Μείζον τρέχον θέμα στη πολιτική σκηνή: Η απάτη με τα ομόλογα. Δεν θα αναλύσω πως προέκυψε, ποιος ευθύνεται κλπ. αυτά τα αφήνω για τους 'ειδικούς αναλυτές'. Από τη μία η κυβέρνηση προσπαθεί να μζέψει τα αμάζευτα, από την άλλη η αντιπολίτευση βρήκε θέμα για εκλογές, και πιο πέρα το κόμματα της αριστεράς τη γνωστή καραμέλα: 'τα λεφτά του λαού'.
Πως είναι δυνατόν το ΠΑΣΟΚ να κρίνει και να κατακρίνει μια πράξη πριν ακόμα αποδειχθεί ότι ήταν άνομη; Και λέω πριν αποδειχθεί γιατί όταν αποδεικνύεις κάτι, είναι σαν το πιστοποιητικό γέννησης: έχει όνομα, τόπο γέννησης, ηλικία, μητέρα, πατέρα. Πόσο θράσος χρειάζεται για να το παίζεις υπεράνω όταν έχεις λερωμένη τη φωλιά σου; Εντυπώσεις και εκλογές είναι οι μόνες λέξεις που μπορώ να σκεφτώ.
Πως είναι δυνατόν η κυβέρνηση να απαντάει αποκαλύπτοντας αντίστοιχη ενέργεια του ΠΑΣΟΚ όταν ήταν κυβέρνηση λέγοντας χαρακτηριστικά: 'Άκουσε τίποτα κανείς γι' αυτά; Είπε ποτέ κανείς τίποτα γι΄ αυτά; Έγινε κανένας έλεγχος; Αποκαλύφθηκε τίποτα; Ελέγξατε τη διοίκηση κανενός Ταμείου; Διώξατε κανέναν; Ενδιαφερθήκατε; Όχι βέβαια! Γιατί τότε όλα τα κουκουλώνατε. Χρειάστηκε να περάσουν πέντε χρόνια για να έλθει στο φως η αλήθεια...' Τι σημαίνει αυτό; Ότι εμμέσως πλην σαφώς όλοι είναι συνυπεύθυνοι σ'αυτό κουκούλωμα; Ότι κράτησαν αυτό το γεγονός κρυμμένο σαν άσσο στο μανίκι ξέροντας ότι θα τους χρειαστεί αργότερα;
Ρε σεις ξεχάσατε το Κοσκωτά; το Μένιο; 'Περασμένα ξεχασμένα' θα μου πείτε. Κι εγώ θα συμφωνήσω κι ας λαϊκίζω.
Για ποιον δουλεύετε; εμείς δεν είμαστε που σας προσλάβαμε; που σας δώσαμε αυτές τις θέσεις για να μας εκπροσωπείτε; εμείς δεν σας πληρώνουμε; Δεν θέλω απάντηση. Μια υπενθύμιση έκανα.
Και μην έρθει κανείς να μου μιλήσει περί χρωμάτων και ιδεολογιών. Ήμουν πολύ μικρός όταν κατάλαβα πως γίνεται η σύνθεση των χρωμάτων. Ίσως πρέπει να τονίσω πως εγώ δεν έχω το χάρισμα της ευφράδειας λόγου, ούτε και της γραπτής έκφρασης. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι τα παραπάνω μου στερούν και το χάρισμα της αντίληψης.
Τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω. ... ή μήπως είμαι πίθηκος;
5 σχόλια:
Κάτι τέτοιες στιγμές αποκαλυπτικής υπενθύμισης της ανθρώπινης αντίληψης , με κάνει να θυμάμαι τον Στάλιν "πως να πιστέψω σε μία δημοκρατία που στηρίζεται στην ψήφο των ηλιθίων;" κι είμαστε όλοι υπεύθυνοι, πίθηκοι, ανόητοι, ρομαντικοί, ιδεολόγοι ή απλά καλοπερασάκηδες ή ακόμα και οχαδερφιστές, εκείνη τη στιγμή που "βαράμε" με περηφάνια ηγεμόνα την έρμη ψήφο στο κλουβί της ζούγκλας. Κι εγώ μαζί σας αγαπητέ.
Δεν είμαστε πίηκοι, χρυσόψαρα είμαστε με μνήμη δευτερολέπτων!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα,
ΑγαπητoΟί Vouts και Ανέστη έχετε απόλυτο δίκιο περί ψήφου καθώς και στους χαρακτηρισμούς που προσδίδετε. Και όλα αυτά μπορώ να τα κατανοήσω. Αυτό που δεν μου κάθεται με τίποτα όμως είναι το να δέχεται κανείς αυτή την υποκρισία/κοροϊδία με τόσο περίσσιο θράσος, κατάμουτρα και αδιαμαρτύρητα.
Καλωσήρθατε στη σύγχρονη Ελλάδα. Μόνο μη πείτε στους αρχαίους πως καταντήσαμε την Αθηναική δημοκρατία τους...
Και μετά βρίζουμε τον (Π)ΟΤΕ μας... :P
Δημοσίευση σχολίου