Δευτέρα 25 Ιουνίου 2007

Νέα καλοκαιρινή collection

Αγαπητές φίλες, έχω τη τιμή και τη χαρά να σας παρουσιάσω τη νέα καλοκαιρινή collection που θα κάνει όλες τις γυναίκες χαρούμενες!


- Κρύβει τη πλατυποδία

- Κρύβει τα στραβά δάχτυλα

- Κυκλοφορεί σε όλα τα καλοκαιρινά χρώματα

- Φοριέται στη θάλασσα (ιδανικό αξεσουάρ που σας προστατεύει κι απ'τους αχινούς)

- Φοριέται νύχτα στις μεγάλες πίστες (προσοχή στο ζεϊμπέκικο...)



Ταραταμταμ!!!!!






Τρίτη 19 Ιουνίου 2007

Ολυμπιάδα ψεύδους

Βράδι Παρασκευής 15 Ιουνίου.

Βραδινό Δελτίο Ειδήσεων ΝΕΤ. Θέμα : ΔΕΗ

Δ.Σ. ΔΕΗ: Το καλοκαίρι δεν θα έχουμε προβλήματα καθώς η ισχύς του δικτύου ανέρχεται στα 11.000 MW.
Αδαής τηλεθεατής : Έστω και οριακά καλύπτουν τις ανάγκες των 9.500-10.000 MW που μας έχουν πει ότι έχουμε το καλοκαίρι.
Ρεπόρτερ: Θα έχουμε αυξήσεις;
Δ.Σ. ΔΕΗ: Εεεεεεεεε......... Όχι δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο. Πάντως αρμόδια για τις αυξήσεις είναι η ρυθμιστική αρχή – δηλαδή η πολιτεία – και όχι η ΔΕΗ.
Αδαής τηλεθεατής : Λες να ετοιμάζουν τίποτα; Δεν ήταν και πολύ πειστικός... Αλλά από την άλλη σε περίοδο εκλογών αποφεύγουν τις κακοτοπιές.


Νυχτερινό Δελτίο Ειδήσεων MEGA. Θέμα : ΔΕΗ

Πρόεδρος Συνδικαλιστών ΔΕΗ : Το καλοκαίρι προβλέπεται κόλαση καθώς η ΔΕΗ δεν έχει αναβαθμίσει την ισχύ του φορτίου της ούτε με 1 MW.
Αδαής τηλεθεατής : Αγόρι μου έχεις ταλέντο. Κράτα γερά και μόλις ο Γιωργάκης βγάλει κυβέρνηση, κάτι θα αρπάξεις κι εσύ.
Δημοσιογράφος : H ΔΕΗ ετοιμάζεται για αυξήσεις. (κανένα πλάνο από τη συνέντευξη του Διευθύνοντος Συμβούλου).
Αδαής τηλεθεατής : Εσύ πάλι, του βιολιού σου το χαβά. Αλλά δικαιολογείσαι σαν απελπισμένο ανθρωπάκι που είσαι για να βγάλεις το ψωμί σου. Πρόσεχε μόνο, γιατί το MEGA τώρα σου ζήτησε να πεις ένα ψεματάκι. Αύριο ποιός ξέρει τι άλλο θα σου ζητήσει;

Αξίωμα: Η κρατική τηλεόραση συμπολιτεύεται (κατά τη γνώμη μου αξιοπρεπώς).

Συμπέρασμα: Η ιδιωτική τηλεόραση ψεύδεται (κατά τη γνώμη μου αισχρώς).

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2007

Αφιέρωμα στο Νεοέλληνα

Three Brazilian soldiers

Το παραθέτω όπως είναι γιατί αν το μεταφράσω θα χάσει το νόημά του:


Donald Rumsfeld briefed the President this morning. He told Bush that three Brazilian soldiers were killed in Iraq. To everyone's amazement, all of the color ran from Bush's face, then he collapsed onto his desk, head in hands, visibly shaken, almost whimpering. Finally, he composed himself and asked Rumsfeld: "Just exactly how many is a brazillion?"

Ανώνυμες δωροσακούλες (update)

Σχετικά με το θέμα της ανώνυμης δωροσακούλας:

Σήμερα έλαβα από τη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή κοινοποίηση επιστολής με θέμα τη διαβίβαση της καταγγελίας προς τη Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας και συγκεκριμένα προς τη Διεύθυνση Κλαδικής Βιομηχανικής Πολιτικής, η οποία ζητάει να ενεργήσουν σύμφωνα με τις δικές τους αρμοδιότητες καθώς το συγκεκριμένο προϊόν περιέχει παιχνίδια.

Κάτι άρχισε να κινείται ή μου φαίνεται;

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2007

Άρωμα καλοκαιριού...

12 Ιουνίου 2007. Υποτίθεται πως το καλοκαίρι ξεκίνησε εδώ και 12 μέρες αν και επισήμως ξεκινάει στις 21 Ιουνίου – Καλοκαιρινή ισημερία. Δεν ξέρω για εσάς αλλά τα δικά μου καλοκαίρια είναι όλα συνδυασμένα με χρώματα, μουσικές, βιβλία, γενικά σημαδεύονται από κάποια πράγματα. Ας πούμε το περσινό καλοκαίρι έχει τους ήχους της Shakira και του Hips don’t lie, το χρώμα και τις εικόνες της αμμουδιάς της Φοινικούντας και την οσμή του χλώριου από τη πισίνα στη Ζάκυνθο. Νομίζω πως είναι κάτι σαν τους καλοκαιρινούς έρωτες που σε σημαδεύουν πρόσκαιρα.

Φέτος το καλοκαίρι μου φαίνεται πως θα είναι το ίδιο όμορφο. Από πέρυσι που αποφασίσαμε πως μπορούμε να κάνουμε διακοπές οι τρεις μας μακριά από γονείς και άλλους στενούς κορσέδες, απέκτησε και άλλο νόημα τα καλοκαίρι. Η μικρή έχει ξεπεταχτεί. Είναι ανεξάρτητη, κοινωνική, γεμάτη ενέργεια (ίσως πέραν του δέοντος) και επικοινωνούμε μαζί της απροβλημάτιστα. Και για να πω την αλήθεια τι περισσότερο μπορεί να θέλει ο πάτερ φαμίλιας από το να τον συνοδεύουν οι καταπληκτικότερες γυναίκες της ζωής του;

Το τελευταίο καιρό για πολλούς και διάφορους μικρούς λόγους βρισκόμουν σε μια σύγχυση. Χωρίς ουσιαστικά προβλήματα αλλά μ’αυτά που λέμε ‘πολλά μικρά πραγματάκια’. Χιλιάδες σκέψεις που σου θολώνουν το μυαλό και δεν μπορείς να βάλεις τίποτα σε τάξη. Με αγχώνουν αυτές οι καταστάσεις. Δεν είχα διάθεση να ασχοληθώ ούτε με τον προγραμματισμό των διακοπών μας. Και ξαφνικά ως δια μαγείας κάποια μπήκαν στη θέση τους και κάποια άλλα σε δεύτερη μοίρα. Ήταν αυτό που λέμε κλικ. Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, ο χρόνος φροντίζει για τις εξελίξεις. Λίγο η παρέα με κουβεντούλα και ποτό στην αγαπημένη μας Φωκίωνος, λίγο η ζωντάνια και οι ζωγραφιές της μικρής,

λίγο η αισιοδοξία της μεγάλης μου κοπέλας, λίγο το χάδι που ήρθε στα αυτιά μου από την Amy Winehouse


Powered by eSnips.com


και κάτι από τις εικόνες και την ατμόσφαιρα της Rosamunde Pilcher και του Χειμερινού ηλιοστάσιου,

όλα πια μοιάζουν να μικραίνουν και το καλοκαίρι να έρχεται πιο κοντά. Σήμερα κλείσαμε κοντά 15 μέρες διακοπών σε ένα παραδεισένιο μέρος (πάντα στην Ελλάδα) και η ανυπομονησία άρχισε ήδη να μου γαργαλάει το στομάχι -το ξέρετε αυτό το συναίσθημα;

Δεν θέλει πολλά πράγματα ο άνθρωπος για να νιώσει καλά. Απλά μικρά πράγματα χρειάζεται που να τον αγγίζουν, να τον γεμίζουν και να τον ζεσταίνουν.

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2007

Αποφασισμένος Ψηφοφόρος


από τους θησαυρούς του email

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2007

Δεν με πείθετε κύριοι...

Έχω αγανακτήσει πια με τις μπουρδολογίες που ακούω από τους πάσης φύσεως πολιτικάντηδες εν’όψη προεκλογικής περιόδου και όχι μόνο. Είναι εκπληκτικό το πόσο άνετα αμολάνε αυτές τις αοριστολογίες και πόσο περήφανοι νιώθουν όταν ο λόγος τους λόγω έντασης υποσκιάζει το λόγο του αντιπάλου τους. Είναι εκπληκτικό επίσης πως υπάρχει κοινό που χειροκροτεί αυτό το κενό χωρίς περιεχόμενο λόγο. Αυτό το κοινό αν δεν έχει κάποιο ουσιαστικό λόγο, βλέπε έννομο ή άνομο συμφέρον για τον οποίο επικροτεί, με βάζει σε σκέψεις και ούτε λίγο ούτε πολύ με κάνει να πιστεύω πως ή δεν έχει καμία σημασία το τι ακούει – ίσως και να μην ακούει, ή πρόκειται για κοινό με... κενό.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης υποτίθεται πως είναι ο μέγας αντίπαλος και ελεγκτής της κυβέρνησης και κατά τη λογική αυτή του ταιριάζει κι ένας λόγος ευθύς, οξύς, μεστός που να του προσδίδει σεβασμό. Αντιθέτως όμως η χθεσινή ομιλία του Γ. Παπανδρέου βασίστηκε σε συνθήματα. Και μάλιστα σε συνθήματα εμπνευσμένα από την ίδια του την οικογένεια. «Η δημοκρατία θα νικήσει», όπως θα έλεγε και ο Γεώργιος Παπανδρέου. Και «ο λαός θα είναι στην εξουσία», όπως έλεγε και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Καλό έ; Είπε κι άλλα παρόμοια τα οποία μπορεί κανείς να διαβάσει στη προσωπική του ιστοσελίδα.

Είναι επίσης αποδεδειγμένο πως η προσπάθεια προβολής του κάθε πολιτικάντη βασίζεται αποκλειστικά και μόνο σε μια τακτική αρνητικής διαφήμισης του αντιπάλου του. Δεν μου αρκεί κύριε πρωθυπουργέ, κύριε Παπανδρέου, κύριε βουλευτή να μου τονίζεις την απραξία του άλλου. Δεν σου αρμόζει να προσπαθείς να χτίσεις την εικόνα σου από τα γκρεμισμένα κομμάτια του άλλου. Δεν είναι αυτό η πράξη ευθύνης που έχω ανάγκη να δω για να με πείσεις. Δεν έχω ακούσει κανέναν να αναλύει με ακρίβεια επιχειρηματολογώντας το πρόγραμμά του, και να δεσμεύεται γι’αυτό. Και όταν λέω δέσμευση, φυσικά και δεν εννοώ την εκφορά της λέξης ‘δεσμεύομαι’ όπως είθισται. Αντιθέτως απαιτώ να μου πει με ποιο τρόπο δεσμεύεται και ποιες θα είναι οι συνέπειες. Αν αποτύχει στο έργο για το οποίο δεσμεύτηκε, τι τον κάνει να πιστεύει πως είναι άξιος επανεκλογής; Έχει ακούσει ποτέ κανείς κανέναν πολιτικάντη να απολογείται για τις αποτυχίες του; Όχι βέβαια γιατί δεν τις παραδέχεται. Και όταν εκθέτει ακόμα και τη χώρα, η λέξη ασυλία προσφέρεται για αποποίηση κάθε ευθύνης!

Η δημοκρατία όσο κι αν θεωρείται το καλύτερο, το πιο δίκαιο, το πιο φιλελεύθερο πολιτικό σύστημα, με το τρόπο που εφαρμόζεται δίνει άλλοθι στους κάθε λογής μπερμπάντηδες της πολιτικής ζωής. Μπορεί να περηφανευόμαστε για το ότι γεννηθήκαμε στο τόπο που γέννησε τη δημοκρατία αλλά αυτή καμία σχέση δεν έχει με τη προκάτοχό της 2000 χρόνια πριν. Τότε δεν υπήρχε η έννοια της ατιμωρησίας. Ακόμα και οι μεγαλύτεροι σοφοί/νομοθέτες/κυβερνήτες που έπεφταν σε ατόπημα ήταν υπόλογοι στο λαό ο οποίος αποφάσιζε και για το μέλλον τους.

Αλλά ακόμα και το σύστημα επιλογής και εκλογής των υποψηφίων μπάζει νερά. Δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική σύνθεσης μιας λίστας υποψηφίων. Ακόμα κι αν υποθέσω –που δυσκολεύομαι- πως δεν υπάρχουν εσωκομματικά συμφέροντα και δεδομένου πως ο βουλευτής είναι ο άμεσος εκπρόσωπος του λόγου του λαού, πως εσείς κύριοι τον αγνοείτε και βάζετε τα δικά σας φερέφωνα στη λίστα;

Από την άλλη βέβαια φαίνεται αυτό το σύστημα να εξυπηρετεί και εσάς τους ίδιους. Εσάς που δεν έχετε την ικανότητα να μιλήσετε. Άραγε πόσοι υποψήφιοι θα δέχονταν να περάσουν από προσωπική συνέντευξη από το λαό; Και λέγοντας συνέντευξη φυσικά δεν εννοώ τον εξαπολυσμό ενός λογυδρίου αλλά τα κότσια και την αντοχή να αντιμετωπίσεις ζωντανά μια ομάδα ανθρώπων και τα προβλήματά τους όσες φορές χρειαστεί. Ζόρικο ε; Γι’αυτό δεν έγινα πολιτικός.Γιατί δεν το αντέχω. Μου φτάνουν οι συνεντεύξεις που περνάω στη δική μου επαγγελματική ζωή.

Αλλά κι εσύ αγαπητέ εκλογέα, έχεις πολύ μεγάλη ευθύνη για τις επιλογές σου στο χρώμα και στα πρόσωπα. Γιατί αγαπητέ εκλογέα είσαι κολλημένος σε μια αναχρονιστική εποχή όπου οι ντουντούκες, τα φέιγ βολάν, τα πανό και τα μπαλκόνια έδιναν νόημα και χρώμα στη ζωή σου. Δεν μιλάμε για ποδόσφαιρο ρε γαμώτο. Μιλάμε για τη ζωή μας και για τα παιδιά μας.

Δεν με πείθετε κύριοι.

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ


Για την Αμαλία...


Μην πάρεις φακελάκι - Μην δώσεις φακελάκι



«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)


Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.


Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.


Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.


«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»


Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ


ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.


Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.


(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ