Σ'ευχαριστούμε Αμαλία.

Ελλάδα συγγνώμη...

Οι μέρες περνάνε και το άγχος μας μέρα με τη μέρα μεγαλώνει. Βλέπετε δεν γεννηθήκαμε ready to play γονείς. Μέρα με τη μέρα μαθαίνουμε μέσα από εκείνη και τα λάθη μας. Δεν ξέρω καν αν θα γίνουμε ποτέ καλοί γονείς. Δεν θα κάτσω να αναλύσω τι είναι καλός και τι όχι αφού το κάθε τι που με χαρακτηρίζει σαν καλό ή κακό μπορεί να λειτουργεί αντίστροφα για κάποιον άλλο. Άλλωστε πριν τη μικρή πίστευα ίσως από άμυνα στο άγνωστο και ευθυνοφοβία, πως δεν είναι όλοι άξιοι να γίνουν γονείς. Ίσως και τώρα να το πιστεύω αλλά δεν το υπερασπίζομαι πια. Δεν με συμφέρει...

Σε λίγες μέρες πρέπει να κάνουμε την εγγραφή στο νέο μας σχολείο. Ή πιο σωστά στο νέο νηπιαγωγείο στο οποίο όμως θα μείνει και για τα επόμενα έξι χρόνια της ζωής της. Εδώ και δύο χρόνια πηγαίνει στο παιδικό σταθμό –προνήπιο, και πρέπει να ομολογήσουμε πως έχει γίνει καλή δουλειά. Έχει αποκτήσει αυτοπεποίθηση, έχει ευφράδεια λόγου και έχει αποκτήσει αρκετές γνώσεις. Όχι βέβαια ακαδημαϊκές, αλλά καθαρά παιδικές. Επισκέφτηκε πολιτιστικά κέντρα για να δει πως έφτιαχναν παλιά τα παπούτσια (!), επισκέφτηκε ένα πατητήρι και έπαιξε με τα σταφύλια, έφτιαξε κατασκευές, παρακολούθησε αλλά και συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις, είπε ποιήματα και τραγούδια και το σημαντικότερο έκανε φίλους. Σίγουρα ήταν δύο δημιουργικά χρόνια. Εμείς πάλι είμαστε περήφανοι που η μικρή τα απόλαυσε αλλά πιο πολύ γιατί καταφέραμε να της τα προσφέρουμε. Δεν έχουν όλα τα παιδάκια αυτή τη τύχη. Μπορεί όλοι οι γονείς να έχουν την ίδια επιθυμία, δηλαδή να ‘δώσουν’ στο παιδί τους αλλά δεν είναι για όλους εφικτό. Βέβαια υπάρχουν κι αυτοί που έδωσαν πολλά περισσότερα αλλά δεν νομίζω πως πρέπει να με απασχολεί οπότε δεν υπάρχει λόγος για συγκρίσεις. Εδώ μιλάμε για τον μέσο πολίτη και κάτω. Για το γονιό που πρέπει να βάλει αυστηρές προτεραιότητες στη ζωή του για να μπορέσει να δώσει κάτι στο παιδί του. Μιλάμε για τους ανθρώπους που δουλεύουν όλη τη μέρα για να έχουν τα παιδιά τους τα αυτονόητα.

Κι εμείς δυστυχώς δεν είμασταν οι ‘τυπικοί΄γονείς –κατά τη πολιτεία- που δικαιούμαστε τα αυτονόητα. Γιατί εμείς γεννηθήκαμε στην Αθήνα, γιατί δεν είμαστε δημοτικοί υπάλληλοι, γιατί είμαστε μισθωτοί κι οι δύο, γιατί δεν έχει σημασία ποιος και πως θα κρατήσει το παιδί για να συνεχίσουμε να δουλεύουμε, γιατί δεν είμαστε ανάπηροι, γιατί δεν είμαστε παλινοστούντες ούτε οικονομικοί μετανάστες, γιατί δεν είμαστε πολύτεκνοι, γιατί ζούμε και οι δύο και δεν είμαστε μονογονεική οικογένεια, γιατί οι μισθοί μας είναι ψηλά στη κλίμακά τους, γιατί έχουμε χρήματα να πληρώνουμε για τα επόμενα 20 χρόνια το στεγαστικό μας δάνειο, γιατί δεν έχουμε κανένα ‘δόντι’, γιατί, γιατί... άρα μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας.

Όσοι έχετε παιδιά είναι βέβαιο πως κάπου τα έχετε ακούσει όλα αυτά. Είναι τα κριτήρια με τα οποία αξιολογούν τις οικογένειες για να δεχθούν τα μικρά στους παιδικούς σταθμούς. Παρ’όλα αυτά κάναμε αίτηση και παραμυθιαζόμασταν ότι μπορεί να είμαστε λίγο τυχεροί. Όχι ότι δεν θα πληρώναμε. Το κόστος για μας θα ήταν τα μισά χρήματα απ’ότι θα δίναμε σε ένα ιδιωτικό παιδικό σταθμό. Στους δημοτικούς πληρώνεις ανάλογα με το εισόδημά σου. Αλλά τέλος πάντων είναι μια ανάσα και αυτή. Όταν πήγαμε να μάθουμε τα αποτελέσματα των εισαχθέντων (λες και είναι πανελλήνιες) έτυχε μπροστά από εμάς να είναι μια μητέρα διδύμων στην οποία ούτε λίγο ούτε πολύ ανακοίνωσαν ότι δέχθηκαν μόνο το ένα! Αυτό το αναφέρω για να καταλάβετε γιατί μιλάμε. Φυσικά εκείνη τη στιγμή είχαμε ήδη πάρει και τη δική μας απάντηση.

Τι επιλογές έχει κανείς μετά απ’αυτό; Ή να βρει κάποιον να του κρατάει το παιδί στο σπίτι, ή να σταματήσει τη δουλειά ή... να το πάει σε ιδιωτικό σχολείο. Κι έτσι λοιπόν πήγε η μικρή σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω την ποιότητα των δημοτικών σταθμών και γι’αυτό το λόγο θα αποφύγω να το σχολιάσω.

Εγώ όμως δεν είχα ησυχάσει. Ένιωθα πολύ αδικημένος ή μάλλον ένιωθα αγανάκτηση για τη αδικία που γινόνταν εις βάρος του παιδιού μου. (Εδώ ίσως να φαίνεται πως έχω την εντύπωση ότι οι δημοτικοί σταθμοί υπερτερούν σε ποιότητα προσφοράς από τους ιδιωτικούς, γι’αυτό διευκρινίζω πως αυτό δεν μπορώ να το κρίνω και πως το θέμα που αναφέρομαι είναι η αδικία που εισπράξαμε σαν άνθρωποι και σαν πολίτες.) Έγραψα λοιπόν μια ηλεκτρονική επιστολή διαμαρτυρίας αναλύοντας όλα τα επιχειρήματα που αναφέρω κι εδώ με αποδέκτη τη τότε δήμαρχο κα Μπακογιάννη, διευκρινίζοντας μάλιστα ότι σκοπός μου δεν είναι η πλάγια τακτοποίησή μου –άλλωστε η μικρή είχε ήδη ξεκινήσει να πηγαίνει στον ιδιωτικό σταθμό και δεν είχα καμία απολύτως πρόθεση να τη δυσκολέψω περισσότερο αλλάζοντά της το σχολείο- αλλά να επισημάνω πως η προσέγγιση της πολιτείας στο θέμα είναι από λανθασμένη έως ανύπαρκτη. Γιατί ενώ εγώ μπορώ να καταλάβω την ευαισθησία που δείχνουν σε ευαίσθητες ομάδες πληθυσμού σύμφωνα με τα κριτήρια που έχουν θεσπίσει, αυτοί δεν έχουν καταλάβει ότι με τη τακτική αυτή δημιουργούν μια ισχυρή μειονότητα ‘φυσιολογικών’ πολιτών που μένουν απ’έξω. Όταν μετά από δύο ημέρες έλαβα απάντηση από την σύμβουλο της δημάρχου, πραγματικά ένιωσα μεγάλη έκπληξη για την άριστη επικοινωνιακή τους πολιτική και ικανοποίηση για το συμμερισμό που έδειχναν στις απόψεις μου. Ένιωσα όμως και απογοήτευση όταν διάβασα πως με προέτρεπαν να ζητήσω ραντεβού με τη διευθύντρια του πολιτικού γραφείου της κας Μπακογιάννη η οποία τυγχάνει και αντιπρόδεδρος του ΔΣ του δημοτικού βρεφοκομείου στον οποίο υπάγονται οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί για να συζητήσουμε το θέμα. Φυσικά και ποτέ δεν ζήτησα ραντεβού. Πείτε το ψωροπερηφάνεια, αξιοπρέπεια, όπως θέλετε.

Κι έτσι λοιπόν πέρασαν δύο ωραία και δημιουργικά χρόνια. Και τώρα είμαστε έτοιμοι για τη πρώτη μας μεταγραφή. Που όμως; Σε δημόσιο, σε ιδιωτικό και σε ποιό; Αυτή τη φορά βέβαια δεν τίθεται θέμα αν θα γίνουμε δεκτοί ή όχι στο δημόσιο αφού το νηπαγωγείο θεωρείται πλέον υποχρεωτική εκπαίδευση. Το θέμα είναι με ποια κριτήρια επιλέγεις σχολείο. Γιατί πρέπει να είναι κι ολοήμερο. Όλοι ξέρουμε πως μπορείς να δηλώσεις άλλη διεύθυνση κατοικίας και να πας σε αυτό που θέλεις. Θέλουμε όμως δημόσιο; μμμμμμμμ....

Για δύο πολύ κατ’εμένα σοβαρούς λόγους όχι. Όταν το ίδιο το αρμόδιο περιφερειακό γραφείο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης της περιοχής μας παραδέχεται ότι σε κάποια σχολεία το ποσοστό των αλλοδαπών ανέρχεται στο 45% τι επιλογές έχω; Ίσως κάποιοι να βιαστούν να με χαρακτηρίσουν ρατσιστή –που δεν με ενοχλεί, αλλά δεν μπορώ να δεχθώ ότι έχοντας σε μια τάξη ξένα παιδιά που πιθανότατα δεν μιλούν καλά καλά ελληνικά, είναι δυνατόν να υπάρχει μια φυσιολογική πρόοδος του μαθήματος. Δεν μπορώ να πιστέψω πως μια δασκάλα δεν πρέπει να επιμείνει περισσότερο στα παιδιά αυτά προκειμένουν να μη μείνουν πίσω. Το αποτέλεσμα όμως θα είναι τα άλλα, τα πιο προχωρημένα, να μην προχωράνε με τους ρυθμούς που θα έπρεπε σύμφωνα με τις δυνατότητές τους. Επιπλέον όντας συντηρητικός και επιφυλακτικός με τους αλλοδαπούς, δεν θεωρώ πως είναι το ιδανικότερο για το παιδί μου να κάνει παρέα με αυτούς. Δεν ισχυρίζομαι πως είναι κατώτεροι, που αν το δούμε σύμφωνα με τα παραπάνω κριτήρια, μάλλον εγώ είμαι- αλλά θεωρώ πως υπάρχουν λαοί οι οποίοι βρίσκονται πίσω σε σχέση με εμάς γιατί δυστυχώς μέσα στα προβλήματά τους δεν είχαν την ευκαιρία να επενδύσουν σε άλλα πράγματα και να εξελιχθούν πολιτισμικά. Τι μπορεί λοιπόν να προσφέρει μια τέτοια συναναστροφή;

Κάποιος από το γραφείο εκπαίδευσης είπε πως η μίξη των παιδιών στα σχολεία είναι απαραίτητη αν θέλουμε να αφομοιωθούν αυτοί οι άνθρωποι στην Ελληνική κοινωνία. Γιατί αν τους δημιουργούσαμε χωριστά σχολεία το αποτέλεσμα θα ήταν να νομιμοποιήσουμε τα γκέτο. Δεν έχω καμία αντίρρηση επ’αυτού. Μήπως όμως οι κύριοι Μητσοτάκης και Σαμαράς δεν είχαν σκεφτεί τότε τις συνέπειες της ενέργειάς τους, η οποία βέβαια εξυπηρέτησε άλλους εθνικούς σκοπούς, αλλά παράλληλα δημιούργησε και τέτοια προβλήματα στην Ελληνική κοινωνία; Για ακόμα μια φορά η πολιτεία πιάστηκε απροετοίμαστη. Για ακόμα μια φορά μας άφησε ακάλυπτους να ψάχνουμε τρόπο να επιβιώσουμε στον ίδιο μας το τόπο.

Την άλλη εβδομάδα θα πάμε να κάνουμε την εγγραφή στο ιδιωτικό που επιλέξαμε. Δεν είναι από τα ακριβά αλλά τουλάχιστον είναι αξιοπρεπές. Κι αν μη τι άλλο θέλουμε το παιδί μας να περνάει καλά και να πάρει τις σωστές βάσεις για τη μετέπειτα πορεία του. Μεγαλώνοντας θα εκφράζει και θα αποφασίζει πιθανόν μόνη της τα επόμενα βήματά της, μέχρι τότε όμως εμείς έχουμε την υποχρέωση των ‘σωστών’ επιλογών και είμαστε υπόλογοι γι’αυτές απέναντί της αλλά και στις συνειδήσεις μας.

---------------------------------------------------------------------------------------

Ελλάδα συγγνώμη αν θες ν' αλλάξω γνώμη πρέπει και συ να μάθεις ν' αγαπάς. Πάψε να με παιδεύεις και να με κοροιδεύεις. Και τα όνειρά μου Ελλάδα μη σκορπάς ...

Save blogme.gr

Βοηθείστε να κρατήσουμε ζωντανό το Internet. Βοηθείστε να απομονώσουμε κάθε κακόβουλο και αμαθή που προσπαθεί να το εκμεταλευτεί εις βάρος μας. Βοηθείστε να αθωωθεί ο Αντώνης Τσιπρόπουλος.

Υπογράψτε

Ο σεβασμός του Χριστιανισμού προς τη ζωή

από το www.in.gr:

Όχι» στη διακοπή κύησης λέει Ιερά Σύνοδος με πυρά κατά της Επιτροπής Βιοηθικής.

Κατά της διακοπής κύησης ακόμα και όταν πρόκειται για σοβαρούς λόγους υγείας του εμβρύου (σύνδρομο down, μεσογειακή αναιμία) τάσσεται η Ιερά Σύνοδος, αντιδρώντας στις θέσεις της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής. Μάλιστα στην ανακοίνωσή της η Εκκλησία κάνει λόγο για κρυπτορατσισμό.
Συγκεκριμένα, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος σημειώνει: «η Εκκλησία μας καταδικάζει αυτόν τον κρυπτορατσισμό, τιμά το αγαθό της ζωής ως ιερό μυστήριο ακόμη και μέσα από αναπηρίες. Ο πόνος γεννά την αγάπη και όχι η καλοπέραση του ευγονικού σχεδιασμού.»
.......
Η Σύνοδος αναρωτιέται «ποιες είναι οι σοβαρές παθήσεις που επιβάλλουν τη διακοπή της κύησης και ποιες αυτές που δεν τη δικαιολογούν; Αυτό δεν είναι καθαρά ευγονική λογική;».

περισσότερα στο http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=802428&lngDtrID=244


ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ λοιπόν αν αφήσουμε στην άκρη την 'ευγονική λογική', την άποψη δηλαδή περί καλοπέρασης του γονιού, τι θα απαντούσε η Ιερά Σύνοδος στα ερωτήματα που θα θέσει το παιδί αυτό που όταν μεγαλώσει και αναγκαστεί να πορευτεί μόνο του στη ζωή θα διαπιστώσει πως είναι αδύνατο... Με ποιο τρόπο θα πούνε σ'αυτό τον άνθρωπο 'ξέρεις γνωρίζαμε ότι θα γεννηθείς προβληματικός αλλά πάνω απ'όλα σεβασμό στη ζωή...' Με ποιο τρόπο θα του απαλύνουν το πόνο, το παράπονο και ότι άλλο αισθάνεται αυτός ο άνθρωπος που μόνο να υποψιαστώ μπορώ γιατί έχω τη τύχη να είμαι υγιής; Μήπως θα αναλάβουν εκείνοι να το μεγαλώσουν, να το φροντίσουν ακόμα και να ξοδευτούν; Ή μήπως τελικά η λύση του εγκλεισμού του σε ένα ίδρυμα είναι σύμφωνη με την αρχή του σεβασμού της ζωής;

Έχω τη γνώμη πως ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός σαν θρησκεία είναι 'προχωρημένη' και φιλελεύθερη πάντα σε σχέση με το τι ισχύει σε άλλα δόγματα. Όπως μου είπε κι η γυναίκα μου σε μια σχετική συζήτηση, αυτό συνέβει γιατί εμείς οι 'πιστοί' καταφέραμε να προσαρμόσουμε αυτή τη θρησκεία στα μέτρα μας και βεβαίως γιατί από την άλλη υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι χωρίς παρωπίδες που αντιλαμβανόντουσαν σωστά τη πραγματικότητα και προκειμένου να μην βρεθούν αποκλεισμένοι από τη κοινωνία δέχθηκαν να κάνουν συμβιβασμούς. Μην ξεχνάμε πως στο όνομα του χριστιανισμού σκοτώθηκαν πολλοί άνθρωποι. Είτε αυτοί λέγονται διώκτες των χριστιανών, 'Άγιοι', 'Όσιοι', 'Μάρτυρες' ή ακόμα και Ιππότες των σταυροφοριών το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Είχαν το αίμα σαν όπλο τους και για να αμυνθούν αλλά και για να επιτεθούν. Δεν γνωρίζω αν υπήρχε άλλος τρόπος για να φτάσει ο Χριστιανισμός στη σημερινή του μορφή αλλά το γεγονός είναι ένα: Πρόκειται για μια ευέλικτη και φιλελεύθερη θρησκεία όσον αφορά τουλάχιστον τις αρχές της. Και καλό θα είναι να μην συγχέουμε τις ιδέες με τους λειτουργούς τους.

Ίσως κανείς να συμπεράνει πως είμαι οπαδός του Χριστιανισμού. Κατά γενική ομολογία λοιπόν είμαι Χριστιανός αφού αυτό αναγράφει η ταυτότητά μου και τίποτα περισσότερα. Ποτέ δεν δήλωσα πιστός και ποτέ δεν είχα ιδιαίτερες σχέσεις με την εκκλησία πέρα από τη τέλεση του γάμου μου και τη βάφτιση της μικρής. Άρα είμαι κατά παράδοση Χριστιανός.

Ελπίζω να βρεθούν άνθρωποι της θρησκείας νηφάλιοι που θα διακρίνουν και θα εκτιμήσουν σωστά τη πραγματικότητα και για ακόμα μια φορά θα στρέψουν σε τέτοια κατεύθυνση τις αρχές τους ώστε να είναι κοντά στον άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Η απατηλή λάμψη των αστέρων

Ελληνικοί υπότιτλοι

Έλαβα ένα email που ούτε λίγο ούτε πολύ ενημερώνει για τον τουλάχιστον προσωρινό αποκλεισμό της ελληνικής γλώσσας από τους διαθέσιμους υπότιτλους των DVD νέας γενιάς (Blu-Ray, HD-DVD) και πραγματικά απόρησα. Τι κόστος μπορεί να έχει η παραγωγή των ελληνικών υπότιτλων έτσι ώστε να αποφασίσουν να μην τους συμπεριλάβουν; Ίσως να μην είναι δυνατόν να συμπεριληφθούν όλες οι γλώσσες του πλανήτη που μιλούνται από λαούς συγκρίσιμους με του δικού μας μεγέθους, αν και γι'αυτό ακόμα έχω αμφιβολίες λόγω της μεγάλης χωρητικότητας των δίσκων αυτών. Είμαστε μια μικρή αγορά αλλά από την άλλη σε σχέση πάντα με το μέγεθος μας κάνουμε αξιοπρόσεκτους τζίρους. Από την άλλη κακοπροαίρετα σκεπτόμενος, το μόνο ερώτημα που μπορώ να θέσω είναι αφελές και απλοϊκότατο: Τι άλλα συμφέροντα πέρα των οικονομικών μπορεί να εξυπηρετεί ο αποκλεισμός της ελληνικής γλώσσας;

Το εν λόγο email παραπέμπει σε ένα site που μαζεύει υπογραφές σε μια επιστολή διαμαρτυρίας την οποία παραθέτω:

Αίτηση για την ενσωμάτωση ελληνικών υποτίτλων σε Blu-Ray και HD-DVD / Inclusion of Greek Subtitles in Blu-Ray and HD-DVD formats
Ελληνική έκδοση (Greek version)

Η τεχνολογική πρόοδος στο χώρο των οπτικοακουστικών συστημάτων είναι ταχύτατη τα τελευταία χρόνια με αποκορύφωμα την έλευση των νέων φορμάτ εικόνας Blu-Ray και HD-DVD που προσφέρουν στους χρήστες τους μία πρωτόγνωρη εμπειρία, την απόλαυση της αγαπημένης τους ταινίας σε εικόνα υψηλής ανάλυσης.

Σε ολόκληρη την υφήλιο τα δύο νέα φορμάτ αγκαλιάστηκαν θερμά από τους θεατές και η επικράτησή τους έναντι του παρωχημένου πλέον DVD προβλέπεται να είναι ταχύτατη.

Ουσιαστικό ρόλο στην εξάπλωση των νέων φορμάτ θα έχει η δυνατότητα των κατοίκων κάθε χώρας ξεχωριστά να παρακολουθήσει τις καινούργιες κυκλοφορίες σε μορφή κατανοητή για αυτούς.

Προς αυτήν την κατεύθυνση, μετά λύπης διαπιστώνουμε ότι η χώρα μας αγνοείται επιδεικτικά όσον αφορά στην ενσωμάτωση ελληνικών υποτίτλων στις νέες κυκλοφορίες και των δύο νέων φορμάτ, ενώ άλλες χώρες με ίδιο ή και μικρότερο πληθυσμό από την Ελλάδα έχουν τη δυνατότητα να τις παρακολουθήσουν με υπότιτλους στη μητρική τους γλώσσα.

Ταυτόχρονα οι εγχώριες εταιρίες διανομής, σύμφωνα με ανακοινώσεις τους, δεν προγραμματίζουν νωρίτερα από το 2008 την κυκλοφορία Blu-Ray και HD-DVD με ενσωματωμένους ελληνικούς υπότιτλους.

Αντιλαμβανόμαστε ότι τεχνικές δυσκολίες δεν υφίστανται, από τη στιγμή που οι ελληνικοί υπότιτλοι υπάρχουν ήδη στις εκδόσεις των ταινιών σε DVD. Επιπλέον, αποκλείεται και πιθανό πρόβλημα χώρου, λόγω της παραπάνω από επαρκούς χωρητικότητας, τόσο στους δίσκους Blu-Ray όσο και HD-DVD.

Θεωρούμε ότι η ενσωμάτωση ελληνικών υποτίτλων στις επόμενες κυκλοφορίες θα δώσει την αναγκαία ώθηση ώστε και οι Ελληνες θεατές να απολαύσουν το συντομότερο δυνατόν αυτό που θεατές άλλων χωρών απολαμβάνουν ήδη, ενώ θα αποτελέσει και καταλυτικό παράγοντα ώστε τα νέα φορμάτ να καθιερωθούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα έναντι του παρωχημένου αλλά ισχυρού, ως προς τη βάση χρηστών, DVD.

Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι

Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω ποιος/ποιοι είναι οι συντάκτες της επιστολής.

Οι ενδιαφερόμενοι πατήστε εδώ για να υπογράψετε.

Σώστε μας!!!

Μάταιοι μικρόκοσμοι

Είναι μερικές φορές που αισθάνομαι πως τα πιο σημαντικά πράγματα στο κόσμο είναι αυτά που είναι γύρω μου. Ή για να το πω πιο σωστά, αυτά που είναι γύρω από μένα. Πόση ώρα κάνω να πάω στη δουλειά, ποιος μου εξυσε πάλι το αυτοκίνητο, πως θα αντιμετωπίσω τον προϊστάμενό μου, πως θα χαϊδέψω τον υφιστάμενό μου, πόσο πήρε πάνω η μετοχή μου, πόσες κρατήσεις μου κάνει το ΙΚΑ, πόσο με ταλαιπωρεί η Vivodi, η θέση του Σαρμπελ στη Eurovision και τελειωμό δεν έχουν. Αλλά πως να μην είναι σημαντικά όταν όλα αυτά τα ‘μικρά’ αποτελούν το κόσμο μου; Αυτός είναι ο δικός μου κόσμος, ο μικρόκοσμός μου! Και αν το σκεφτεί κανείς λίγο περισσότερο αυτός είναι ένας από τους 6 δις μικρόκοσμους που υπάρχουν. Γιατί τόσοι είμαστε! Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι ότι αυτοί οι 6 δις μικρόκοσμοι αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και μάλιστα με αξιοθαύμαστη αρμονία. Εντάξει υπάρχουν και μη συμβατοί μικρόκοσμοι δεν λέω... Μικρόκοσμοι που προσπαθούν να επιβιώσουν εις βάρος άλλων. Αλλά μήπως κι αυτός δεν είναι ένας από τους νόμους της φύσης;

Οι μοικρόκοσμοι διακρίνονται σε κλίμακες μεγέθους. Από τον απόλυτο εγωκεντρικό ‘δικό μου’ περνάμε σε αυτό που λέγεται κοινωνία, μετά στη χώρα, και τέλος στο πλανήτη. Σε όποια τάξη μεγέθους και να κοιτάξουμε θα παρατηρήσουμε να συμβαίνουν οι ίδιου τύπου αλληλεπιδράσεις που συμβαίνουν και στον δικό μας. Λες και κάποιος έχει κατασκευάσει ένα μοντέλο που εφαρμόζεται παντού και περιγράφει τη γέννηση, τη πορεία της ζωής πιθανότατα με διαφορετικόυς αλγόριθμους και τέλος το θάνατο. Αυτό το μοντέλο επαρκεί για να περιγράψει ακόμα και τον γίγαντα των κόσμων! Το ίδιο το Σύμπαν. Μπορεί βεβαια να μην έχουμε καταφέρει να το κατανοήσουμε πλήρως αλλά είναι αξιοπρόσεκτο το πως μια ομάδα τοπικών μικρόκοσμων έχει καταφέρει να ταυτοποιήσει το δικό μας μοντέλο με αυτό που ισχύει στο αχανές σύμπαν. Κι αν εμείς έχουμε δώσει το χαρακτηρισμό ‘μικρόκοσμο’ στα όσα συμβαίνουν στη δική μας γειτονιά, τότε πως πρέπει να χαρακτηρίσουμε αυτά που υπάρχουν εκεί έξω; Ίσως δεν μπορούμε να τα περιγράψουμε ούτε και να τα φανταστούμε, αλλά ήδη έχουμε πάρει μια μυρωδιά ‘διαβάζοντας’ φωτογραφικά άλλες γειτονιές. Αν δεχθούμε ότι τα μαθηματικά είναι η γλώσσα της λογικής δηλαδή του τρόπου με τον οποίο μπορούμε να εξηγήσουμε τους δικούς μας μικρόκοσμους, τότε εφαρμάζοντας ακριβώς τα ίδια μοντέλα μπορούμε να ισχυριστούμε πως είναι μαθηματικά βέβαιο πως υπάρχει πολύ πράγμα εκεί έξω.

Ένας από τους πιο επιφανείς αστροφυσικούς ο Frank Drake έφτιαξε ένα μοντέλο όπου συστηματοποιώντας και συνοψίζοντας τη σημερινή εμπειρία μας, επιβεβαίωσε την πιθανότητα ή υποψία ότι εκεί έξω υπάρχουν κι άλλοι μικρόκοσμοι σε όλες τις δυνατές και κατανοητές μέχρι σήμερα κλίμακες. Μια απλή εξίσωση* μας δίνει την απάντηση:
N = R* x fs x fp x ne x fl x fi x fc x L

R* ο αριθμός άστρων που γεννιούντα κατά μέσο όρο σ’ένα χρόνο σ’ένα γαλαξία

fs το ποσοστό των R* άστρων που τηρούν τις προϋποθέσεις για να λέγονται ήλιοι ώστε να έχουν πλανητικά συστήματα.

fp το ποσοστό των fs άστρων που έχουν τελικά πλανήτες γύρω τους

ne ο αριθμός των πλανητών που τηρούν τις προϋποθέσεις της Γης ώστε να μπορούν να φιλοξενήσουν ζωή

fl το ποσοστό των ne πλανητών όπου τελικά αναπτύσσεται η ζωή

fi το ποσοστό των fl πλανητών όπου αναπτύσσεται ζωή με νοημοσύνη

fc το ποσοστό των fi πλανητών που ανέπτυξαν ζωή με νοημοσύνη η οποία με τη σειρά της ανέπτυξε τέτοια τεχνολογία αλλά έχει και τη διάθεση, ώστε να εκπέμπει ανιχνεύσιμα σήματα στο διάστημα

L ο χρόνος ζωής σε χρόνια ενός τέτοιου πολιτισμού

Οι προτεινόμενες τιμές από τον ίδιο το Drake είναι:
• R* = 10 το χρόνο
• fp = 0.5 το 50% θα έχουν πλανητικά συστήματα
• ne = 2
• fl = 1 το 100% θα αναπτύξει ζωή
• fi = 0.01 το 1% θα αναπτύξει νοήμωνα ζωή
• fc = 0.01 το 1% θα προσπαθεί να επικοινωνήσει
• L = 10,000 χρόνια

Ακόμα και ο πιο απαισιόδοξος, κάνοντας αυτό τον απλό υπολογισμό θα διαπιστώσει πως όχι μόνο η απάντηση στο ερώτημα για την ύπαρξη άλλων κόσμων είναι θετική αλλά θα επιβεβαιώσει με το αποτέλεσμα που θα πάρει και τον χαρακτηρισμό μικρόκοσμο.

Η παραπάνω λογική έκφραση θα επιβεβαιωθεί και αυταπόδεικτα πλέον στα επόμενα χρόνια. Η παλιά κλασική σίγουρη εμπειρική μέθοδος της φωτογράφησης με το συνδυασμό μετρήσεων του μήκους κύματος του φωτός θα αποδείξει σύντομα την ύπαρξή τους. Τότε ίσως να συνηδειτοποιήσουμε το πόσο μικροί κι ασήμαντοι είναι οι κόσμοι μας αλλά και παράλληλα να επιβεβαιώσουμε ότι ο μικρόκοσμος που είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε είναι το Σύμπαν μας.



Δίπλα στη side bar θα βρείτε ένα widget που έφτιαξα με τη εξίσωση του Drake. Δοκιμάστε το.


* Περισσότερα στο http://en.wikipedia.org/wiki/Drake_equation

Who is who?

Ευχαριστώ τη Θαλασσομπερδεμένη για τη πρόσκληση να συμμετάσχω στο παιχνίδι του Προυστ, την οποία αποδέχομαι αν και δεν νομίζω ότι θα έχει ενδιαφέρον για κανέναν να μάθει κάτι παραπάνω για μένα. Θα απαντήσω όμως με ειλικρίνεια στις 29 ερωτήσεις μήπως και μάθω εγώ τίποτα περισσότερο για τον εαυτό μου...

1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Όταν νιώθω τα χεράκια της κόρης μου να προσπαθούν να με αγκαλιάσουν.

2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Η προσμονή για κάτι που περιμένω πολύ.

3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Δεν ξεσπάω εύκολα σε γέλια. Συνήθως χαμογελάω.

4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Κολημμένος με τη τάξη (όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ...)

5. Το βασικό ελάττωμά σας;
Είμαι σκληρός κριτής.

6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα παιδικά.

7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Δεν έχω κρίσεις προσωπικότητας. Είμαι αυτός που είμαι.

8. Ποιοί είναι οι ήρωές σας σήμερα;
Οι ανιδιοτελείς και ρομαντικοί άνθρωποι καθώς και οι ηλικιωμένοι που παλεύουν ακόμα.

9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Αίγυπτος, Ιαπωνία.

10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Αυτοί που διάβασα, τους κατάλαβα και στο τέλος κούνησα το κεφάλι.

11. Ποιά αρετή προτιμάτε σε ένα άντρα;
Να παραδέχεται τα λάθη του.

12. ... και σε μια γυναίκα;
Να λέει αυτό που σκέφτεται.

13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Δεν υπάρχει κανείς αγαπημένος. Μπορώ να ακούσω από Στρουμφάκια μέχρι τη Τραβιάτα.

14. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Ακόμα και το σφύριγμά μου είναι φάλτσο.

15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Η τριλογία του Taita (Ο Θεός ποταμός, ο έβδομος πάπυρος, οι γιοί του Νείλου - Wilbur Smith) χωρίς σημάδια.

16. Η ταινία που σας σημάδεψε;
the contact (Carl Sagan - Jodie Foster) επίσης χωρίς σημάδια.

17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Μένω έκπληκτος με τη ρεαλιστική απόδοση ενός θέματος ανεξαρτήτως δημιουργού.

18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
Μπλέ

19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
την αναγέννησή μου...

20. Το αγαπημένο σας ποτό;
ένα παλιό καπνιστό ουίσκι.

21. Για ποιο πράγμα μετανοιώνετε περισσότερο;
που ανάλωσα πολύ χρόνο σε λάθους ανθρώπους.

22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ'όλα;
την υποκρισία.

23. Όταν δε γράφετε, ποιά είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
οτιδήποτε με ευχαριστεί τη δεδομένη στιγμή.

24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
ότι δεν προλαβαίνω...

25. Σε ποιά περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Δεν λέω ψέμματα. Αποκρύπτω την αλήθεια.

26. Ποιό είναι το μοτό σας;
Τώρα πια κανένα. Κάποτε το 'Ανευ όρων και άνευ ορίων' - Α. Εμπειρίκος.

27. Πως θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
στον ύπνο μου.

28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε το Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
ότι ήμουν καλός άνθρωπος.

29. Σε ποιά πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτό το καιρό;
σε ένα διαρκές άγχος.

Και τώρα που τα ξαναδιαβάζω μπορώ να πω πως φυσικά τα γνώριζα όλα αυτά, αλλά είναι σαν να μου τα λέει κάποιος άλλος... χμμ...

Αμπρα κατάμπρα... το μπαλάκι να πάει στους... Ανέστης, drakouna, drpsychia και στον thelastrealanwnymous. Συγχωρείστε με αν κάποιος από εσάς το έχει ήδη απαντήσει αλλά μου ήταν αδύνατο να ψάξω όλα τα posts.

LikeToBite vs Vivodi: 1-0

Κανονικά έπρεπε να ενημερώσω το υπάρχον post για τα κατορθώματα της Vivodi αλλά τελικά προτίμησα να γράψω νέο για να μην το θάψω.

Ξέρετε τι μου είπε λοιπόν η εξυπηρέτηση πελατών του ΟΤΕ σήμερα το πρωί; Ότι δεν υπάρχει κανένα αίτημα σε αναμονή από τη Vivodi για τον δικό μου αριθμό σύνδεσης! Δηλαδή ρωτάω, 'κανένα απολύτως'; 'Κανένα κύριε', μου απαντάνε πάλι. 'Ελένξτε το πάλι σας παρακαλώ. Δεν είναι δυνατόν'. 'Μα σας είπα κύριε. Δεν υπάρχει αίτηση για τον αριθμό σας'.

ΚΑΓΚΕΛΟ εγώ ###########################

τουτ... τουτ... γκλίκι γκλίκι γκλον (αναμονή με μουσική). Καλωσήρθατε στη Vivodi. Μενού επιλογών: Για να ενημερωθείτε για τη πορεία της αίτησής σας πατήστε 3. 3 λοιπόν το πάτησα. γκλίκι γκλίκι γκλον... Και απόλαυσα περί τα 20 λεπτά ωραιότατης κλασικής μουσικής:

- Vivodi θέση 112 πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω;
- Καλημέρα σας. Με ποια κυρία μιλάω;
- Θέση 112. Τι θα θέλατε παρακαλώ;
- Το όνομά σας. Εγώ λέγομαι λαλάκης και θέλω να μου πείτε και εσείς το όνομά σας.
- Μα σας είπα κύριε. Θέση 112.
- !!! Το άκουσα αυτό. Το όνομά σας;
- Θέση 112.
- Χμ... Ναι, το είπαμε αυτό... Πως λέγεστε κυρία μου;
- Θα μου πείτε τι θέλετε κύριε;
- Κοιτάξτε κυρία μου, επειδή ο τηλεφωνητής στην αναμονή είπε πως η κλήση μου είναι πιθανό να ηχογραφηθεί, πρέπει κι εγώ να σας ενημερώσω πως ηχογραφώ αυτή τη κλήση. Πως λέγεστε λοιπόν;
- Το όνομά μου στη εταιρία είναι θέση 112.
- Μήπως δεν καταλαβαίνετε τα Ελληνικά μου; Ή μήπως μιλάω με μηχανή; Το όνομά σας θέλω να μου πείτε και μετά θα σας πω και εγώ τι θέλω.
- Με προσβάλλετε. Δεν έχετε το δικαίωμα να μου μιλάτε έτσι.
- Ωραία. τότε δεν θα μιλήσουμε άλλο. Δώστε μου τον προϊστάμενό σας να μιλήσω ή πείτε μου το όνομά σας.
- Δεν νομίζω πως θα σας μιλήσει ο υπεύθυνος βάρδιας. (Να λοιπόν που υπάρχει προϊστάμενος!)
- Σας παρακαλώ πείτε μου το όνομά σας γιατί μπορεί να μου χρειαστεί σε μελλοντική μου συνομιλία με την εταιρία. (Είμαι και ειλικρινής ο βλάκας!)
- Το όνομά μου στην εταιρία είναι θέση 112. Η εταιρία δεν μου επιτρέπει να πω το όνομά μου.
- ... Καλώς δώστε μου τον προϊστάμενό σας.
- Γκλίκι γκλίκι γκλον.... (αναμονή)
- Ναι με ακούτε; (η ίδια φωνή)
- Πολύ καλά.
- Ο υπέυθυνος βάρδιας δεν θα σας μιλήσει. Μου έδωσε εντολή να διακόψω τη κλήση.
- Εντάξει. Σας υπενθυμίζω ότι αυτό που είπατε ηχογραφήθηκε.
- Μάλιστα.

Πως τη λένε εκείνη την δημόσια αρχή για τις τηλεπικοινωνίες; Δεν θυμάμαι ρε γαμώτο. Μήπως να πάρω το ΙΝΚΑ; Μπα... Το υπουργείο; Θα δοκιμάσω το γκούγκλη! Οπς! νάτη! ΕΕΤΤ τη λένε. Εθνική επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων. www.eett.gr Ψάχνω το τηλέφωνό τους και μετά από λίγο βρίσκομαι να μιλάω με μια ευγενέστατη κυρία που αφού άκουσε το ιστορικό μου ζήτησε να τους το στείλω γραπτώς και επωνύμως μαζί με όλα τα αντίγραφα των εντύπων που κατέθεσα.

Κύριοι της Vivodi, με μένα καθαρίσατε. Δεν θα ξανασχοληθώ μαζί σας. Τώρα σειρά έχει η ΕΕΤΤ και γιατί όχι τα δικαστήρια. Εκεί μπορεί κα να με δείτε.

Ελλάδα σώσε τις φάλαινες

Ενημερωθείτε από την Greenpeace: Σώστε τις φάλαινες. Μπορείτε! και Φαλαινοθηρία

Η Ελλάδα ενάντια στη Φαλαινοθηρία!

Προειδοποίηση: Οι παρακάτω εικόνες είναι πολύ σκληρές!

Ευαισθητοποιημένοι bloggers:

magicasland, ο δείμος του πολίτη, shades in the dark, τοιχωρύχος, klearchos, Allu fun marx και άλλοι πολλοί.

Vivodi και ξερό ψωμί...

Είμαι ένας ακόμα πονεμένος χρήστης της κοινωνίας της πληροφορίας και της Ελληνικής πραγματικότητας του 2007. Σίγουρα υπήρξαν πολλοί που αντιμετώπισαν παρόμοια περιστατικά πριν από μένα, αλλά ρε παιδιά έλεος... Πέρασαν 5 μήνες!!!

Έλεος για τη ρημάδα την αίτηση προς τη πολλά υποσχόμενη Vivodi που ήρθε και τάραξε την αγορά με εκείνη τη προσφορά πακέτο (σταθερή τηλεφωνία + Internet) Telefonet 1024, την οποία συμπλήρωσα και απέστειλα με courier (και έξοδα δικά τους) στις 5 Δεκεμβρίου του 2006.

Έλεος γιατί έχω καλέσει την εξυπηρέτηση πελατών στο 13880 περί τις 10 φορές για να λάβω άλλες τόσες φορές σαν απάντηση ότι για τη καθυστέρηση ευθύνεται ο ΟΤΕ.

Έλεος γιατί όταν ζητούσα από την εκάστοτε τηλεφωνήτρια περισσότερες λεπτομέρειες, μου έλεγε ότι δεν γνωρίζει τίποτα άλλο πέρα από το ότι καθυστερεί ο ΟΤΕ να αποδεσμεύσει και να μεταβιβάσει τη γραμμή.

Έλεος γιατί όταν τους ζήταγα να μιλήσω με κάποιον υπεύθυνο/αρμόδιο/ανώτερο μου ανταπαντούσαν πως δεν υπάρχει κανείς πάνω από αυτές! Ο Θεός ίσως;

Κύριοι της Vivodi είστε απαράδεκτοι γιατί ήταν απαράδεκτη και η τακτική που επιλέξατε να ψαρέψετε πελάτες. Γιατί δεν είχατε το αντίκρυσμα που απαιτείται, τουλάχιστον σε υποδομή, για να καλύψετε τη ζήτηση που δημιουργήσατε. Πολυδιαφημίσατε ένα προϊόν που δεν είσαστε σε θέση να παρέχετε. Ουσιαστικά δεν το έχετε αυτό το προϊόν. Αυτό που σας έσωσε φυσικά ήταν το ότι δεν ζητήσατε προκαταβολικά χρήματα. Γιατί αν το είχατε κάνει τότε σίγουρα δεν θα κάναμε αυτή τη κουβέντα (ή εγώ αυτό το μονόλογο) από εδώ. Θα ήμασταν εκεί που θα σας άρμοζε. Στα δικαστήρια. Όχι πως τώρα δεν σας αρμόζει, αλλά δεν έχω ούτε το χρόνο, ούτε το χρήμα, ούτε τη διάθεση.

Κι όσο για τον ΟΤΕ, είναι γνωστά και τα δικά του τερτίπια. Αυτή τη φορά όμως και όσον αφορά τη δική μου αίτηση καθώς μένω στο κέντρο (Άρης) μάλλον είναι ο τελευταίος που φταίει. Άνθρωπος δικός μου εκ των έσω με ενημέρωσε πως το συγκεκριμένο κέντρο έχει διαθεσιμότητα γραμμών και τέλος πάντων οι όποιες καθυστερήσεις του δεν υπερβαίνουν τους 2 μήνες. Ακούς εκεί πέντε! Αν έμενα στη Σαμιοπούλα δηλαδή τι θα γινόταν; Τι δεν το ξέρετε αυτό το νησί; Το περίμενα!

Και ένα link στο adslgr.com για αυτούς που θέλουν να μάθουν περισσότερα.

Μήπως είμαι πίθηκος;

Ώρες ώρες πιστεύω πως είμαι πίθηκος! Κοντεύουν να με πείσουν. Γιατί δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς αυτό που συμβαίνει.

Μείζον τρέχον θέμα στη πολιτική σκηνή: Η απάτη με τα ομόλογα. Δεν θα αναλύσω πως προέκυψε, ποιος ευθύνεται κλπ. αυτά τα αφήνω για τους 'ειδικούς αναλυτές'. Από τη μία η κυβέρνηση προσπαθεί να μζέψει τα αμάζευτα, από την άλλη η αντιπολίτευση βρήκε θέμα για εκλογές, και πιο πέρα το κόμματα της αριστεράς τη γνωστή καραμέλα: 'τα λεφτά του λαού'.

Πως είναι δυνατόν το ΠΑΣΟΚ να κρίνει και να κατακρίνει μια πράξη πριν ακόμα αποδειχθεί ότι ήταν άνομη; Και λέω πριν αποδειχθεί γιατί όταν αποδεικνύεις κάτι, είναι σαν το πιστοποιητικό γέννησης: έχει όνομα, τόπο γέννησης, ηλικία, μητέρα, πατέρα. Πόσο θράσος χρειάζεται για να το παίζεις υπεράνω όταν έχεις λερωμένη τη φωλιά σου; Εντυπώσεις και εκλογές είναι οι μόνες λέξεις που μπορώ να σκεφτώ.

Πως είναι δυνατόν η κυβέρνηση να απαντάει αποκαλύπτοντας αντίστοιχη ενέργεια του ΠΑΣΟΚ όταν ήταν κυβέρνηση λέγοντας χαρακτηριστικά: 'Άκουσε τίποτα κανείς γι' αυτά; Είπε ποτέ κανείς τίποτα γι΄ αυτά; Έγινε κανένας έλεγχος; Αποκαλύφθηκε τίποτα; Ελέγξατε τη διοίκηση κανενός Ταμείου; Διώξατε κανέναν; Ενδιαφερθήκατε; Όχι βέβαια! Γιατί τότε όλα τα κουκουλώνατε. Χρειάστηκε να περάσουν πέντε χρόνια για να έλθει στο φως η αλήθεια...' Τι σημαίνει αυτό; Ότι εμμέσως πλην σαφώς όλοι είναι συνυπεύθυνοι σ'αυτό κουκούλωμα; Ότι κράτησαν αυτό το γεγονός κρυμμένο σαν άσσο στο μανίκι ξέροντας ότι θα τους χρειαστεί αργότερα;

Ρε σεις ξεχάσατε το Κοσκωτά; το Μένιο; 'Περασμένα ξεχασμένα' θα μου πείτε. Κι εγώ θα συμφωνήσω κι ας λαϊκίζω.

Για ποιον δουλεύετε; εμείς δεν είμαστε που σας προσλάβαμε; που σας δώσαμε αυτές τις θέσεις για να μας εκπροσωπείτε; εμείς δεν σας πληρώνουμε; Δεν θέλω απάντηση. Μια υπενθύμιση έκανα.

Και μην έρθει κανείς να μου μιλήσει περί χρωμάτων και ιδεολογιών. Ήμουν πολύ μικρός όταν κατάλαβα πως γίνεται η σύνθεση των χρωμάτων. Ίσως πρέπει να τονίσω πως εγώ δεν έχω το χάρισμα της ευφράδειας λόγου, ούτε και της γραπτής έκφρασης. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι τα παραπάνω μου στερούν και το χάρισμα της αντίληψης.

Τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω. ... ή μήπως είμαι πίθηκος;

Εκτονωθείτε!

ο καλύτερος screen saver ever!





οδηγίες χρήσεως: Κάντε ότι θέλετε!

Comments moderation

Καθ'ότι πρωτάρης στο blog ζητώ συγνώμη για την απόκρυψη των σχολίων σας. Δεν είχα καμία πρόθεση να τα αποκρύψω, ούτε και να τα λογοκρίνω. Απλώς είχα ενεργοποιήσει κατά λάθος το comments moderation και ως εκ τούτου...

Από τώρα και στο εξής υπόσχομαι να μην το ξαναπειράξω. :-)