Γιατί να γράψω;

Πέρασαν δύο μήνες από το τελευταίο post και σ’αυτό το διάστημα αναρωτήθηκα πολλές φορές αν θέλω να γράψω κάτι, αν έχω κάτι να πω, αν θέλω να συμμετέχω στις συζητήσεις σας, μήπως θέλω να απέχω, ή μήπως τελικά βαρέθηκα αυτό το παιχνιδάκι.

Η απάντηση σε όλες τις παραπάνω ερωτήσεις είναι πως σχεδόν πάντα έχω κάτι να πω αλλά τις περισσότερες φορές δεν θέλω να μπω σε μια διαδικασία αντιπαράθεσης με άτομα τα οποία χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο επικοινωνίας για να φωνάξουν ότι είναι και αυτοί εδώ. Θέλοντας όμως να αποφύγω τις γενικεύσεις, είναι απαραίτητο να διευκρινήσω πως μέσα από τα Blogs “γνώρισα“ και άτομα αξιοπρεπή, με γνώση και προπάντων με ψυχραιμία.

Οι εξελίξεις της επικαιρότητας πρόσθεσαν στο σκεπτικό μου ιδέες και πράγματα που ούτε τα φανταζόμουν. Θα μου πείτε γιατί αφού αυτά συμβαίνουν στη πραγματική ζωή, να μην συμβαίνουν και σ’αυτό το τρόπο έκφρασης; Fair! Απλώς είναι πέρα από τη λογική μου. Και κάτι ακόμα: Δεν θέλω να έχω σχέσεις με ταμπέλες και με μέντορες, είτε είναι κομματικά όργανα, είτε είναι δημοσιογράφοι, είτε τέλος πάντων νομίζουν ότι είναι κάτι και βγήκαν παγανιά να βρούν το κελεπούρι.

Ξεσηκώθηκαν όλοι και βάλθηκαν να μας κατηχήσουν. Να μας βάλουν στο ίσιο δρόμο και να μας νουθετήσουν. Χα χα χα!!! Μα αγαπητοί μου αν δεν μπορείτε να αντέξετε τη δύναμη της ανώνυμης έκφρασης, μην ασχολείστε μαζί της. Είναι τόσο απλό.

Όταν ξεκίνησα να γράφω σ’αυτό το μέσο, είχα δηλώσει πως θα γράφω ανώνυμα γιατί μόνο έτσι βρίσκω τη δύναμη να πω πράγματα σημαντικά για τη κοινωνία μας και επιπλέον να εκθέτω τον εαυτό μου. Παράλληλα συμπλήρωσα πως το μέσο θα βρει μόνο του το τρόπο να αυτορυθμιστεί και πως θα ξεβράσει όσους προσπαθήσουν να το εκμεταλευτούν προς όφελός τους. Κάποιες φορές κατήγγειλα πρόσωπα φωτογραφίζοντας τα και κάποιοι έσπευσαν να με προκαλέσουν να μιλήσω ανοιχτά και να τους κατονομάσω. Μα στόχος μου δεν είναι να τους δικάσω. Για μένα είναι πιο σημαντικό να εκθέσω δημοσίως τις καταστάσεις που δημιουργούν και το περιβάλλον που λειτουργούν παρά τα ονόματά τους. Γνωρίζοντας πως και που λειτουργούν μπορεί κανείς να προστατευθεί. Και κάτι ακόμα: Πως θα μιλήσω για κάποιον επώνυμα υπογράφοντας ανώνυμα; Πως ορίζεται η αξιοπιστία μου;

Παρ’ότι λοιπόν γνωρίζω τις απαντήσεις στα ερωτήματα που έθεσα στην αρχή του post, δεν αποφάσισα να συνεχίσω αλλά ούτε και να σταματήσω να γράφω τις σκέψεις μου. Θα λειτουργήσω ενστικτωδώς. Αν μου ανάβει το λαμπάκι της ιδέας θα δίνω το παρών. Αν όχι θα είμαι απών. Στο κάτω κάτω γράφω πρώτα για μένα και ποτέ δεν θεώρησα πως τα γραπτά μου είναι ιδιαίτερα σημαντικά για να αξίζουν και τη τιμή της ανάγνωσης.