Στη κοινωνία των ποντικών και των στρουθοκάμηλων

Όποιος διατελεί συμβίωση διαφορετική από αυτή του θρησκευτικού γάμου είναι πόρνος.

Αναρωτιέμαι γιατί μας κάνει τόση εντύπωση μια τόσο αναμενόμενη απόφαση της εκκλησίας σχετικά με το θέμα της ελεύθερης συμβίωσης και των συμφωνητικών. Και λέω πως είναι αναμενόμενη καθώς δεν θα μπορούσε να είναι άλλη και διαφορετική από τα δόγματα της εκκλησίας. Όσο προοδευτική και να είναι η ορθόδοξη εκκλησία σε σχέση με άλλα δυτικά ή και ανατολικά δόγματα δεν είναι δυνατόν να αρχίσει να αυτοαναιρείται. Φανταστείτε να κατέστρεφε όσα επί 18 περίπου αιώνες πρεσβεύει εκδίδοντας το συγκεκριμένο δελτίο τύπου.

Αλλά η ουσία των πραγμάτων δεν είναι τι πρεσβεύει και τι προστατεύει η εκκλησία αλλά γιατί γίνεται τόσος ντόρος για κάτι τόσο αναμενόμενο. Θα μου πείτε πως οι δημοσιογράφοι περίμεναν κάτι περισσότερο μετά από τη μετριοπαθή και σχετικά σιωπηλή στάση του Αρχιεπίσκοπου. Και εγώ θα σας πω πως οι δημοσιογράφοι για ακόμα μια φορά προσπάθησαν να βγάλουν είδηση απί εκεί που δεν υπάρχει και τη πάτησαν. Μα ποιος σοφός δημοσιογραφέας μπορεί να πίστεψε – αυθαιρέτως – κάτι τέτοιο; Πως η εκκλησία θα ξεπουλήσει αυτό που πουλάει επί τόσους αιώνες; Γιατί όπως και να το δει το θέμα κανείς είναι εύκολο να καταλάβει πως μια “επιχείρηση” θα κάνει τα πάντα για να προστατέψει τους πελάτες της. Δεν είναι δυνατόν επειδή βγήκε ένας ανταγωνιστής που ισχυρίζεται πως το δικό του προϊόν είναι καλύτερο, να αφήσει τους πελάτες της να επιλέξουν μόνοι τους και πιθανόν να παραπλανηθούν από μια άλλη καμπάνια. Θα ρίξει όλα της τα μέσα για να κάνει ολοκληρωτική επίθεση και να μην αφήσει τις εντυπώσεις να εισχωρήσουν στη καταναλωτική συνείδηση των πελατών της. Απλές ασκήσεις marketing.

Από την άλλη, αν δεχθούμε – και γιατί όχι – πως οι πιστοί της εκκλησίας ικανοποιούνται με τη τακτική αυτή, δεν φαίνεται πουθενά να υπάρχει κάποιο αντίκτυπο στους κατά τ’άλλα άπιστους. Αν κάποιος λοιπόν θρηκευόμενος χωρίς δογματισμούς και προκαταλήψεις αποφασίσει πως ένα συμφωνητικό συμβίωσης είναι πιο κοντά στη λογική του μήπως θα πρέπει να αφοριστεί; Κρίνεται καταδικαστέος επειδή προνόησε να προστατέψει τον εαυτό του και τα παιδιά του από ένα αντίθετο και συγκρουόμενο με τα θέλω του μέλλον; Όχι βέβαια. Και να είστε βέβαιοι πως ούτε οι σκληροπυρηνικοί της εκκλησίας το πιστεύουν αυτό. Αλλά είπαμε, κάποιες θυσίες είναι απαραίτητες για να προστατέψουμε τα κεκτημένα μας.

Εύκολα λοιπόν κάποιος καταλαβαίνει πως οι ταμπέλες που προσπαθεί να περάσει η εκκλησία είναι μονοσήμαντες και εξυπηρετούν ένα και μόνο σκοπό: Να ισχυροποιήσει τη ταυτότητα των πιστών της και να τους τονώσει την αίσθηση περί δικαίου και σωστού σύμφωνα με τα δόγματα που πρεσβεύει εκατοντάδες χρόνια τώρα.

Αν λοιπόν κάποιοι από εσάς θεωρείστε σύμφωνα με τα παραπάνω πόρνοι είτε είστε πιστοί προσκολημένοι στα δόγματα είτε όχι, ένα έχω να σας πω: Χαρείτε το!

Ένα τελευταίο σχόλιο για το θέμα με αφορμή διάφορα άρθρα που διάβασα από προσφιλής και άλλους συν-bloggers. Το κράτος σαν οντότητα δεν έχει κανένα λόγο να μην τηρήσει το άρθρο του συντάγματος περί ελευθερίας της ατομικότητας και της ισότητας των δικαιωμάτων. Το σύνταγμα δηλαδή προβλέπει πως όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας απολαμβάνουν τα ίδια προνόμια και απολογούνται βάση των ίδιων νόμων. Αν λοιπόν τα παραπάνω αποτελούν εξαίρεση για μερικούς πολίτες, σ’αυτό δεν ευθύνεται το κράτος (η πολιτεία) αλλά οι λειτουργοί της οι οποίοι θέλοντας να διατηρήσουν ήρεμα τα πνεύματα των εν δυνάμει ψηφοφόρων τους (αποφυγή πολιτικού κόστους = επανεκλογή) προτιμούν να αγνοούν τη πραγματικότητα.