περί ιστορίας το ανάγνωσμα

Υπάρχει μια πολιτική αντίληψη που λέει πως αν ένας λαός θέλει να φιλιώσει και να προοδεύσει με το γείτονά του, πρέπει να ξεχάσει το παρελθόν και να κοιτάξει το μέλλον. Τουλάχιστον, το κοινό και μη φιλικό παρελθόν (politically correct) δηλαδή αυτό που δημιούργησε εντάσεις, διαφωνίες και πολέμους. Υποτίθεται πως ένα τέτοιο παρελθόν δημιουργεί μια τροχοπέδη που τρέφει εθνικιστικά αισθήματα και δεν αφήνει το λαό να προοδεύσει και να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα που τουλάχιστον σήμερα τα αποκαλούμε με τον όρο παγκοσμιοποίηση και νέα οικονομία. Τα νέα αυτά δεδομένα απαιτούν πολύ συχνά τη συνεργασία δύο τέτοιων γειτόνων με απώτερο στόχο διάφορα επί μέρους οφέλη. Το βασικό επιχείρημα αυτής της ιδέας είναι πως η εξωστρέφεια είναι ο μοναδικός τρόπος να απεμπλακεί κανείς από φθορές και από το κίνδυνο της απομόνωσης με ότι αυτό συνεπάγεται με οικονομικά κριτήρια.

Προσωπικά δεν ξέρω αν είμαι σε θέση να συμφωνήσω με αυτή την αντίληψη, αν και μου φαίνεται επί της ουσίας σωστή, όμως την κατανοοώ και βάση λογικής συνεπαγωγής συμπεραίνω πως πουθενά δεν αναφέρει και πολύ περισσότερο, δεν προϋποθέτει, τη διαγραφή του παρελθόντος δηλαδή της ιστορίας, ούτε βέβαια και της παραποίησής της.

Όσο κι αν διάβασα και παρακολούθησα θέματα σχετικά με το περιβόητο βιβλίο της ιστορίας, πουθενά δεν είδα να αναφέρεται κάποια επιχειρηματολογία σχετική με την ανάγκη της αναθεώρησης της περιγραφής των γεγονότων. Η μόνη δήλωση αρμοδίου που άκουσα για το θέμα ήταν της κας Μ. Ρεπούση (μέλος της συγγραφικής ομάδας του βιβλίου) η οποία τόνισε πως η ιστορία πρέπει να διδάσκεται από το σχολείο και όχι από το σπίτι (οικογένεια), καθώς μόνο αυτή είναι πιο κοντά στα επιστημονικά δεδομένα. Και ναι μεν θα συμφωνήσω ως προς τα επιστημονικά δεδομένα αλλά μου γεννήθηκαν και δύο ερωτήματα:

α) Δηλαδή η ιστορία που διδάσκεται στο σχολείο έχει κι αυτές έστω και λίγες διαφορές, από αυτά από αποκαλούμε επιστημονικά δεδομένα; Η προσπάθεια μετάδοσης της γνώσης σε απλουστευμένο επίπεδο καθώς απευθύνεται σε παιδιά σημαίνει και την παραποίηση ή την απόκρυψη γεγονότων;

β) Μήπως τέτοιες δηλώσεις υπονοούν την με προσπάθεια δημαγωγίας υποβάθμιση του εθνικού φρονήματος ενός λαού, μιλώντας για το συγκεκριμένο θέμα;

Αν κάποιος μπορεί να απαντήσει σ’αυτά τα ερωτήματα, θα μου έκανε μεγάλη χάρη.

Τελειώνοντας και παίρνοντας θέση για αυτή τη πολιτική θεωρία, υποστηρίζω πως μπορεί να έχουν δίκιο οι ειδικοί και όντως να πρέπει να αφήσουμε κάποια πράγματα πίσω, αλλά αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως είναι αποδεκτή οποιαδήποτε παραποίηση της ιστορίας και των γεγονότων. Η ουσία και η λύση παράλληλα, είναι η ώριμη διαχείριση της μνήμης μας προς αποφυγή παρόμοιων γεγονότων και όχι η λήθη. Άλλωστε τι είναι αυτό που δίνει ταυτότητα σε ένα λαό αν όχι η κοινή συνείδηση;

Στο Video που ακολουθεί μπορείτε όσοι ενδιαφέρεστε να δείτε και να μάθετε τι ακριβώς σημαίνει «Οι έλληνες συνωστίστηκαν στη Σμύρνη» κατά την πρώτη εκδοχή του βιβλίου καθώς και τι σημαίνει «δραματικές συνθήκες εξόδου του ελληνικού πληθυσμού από τη Μ. Ασία» κατά τη νέα εκδοχή, την οποία όμως δεν θα δούμε τυπωμένη ακόμα καθώς το βιβλίο όπως γνωρίζουμε αποσύρθηκε.

rapidshare link με ποιότητα mpeg4 (δεξί κλικ, save target as...)

Εναλλακτικά μπορείτε να διαβάσετε παλαιότερο και πιο ακίνδυνο post με άκρως εκσυγχρονιστικές προτάσεις.

Το υλικό του video το έλαβα σε μορφή παρουσίασης (powerpoint) με email και υπογράφεται από κάποιον με τα αρχικά Γ.Χ. ως εκ τούτου δεν γνωρίζω αν υπάρχουν πνευματικά δικαιώματα και σε ποιον ανήκουν. Η μοναδική επέμβαση που έκανα ήταν η οπτικοποίηση των φωτογραφιών σε μορφή video και η προσθήκη μουσικής υπόκρουσης (W. A. Mozart, Requiem K. 626, Lacrymosa. Εκτέλεση: Neville Marriner, Academy of St Martin-in-the-fields, Academy Chorus, Director: Laszlo Heltay). Επίσης έκρινα σκόπιμο οι σχολιασμοί να παραμείνουν στα Αγγλικά για ευνόητους λόγους.

Links με τη περιγραφή των ιστορικών γεγονότων:

Ελληνική βιβλιοθήκη Νοτίου Καλιφόρνιας

Wikipedia

ή ψάξτε στο google