finos filmsΕίναι καλή η πολυφωνία δε λέω, αλλά δεν έχω μάθει και τι πρεσβεύουν αυτοί οι άνθρωποι. Εσείς μήπως ξέρετε;
Αν, λέω αν υποθέσουμε πως αυτά τα 29 κόμματα έχουν ίσες δυνάμεις και αντιπαρατεθούν για τις 11.000.000 ψήφους (αν ψήφιζαν όλοι οι πολίτες ακόμα και τα μωρά), τότε θα έπαιρναν 345.000 ψήφους το καθένα. Μα καλά είμαστε σοβαροί; Γιατί με τα πραγματικά δεδομένα το εκλογικό σώμα ανέρχεται σε 9.850.000 από τους οποίους ψηφίζουν περί τους 7.500.000 και αν αφαιρέσουμε άλλες 150.000 άκυρα ή λευκά τι μένει; 7.350.000 ψήφοι που αν τις κατανείμουμε ισόποσα στα 29 υποψήφια κόμματα, αντιστοιχούν 250.000 ψήφοι στο καθένα! Δεν εξετάζω προγράμματα, ούτε δυναμικές, ούτε τίποτα. Λέω απλώς πως είναι πάρα πολλά για μια χώρα σαν τη δική μας. Δηλαδή σαν να λέμε πως ο κάθε ένας που νομίζει πως έχει κάτι να πει μαζεύει τους γνωστούς του (των γνωστών κλπ) και κατεβαίνει υποψήφιος.
1. Νέα Δημοκρατία (Ν.Δ.), (Κ. Καραμανλής)
2. Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑ.ΣΟ.Κ.), (Γ. Παπανδρέου)
3. Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΚΚΕ), (Αλέκα Παπαρήγα)
4. Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (Ι. Μπανιάς, Π. Μαντάς, Ηλ. Νικολόπουλος, Γ. Πάντζας, Ι. Χαριτόπουλος, Εμμ. Γλέζος, Ι. Θεωνάς, Παν. Κοσμάς, Ροδ. Ρινάλντι, Γ. Χαλκιάς, Αλ. Αλαβάνος)
5. Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός (ΛΑ.Ο.Σ.), (Γ. Καρατζαφέρης)
6. Δημοκρατική Αναγέννηση (Στέλ. Παπαθεμελής)
7. Αγωνιστικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας (Α.Σ.Κ.Ε.), (Εκτελεστική επιτροπή: Ν. Καργόπουλος, Ν. Λεοντόπουλος, Σήφ. Στενός)
8. Δημοκρατική Παγκόσμιος Ελλάς (Στ. Κρικέλης). Κατέρχεται μόνο στην Α' και Β' Αθηνών
9. Ελληνες Οικολόγοι (Δ. Βεργής)
10. Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Β. (ΕΑΜ Β.), (Π. Τραϊανός)
11. Ενωση Κεντρώων (Β. Λεβέντης)
12. Ενωτική Αντικαπιταλιστική Αριστερά (ΕΝΑΝΤΙΑ), (Διοικούσα επιτροπή: Κ. Παπαδάκης, Δ. Θανασούλας, Κ. Πίττας, Δ. Σαραφιανός, Γ. Παυλόπουλος)
13. Ενωτικό Ριζοσπαστικό Δημοκρατικό Κίνημα, (Ι. Πρωτόπαππας). Κατέρχεται μόνο στον νομό Αιτωλοακαρνανίας
14. Ευρωπαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (Π. Κρόκος)
15. Κόμμα Φιλελευθέρων (Εμμ. Καλλιγιάννης)
16. Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Μαρξιστικό - Λενινιστικό), (Γρηγ. Κωνσταντόπουλος, Β. Σαμαράς, Ηλ. Καμαρέτσος)
17. Λευκό (Κ. Ντάλιος)
18. Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς - ΜΕ.Ρ.Α., (Δ. Δεσύλλας, Γ. Δημητρίου, Θ. Κουτσουμπός, Χ. Μπίστης)
19. Μαρξιστικό - Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Μ-Λ ΚΚΕ), (Αντ. Παπαδόπουλος, Πετρ. Κουφοβασίλης)
20. Νέο Κόμμα Σωτηρίας Χριστιανική Δημοκρατία (Αλκ. Στοΐλης). Κατέρχεται μόνο στην Α' Αθηνών και στον νομό Δράμας
21. Νέος Φασισμός (Αθ. Δασκαλόπουλος)
22. Οικολόγοι Εναλλακτικοί (Μ. Δερτούζος)
23. Οικολόγοι Πράσινοι (Ιωάννα Κουτούλη, Αν. Κρομμύδας, Ι. Μαχαίρας, Σταμ. Μπουντούρης, Μ. Τρεμόπουλος, Ι. Χαραλαμπάκης)
24. Οραμα Τοπικά Κοινοβούλια (Δ. Κατσίμπρας)
25. Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ (ΟΑΚΚΕ), (Διοικούσα επιτροπή: Ηλ. Ζαφειρόπουλος, Ελένη Κωνσταντινοπούλου, Διον. Γουρνάς)
26. Οργή Λαού (Ο.ΛΑ.) με Δημοψηφίσματα - Αμεση Δημοκρατία (Γ. Κόκκας)
27. Περιφερειακή Αστική Ανάπτυξη (Π.Α.Α.), (Ν. Κολίτσης). Κατέρχεται μόνο στη Β' Αθηνών
28. Φιλελεύθερη Συμμαχία (Φ. Περλικός)
29. Φως - Αλήθεια - Δικαιοσύνη (Κ. Μελισσουργός).
Πως να πιστέψω δηλαδή ότι αυτοί οι 29 κομματάρχες έχουν κάτι διαφορετικό να πουν; Υποτίθεται πως κάθε κόμμα έχει ένα καταστατικό το οποίο εκφράζει τη θέση του και την ιδεολογία του και πως έχει διαφορετική αντίληψη για τη διακυβέρνηση της χώρας. Κι εγώ πρέπει να δεχθώ πως το κόμμα Νο 12 διαφέρει από Νο 16, τα Να 18 και 19, πως άλλο είναι το 9, άλλο το 22 κι άλλο το 23.
Sorry αλλά δεν πείθομαι. Αντιθέτως σκέφτομαι και μάλιστα σοβαρά πως στη πλειοψηφία τους είναι ψώνια, που ψοφάνε για εξουσία, προβολή και δημοσιότητα.
Η πρώτη τάξη του Λυκείου ήταν η χρονιά που ένιωσα πως έπρεπε να συμμετέχω στα πολιτικά (και κομματικά) πράγματα του τόπου και η πρώτη εκδήλωση αυτής της ανάγκης ήταν η κατά φαντασία ίδρυση με τη παλιοπαρέα, μιας οργάνωσης, της ΟΔΑΚ. Τα αρχικά δεν σημαίνουν τίποτα απολύτως καθώς και πάλι η φαντασία μας, μας επέτρεπε να τα ερμηνεύουμε όπως μας βόλευε σε κάθε περίσταση. Η πρώτη πολιτική μας πράξη – και τελευταία - ήταν η κατάθεση στεφάνου στο Πολυτεχνείο. Η ίδρυση της ΟΔΑΚ ήταν και η αιτία για τη διαγραφή μου ως μέλος από το τοπικό γραφείο της Ν.Δ. Στη συνέχεια κάποιοι από τη παρέα γνώρισαν κάποιους που τους έβαλαν επικεφαλής της νεολαίας ενός νεοιδρυθέντος – επίσημα αυτή τη φορά - κόμματος με το όνομα ΠΑΚΗΔΙ που δεν θυμάμαι καν τι σημαίνει. Ήταν όμως σχετικό με αυτό που λέμε Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια. Μας πιάνουν λοιπόν και μας παρακαλάνε να πάμε στα γραφεία του κόμματος για τον αγιασμό και τα εγκαίνια, δήθεν να δείξουν πως έχουν κόσμο. Πλάκα στη πλάκα και με πολλά παρακάλια, αποφασίσαμε να πάμε με τον όρο όμως, πως δεν θα πούμε ούτε ονόματα ούτε θα υπογράψουμε χαρτιά. Ξέρετε τι έγινε τελικά; Ενώ είμαστε στα γραφεία εμφανίστηκε ο αρχηγός, ένας άντρας γύρω στα 45-50, νταβραντωμένος με τσιγκελωτό μουστάκι, σωστός κρεοπώλης όπου αφού μας τίμησε με τη χειραψία του έναν έναν και άρχισε ένα λογίδριο περί της ιδεολογίας του, κάναμε μεταβολή γιατί θυμηθήκαμε πως έχουμε μια δουλειά και όπου φύγει φύγει. Τελικά στα εγκαίνια δεν πρέπει να ήταν πάνω από 10 άνθρωποι! Φυσικά κανείς μας δεν ξανάκουσε γι’αυτό το κόμμα.
Θέλουμε λοιπόν πολυφωνία στη βουλή, θέλουμε να δείξουμε τη δυσαρέσκιά μας στους μεγάλους, αλλά μην λέμε έτσι αβίαστα "ρίχτε ψήφο στα μικρά κόμματα". Στη πλειοψηφία τους πρόκειται για ψώνια και παρλαπίπες. Άσε που η ψήφος που θα μετρηθεί υπερ τους μπορεί να μην ερμηνευθεί σωστά. Η προσωπική μας διαμαρτυρία έναντι των μεγάλων είναι πολύ εύκολο να καταμετρηθεί σαν έγκριση και εμπιστοσύνη προς τον κάθε τυχάρπαστο. Και τότε αλοίμονό μας. θα πάρει αέρα ο κ@λος και ποιος τους πιάνει...
Γι’αυτό λοιπόν λίγη προσοχή είναι απαραίτητη. Αν επιτρέπεται να χαρακτηρίσω κάποιους σοβαρούς και όχι Μαυρογιαλούρους, αυτοί δεν υπερβαίνουν τους 5-6. Άκου 29!
18 σχόλια:
Φιλελεύθερη Συμμαχία, χα χα χα! Μ'αυτούς δέ βάζει και η κόρη του οξαποδώ?? Υπερμαχία Παπαδοπούλου???
Μόνο ψυχοπαθής θα ονόμαζε το μωράκι του Υπερμαχία....
patsiouri Δύο τινά συμβαίνουν: Ή αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση της προσωπικής τους και της κοινωνικής κατάστασης ή πρόκειται απλώς για ψώνια. Όπως και να το δεις μπορείς είτε να γελάσεις είτε να κλάψεις... από τα γέλια.
Το πιο τραγικό βέβαια είναι τα χρήματα που σκορπάνε για να κάνουνε τη πλάκα τους!
Θυμάμαι όμως και μια παλιά παροιμία που λέει ο τρελλός με τη τρελλάρα του, γεμίζει τη κοιλάρα του!
"Ή αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση της προσωπικής τους και της κοινωνικής κατάστασης ή πρόκειται απλώς για ψώνια."
Δηλαδή κάποιος που θα πάει να ψηφίσει και πάλι Πολύδωρα και Τσιτουρίδη έχει συνείδηση ή είναι σώας τας φρένας?
Τα δυο μεγάλα κόμματα να μην βγουν γίνεται?
philos Άλλο μεγάλο θέμα κι αυτό! Σε κάποια αντίστοιχη συζήτηση στο παρελθόν είπα πως όσο τα ψηφοδέλτια τα φτιάχνουν τα κόμματα, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα. Γενικότερα δεν νομίζω πως υπάρχει σοβαρότητα στο θέμα των εκλογών όταν αυτό προσδιορίζεται από νόμους του marketing. Για παράδειγμα ποια είναι η λογική του να ψηφίσει κάποιος το πιο αναγνωρίσιμο πρόσωπο; Επειδή όμως είναι όμορφος/η, μοντέλο, ή τέλος πάντων έχει κάνει τηλεόραση ή θέατρο, είναι αρκετό για να ψηφιστεί από μερικές χιλιάδες συμπολιτών μας που δεν διακρίνονται για το IQ τους. Ο Πολύδωρας είναι αναγνωρίσιμος για τις βλακείες του. Οι άλλοι;
if.. igeneia Ακριβώς αυτό φωνάζω κι εγώ. Γίνεται, αρκεί να προσέξουμε τις εναλλακτικές μας. Δεν θα απορρίψω το Καραμανλή και τον Παπανδρέου για να ψωνιστεί ένας βλαμένος! Υπάρχουν σοβαρά μικρά κόμματα, οπότε ας είμαστε προσεκτικοί μην πάει χαμένη η ψήφος.
Δυστυχώς όμως, οι ψύχραιμα και λογικά σκεπτόμενοι ψηφοφόροι είμαστε λίγοι και μάλλον δεν επαρκούμε για να αντιπαρατεθούμε στα μαρκετίστικα επιτελεία των μεγάλων...
Αν πάντως μετά τα τελευταία γεγονότα που συγκλόνισαν την Ελλάδα, δεν δούμε κάποιον μικρό να ενισχύεται σημαντικά, τότε φοβάμαι πως δεν θα τον δούμε ποτέ. Δηλαδή τι παραπάνω πρέπει να συμβεί για να βγούμε από τη νάρκη; Να'ρθουν οι εξωγήινοι ή να πέσει πυρηνική βόμβα; Ε, τότε θα'ναι αργά!
Είναι σαν το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Έχουμε ένα απο τα πιο πληκτικά και κακά ποδόσφαιρα (ποιοτικώς) στον κόσμο αλλά έχουμε πάνω απο 10 αθλητικές εφημερίδες για να το συζητάμε.
Πολύ κακό για το τίποτα!
Ανέστιε χαχαχα... Πολύ καλό! Και σκέψου πως ακόμα κι οι ομάδες τη; Α' εθνικής είναι μόνο 16!
H παροιμία σου είναι ΄΄ενα από τα πιό σοφά τσιτάτα που έχω ακούσει τελευταία...
[quote]Ακριβώς αυτό φωνάζω κι εγώ. Γίνεται, αρκεί να προσέξουμε τις εναλλακτικές μας. Δεν θα απορρίψω το Καραμανλή και τον Παπανδρέου για να ψωνιστεί ένας βλαμένος! Υπάρχουν σοβαρά μικρά κόμματα, οπότε ας είμαστε προσεκτικοί μην πάει χαμένη η ψήφος.[/quote]
Συμφωνώ ως προς την ψήφο μας. Ναι στα μικρά κόμματα, αλλά με σύνεση και γνώση ;-)
Αυτό που δεν γίνεται όμως (δυστυχώς) είναι να μην κυβερνήσουν αυτά τα δύο κόμματα, έτσι όπως είναι σήμερα η κατάσταση... ο λόγος είναι απλός: κανένα άλλο κόμμα δεν μπορεί σήμερα να κάνει κυβερνητική διαχείρηση, και εξάλλου αυτό το παραδέχονται κι οι ίδιοι ανοιχτά. Δεν γνωρίζουν τι σημαίνει κυβέρνητική δομή, δεν έχουν ανθρώπους να την διοικήσουν, και άρα στην ουσία δεν είναι τίποτα περισσότερο από think tanks, κόμματα που το μόνο που μπορούν να διαχειρίζονται είναι ιδέες.
Θα μου πεις "και δηλαδή τι; πάλι ένα από τα δύο κόμματα πρέπει να ψηφίσουμε;". Όχι, δεν είναι εκεί το θέμα. Σαφώς και πρέπει να υπάρχει μερίδα του κόσμου που να ψηφίζει τα μικρότερα κόμματα (τα σοβαρά φυσικά), ώστε να μπορούν να ασκούν αποτελεσματικότερη αντιπολίτευση. Θα ήμουν ευτυχής να έβλεπα μία αριστερά με ένα 20% και μπόλικες έδρες στη Βουλή.
Με το παρόν εκλογικό σύστημα όμως, και με δεδομένα τα πρόσωπα και τις πολιτικές τους της "μυ-συνεργασίας", καθώς και με έναν εκλογικό νόμο άθλιο και κοινωνικά και πολιτικά άδικο, τελικά η ίδια η ενδυνάμωση των μικρών κομμάτων, αντί να ενισχύει την Δημοκρατία, κινδυνεύει να γίνει ένα μπουμερανγκ εναντίον της, αφού η αδυναμία (για μεγάλο χρονικό διάστημα) σχηματισμού αυτοδύναμων κυβερνήσεων είναι αποσταθεροποιητικός παράγοντας για το ίδιο το πολίτευμα.
Έχω την αίσθηση λοιπόν (και μάλλον το μέλλον θα το δείξει), πως αν στις παρούσες εκλογές ενισχυθούν πολύ τα μικρά κόμματα, καταλλήξουμε σε μη αυτοδύναμη κυβέρνηση και οδηγηθούμε εκ νέου σε εκλογές, κερδισμένος θα βγει ο δικοματισμός, αφού θα έχει στην ουσία αποδείξει την κραταιότητά του και την πρακτική αναγκαιότητα της ύπαρξής του...
Σας ζάλισα ε; Ας προσέχατε :-p
parsiouri Δεν είναι δικιά μου. Την έχω ακούσει από τη γιαγιά μου! Υπήρχαν σοφοί άνθρωποι εκείνο το καιρό ;-)
harris Αγαπητέ φίλε, το θέμα δεν είναι αν θα κυβερνήσει και πως ένα μικρό κόμμα. Προσωπικά δεν έχω αυταπάτες. Στην ουσία υπάρχουν δύο σκέλη και δύο πλεονεκτήματα ψηφίζοντας ένα μικρό κόμμα.
Το πρώτο δείχνει απλώς μια μορφή δυσαρέσκειας και διαμαρτυρίας. Αν στο σύνολό τους τα μικρά κόμματα καταφέρουν και πάρουν ένα 10% είναι μεγάλη επιτυχία. Σε ένα εκλογικό σώμα 7.500.000 ψηφοφόρων μιλάμε για 750.000 πολίτες που αποδοκιμάζουν το πολιτικό κατεστημένο. Είναι μεγάλος ο αριθμός! Και μπορεί να γίνει μεγαλύτερος αν γίνει η αρχή. Έτσι οι υπόλοιποι θα δουν και θα πιστέψουν πως αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος ανατροπής του κατεστημένου. Το 10 θα γίνει 11, 12 και πάει λέγοντας.
Το δεύτερο έχει να κάνει με την είσοδο των μικρών στη βουλή όπου ο ρόλος τους πρέπει να είναι καθαρά ελεγκτικός. Με μια αυτοδύναμη κυβέρνηση π.χ. των 165 βουλευτών, όπως καταλαβαίνεις τα πράγματα είναι σκούρα. Κόβουν και ράβουν. Και το έχουμε δει στο παρελθόν αυτό το έργο. Έχοντας όμως και 1,2,3 μικρούς στη βουλή τα πράγματα περιπλέκονται. Δεν θα είναι εύκολο να ξεφύγει υπογείως τίποτα.
Τελικά όσο πιο πολύ το σκέφτομαι τόσο πιο πολύ πείθω τον εαυτό μου για ακόμα μια μικρή ψήφο. Κι ας ξανακάνουν εκλογές. Δεν μπορούμε να μείνουμε ακυβέρνητοι! Τη χλαπάτσα όμως θα την έχουν φάει.
"Κι ας ξανακάνουν εκλογές. Δεν μπορούμε να μείνουμε ακυβέρνητοι! Τη χλαπάτσα όμως θα την έχουν φάει."
Πολύ φοβάμαι όμως φίλε, ότι έτσι θα επαναληφθεί η ιστορία του '89-'90 με τραγικές συνέπειες για την χώρα κυρίως στο κομμάτι της οικονομίας που δεν πάμε καθόλου καλά...
Επιπλέον μια πιθανή επανάληψη των εκλογών θα επιβαρύνει ψυχολογικά τους πολίτες και φοβάμαι πως (όπως και τότε) γύρω από τα δύο μεγάλα κόμματα (στην λογική «ας βγει ένας από τους δύο να τελειώνουμε») που δεν ξέρω πόσα χρόνια θα πάρει για να ξεθυμάνει...
:-) Να αυτά βλέπει ο σκίουρος και ετοιμάζεται για τις επόμενες εκλογές.
Το 30 λέει, του πάει καλύτερα
harris Αν κατάλαβα καλά αυτό που λες είναι πως η πορεία μας είναι μονόδρομος; Αν ναι, είχα την εντύπωση πως όλες αυτές οι συζητήσεις αποσκοπούσαν στον να αποτρέψουμε κάτι τέτοιο. Ή μήπως όχι;
DiVa Μη σας κάνει εντύπωση αν κάποια μέρα με δείτε συστρατευμένο με τον αγαπητό σκίουρο! ;-)
Αυτό που έλεγα (αλλά άργησα να μπω να διαβάσω την απάντησή σου, σόρρυ), ήταν πως καλό θα ήταν να ψηφίσουμε ένα κόμμα κοινοβουλευτικό ή έστω με ελπίδα να γίνει κοινοβουλευτικό...
Μην ξεχνάς πως τα ποσοστά των μικρών κομμάτων στην δεύτερη κατανομή αυτού του τρισάθλιου νόμου, πάνε στην ουσία υπέρ του πρώτου κόμματος :(
Τέσπα... φαντάζομαι ότι πλέον τις επιλογές μας τις κάναμε... και το χαστούκι στα δύο μεγάλα ήταν αρκετά ηχηρό :)
Δημοσίευση σχολίου