Δεν είναι όλοι διεφθαρμένοι!

Η μεγάλη μέρα είχε επιτέλους φτάσει. Από το πρωί στήθηκα μέσα στο άδειο διαμέρισμα να περιμένω τον εκτιμητή της τράπεζας να έρθει να το δει και να το αξιολογήσει. Και φυσικά είχα προετοιμασθεί κατάλληλα.

- Είναι ευκαρία, κοίτα να μην το χάσεις, μου έλεγαν κάποιοι.
- Άντε δώστου κάτι, να το εκτιμήσει σε καλή τιμή (για να εγκριθεί το δάνειο όσο πιο κοντά γίνεται στη αξία του συμβολαίου) έλεγαν άλλοι.

Εγώ από τη φύση μου είμαι μουλάρι. Δεν γουστάρω ούτε να παρακαλάω, ούτε να γλείφω, ούτε να δίνω. Είπαμε μουλάρι. Αλλά λέγε λέγε το κοπέλι..., - σπίτι ήταν αυτό - τελικά με έψησαν κι έτσι έβαλα τον σφραγισμένο άσπρο φάκελο στο σακάκι μου έτοιμο για delivery.

Ντριννν...
- Ποιός είναι;
- Ο μηχανικός από τη τράπεζα.
- Περάστε...

Μπαίνει μέσα ο άνθρωπος, κοιτάει από εδώ, κοιτάει από εκεί, κάνει κάποια σχόλια του τύπου 'είναι παλιό αλλά καλή κατασκευή', 'θέλει αρκετά χρήματα για να σουλουπωθεί' και άλλα διάφορα. Μέσα σε 5 λεπτά είναι έτοιμος να φύγει.

- Πως τα βλέπετε τα πράγματα; ρωτάω εγώ.
- Θα σας ενημερώσει η τράπεζα. μου απαντάει.
- Ναι, θέλω να πω... έχουμε ελπίδες;
- Τι να σας πω... Αρκετές. Δεν μπορώ να σας πω κατ'ιδίαν. Θα ενημερωθείτε από τη τράπεζα.
- Πότε;
- Σε λίγες μέρες.

Τρώγομαι εγώ, έχουν αρχίσει και με ζώνουν τα φίδια με τα σχόλια που έκανε, τι να κάνω; Το παίρνω απόφαση.

- Χάρηκα πολύ, του λέω απλώνοντας το χέρι να τον χαιρετήσω στο οποίο όμως κρατούσα και τον φάκελο.
- Και εγώ, μου λέει ο άνθρωπος. Τι είναι αυτό;
- ...
- Σας παρακαλώ κύριε. Δεν είναι σωστό αυτό που κάνετε.
- Εγώ σας παρακαλώ. Δεν είναι τίποτα. Ας πούμε πως πήγαμε για φαγητό και σας έκανα το τραπέζι. Το σκέφτηκα πολύ για να το πω αυτό; Μάλλον όχι.
- Μα για ποιον λόγο;
- Έτσι για να συντομεύσουμε τις διαδικασίες.
- Σας παρακαλώ κύριε, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
- Μα μην με φέρνετε σε δύσκολη θέση... Συνεχίζω να λέω βλακείες!
- Εγώ σας φέρνω σε δύσκολη θέση; Με τη συμπεριφορά σας μάλλον εσείς με φέρνετε σε δύσκολη θέση και αυτό ίσως αποβεί εις βάρος σας!
- Μα...
- Καλημέρα σας.

Έχω κοκκινήσει, μου έχει ανέβει η πίεση και θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Πόσο ηλίθιος είμαι; Έχουν περάσει 3 χρόνια, το δάνειο εγκρίθηκε, το σπίτι το πήρα και όταν ακόμα και τώρα σκέφτομαι πόσο ηλίθια φέρθηκα, ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ. Ντρέπομαι για τον εαυτό μου. Γιατί αυτός ο άνθρωπος ήρθε να κάνει τη δουλειά του με το καλύτερο δυνατό τρόπο που πίστευε αυτός τουλάχιστον, και βρέθηκα εγώ ο αχρείος και άξεστος να προσπαθώ να τον πείσω ότι δεν την κάνει καλά και πως με το φάκελο θα την έκανε καλύτερα.

ΦΤΟΥ ΜΟΥ!