Να έχουμε την υγεία μας και να βρούμε τα όνειρά μας!

Παιδιά ξυπνήστε!

Μην αφήνετε τους Ιζνογκούντ να καπηλεύονται τα όνειρά σας. Μην ακούτε τις φανφάρες που εξαπολύουν χωρίς αιδώ και κόπο οι κάθε λογής τυχάρπαστοι. Μην αφήνετε να σας χρησιμοποιήσουν ως μέσα αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης.  Μην ακούτε βαρύγδουπες δηλώσεις "αν ήμουνα εγω... εγω θα κανω..." και άλλες καραμέλες.

Δεν είναι εξέγερση αυτό το πράγμα. Και ούτε πρέπει να γίνει. Δημοσιοποίηση των προβλημάτων σας είναι. Υψώστε τη φωνή σας και φωνάξτε σε όλους μας. Να είστε όμως σαφείς και σοβαροί, γιατί μόνο τότε θα επιβάλετε σαν ανάγκη τον διάλογο, ως μέσο πλέον επικοινωνίας και ανταλλαγής απόψεων.  Προσέξτε λοιπόν, μην σας παρασύρουν οι κάθε λογής σκοπιμότητες και απομακρυνθείτε από το στόχο σας.

ΥΓ: Αλήθεια, ποια είναι τα θέματα που σας απασχολούν και ποιες οι προτάσεις σας;

οι σκιές και το φως

From LikeToBite

Ωρα προχωρημένη μετά τα μεσάνυχτα.

Κάθομαι σε ένα συνοικιακό καφέ και πίνω το ποτό μου. Ο καιρός αν και αρκετά δροσερός επιτρέπει ακόμα να κάθεται κανείς έξω.

Μπροστά μου έχει αρκετό γκαζόν, δέντρα καταπράσσινα και θάμνους για να έχω την ψευδαίσθηση πως μπορεί να είμαι κάπου άλλου... Ο κόσμος που κυκλοφορεί είναι ελάχιστος και οι λίγες σκιές που διασχίζουν τα κρύα φώτα του δήμου, με βάζουν μέσα στο παιχνίδι που παίζει το λευκό-μπλε φως μαζί τους.

Το καφέ έχει αδειάσει πια. Όχι τελείως όμως. Δίπλα μου κάθεται μια αριστοκρατική κυρία ντυμένη με τα καλά της ρούχα. Φοράει εκρού παντελόνι, ίδιο χρώμα μπλούζα στολισμένη με τρεις σειρές χάντρες και το ίδιο χρώμα γόβες. Τα χείλια της είναι κατακόκκινα και όπου και να τη κοιτάξεις αστράφτει. Λίγο οι χάντρες, λίγο τα χρυσά μακριά σκουλαρίκια, τα περιποιημένα κόκκινα νύχια της, τα αεικίνητα μάτια της, τα χρυσόξανθα πλούσια και αγορίστικα μαλλιά της, είναι αρκετά για να σου τραβήξει τη προσοχή. Είναι μια λαμπερή γυναίκα.

Γνωριζόμαστε από παλιότερα καθώς και οι δυο ειμαστε σχεδόν καθημερινοί θαμώνες σ'αυτό το καφέ. Ή μάλλον εγώ είμαι συχνός θαμώνας. Εκείνη βρίσκεται πάντα εκεί και την ξέρουν όλοι. Ακόμα και οι μικροπωλητές. Ξαφνικά ανοίγει τη λευκή με χρυσά φιτίλια τσάντα της, βάζει το χέρι της μέσα, πιάνει κάτι και όταν το βγάζει το απλώνει στη κοπέλα που μας σερβίρει και της το δίνει. Επαναλαμβάνει την ίδια κίνηση αλλά αυτή τη φορά απλώνει το χέρι της σε κάποιον άλλο. Τι τους δίνει άραγε; Κοιτάω περίεργος και βλέπω πως τους έχει δώσει από ένα μικρό επιτραπέζιο ρολόι. Ψευτοπράγματα που έχει ψωνίσει από κάποιον μικροπωλητή. Η καλύτερή τους πελάτισα! Αλλά τι σημασία έχει αν είναι ψεύτικα; Αυτή η γυναίκα ένιωσε την ανάγκη να κάνει από ένα δώρο σ'αυτούς τους ξένους ανθρώπους χωρίς προφανή λόγο.

Πιάνουμε τη κουβέντα. Ξέρω πια πως ζει μόνη της, ξέρω για τον άντρα που είχε, ξέρω πως δεν θέλει να πηγαίνει σπίτι της. Γι'αυτό θα τη βρει κανείς συνεχώς σ'αυτό το καφέ. Κάποτε μου είπε πως της δίνει ζωή να βρίσκεται ανάμεσα σε ανθρώπους ακόμα και άγνωστους. Οι συζητήσεις μας συνήθως δεν έχουν αρχή και τέλος. Απλά μιλάμε. Θα πιαστεί από μια κουβέντα που θα πω και θα μου πει τη δική της. Της ανταποδίδω, αλλά εκείνη έχει για όλα να πει κάτι. Ξέρει για το Internet και παρακολουθεί και ποδόσφαιρο αν τύχει να βάλει το καφέ.

Μπορώ να έχω ακόμα ένα ποτό; ρωτάω τη κοπέλα που σερβίρει. Δεν χάνει ευκαιρία και μου λέει: το απολαμβάνεις το ποτό σου έτσι; Φυσικά της απαντώ. Αυτή την ώρα με ξεκουράζει το ποτό. Αδειάζω το μυαλό μου από το φως της ημέρας και αφήνω να μπουν μέσα οι σκιές και ότι λαμπυρίζει στο σκοτάδι. Καταλαβαίνω μου λέει. Τι θέλει ο άνθρωπος για να είναι καλά; ένα ποτό και ένα χαμόγελο! Όλα τα άλλα έρχονται μετά.

Ναι κυρία Χαρά! εύχομαι να είσαι εκεί δίπλα μας άλλα εβδομήντα πέντε χρόνια και να μας χαμογελάς. Σ'ευχαριστώ.

Κόκκινη κάρτα!

Με αφορμή την ηλεκτρονική πρόσκληση που έλαβα:

From LikeToBite

απαντώ επίσης ηλεκτρονικά.

Υπόψη κου Σταμάτη Νικηταρά

Οφείλω να σας ενημερώσω πως η χρήση από μέρους σας της ηλεκτρονικής μου διεύθυνσης χωρίς να σας την έχω γνωστοποιήσει και πολύ περισσότερο χωρίς τη συγκατάθεσή μου θεωρείται καταχρηστική και νομικώς παράνομη. Για τη πράξη σας αυτή χρησιμοποιείται διεθνώς ο όρος spam για τον οποίο υπάρχει ειδική νομοθεσία στην Ευρωπαϊκή ένωση την οποία οφείλατε να γνωρίζετε. Επιπλέον η ηλεκτρονική διεύθυνση ενός φυσικού προσώπου θεωρείτε προσωπικό δεδομένο και ως εκ τούτου η κατοχή αυτής της πληροφορίας κρίνεται εκ νέου παράνομη και η χρήση της καταχρηστική.

Επιπλέον σας ενημερώνω πως οφείλετε να διαγράψετε αμέσως τα προσωπικά στοιχεία μου από το αρχείο σας (mailing list, database κλπ). Σε περίπτωση που σας διαφύγει και διαπιστώσω εκ νέου χρήση της ηλεκτρονικής μου διεύθυνσης ή άλλου προσωπικού μου στοιχείου με οποιονδήποτε τρόπο, σας ενημερώνω πως θα προβώ στην άσκηση των νομίμων δικαιώματών μου.

LikeToBite

Υ.Γ. Η παραπάνω επιστολή θα σας αποσταλεί και με email.

--------------------------------------------------------------------------

Για την ιστορία θα πω πως έχω ξαναλάβει spam email πολιτικού περιεχομένου από έναν υποψήφιο και επίδοξο βουλευτή. Βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για μια πρόσκληση σε συζήτηση που θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα του συλλόγου των υπαλλήλων της Εμπορικής τράπεζας με τον οποίο ουδεμία σχέση έχω. Και στις δυο περιπτώσεις κοινό στοιχείο είναι η προσπάθεια προσωπικής προσέγγισης μέσα από στενές κομματικές γραμμές. Απόδειξη τούτου είναι η ατζέντα της συζήτησης στην οποία αναφέρεται ως διοργανωτής το περιοδικό Monthly Review και η ΚΟΕΛ της οποίας το λογότυπο αναγράφεται ευκρινώς. Για ευνόητους λόγους δεν δημοσιεύω την ατζέντα καθώς περιέχει ονόματα και ιδιότητες των προσώπων που συμμετέχουν αλλά φυσικά παραμένει στη διάθεση μου και στη διακριτική μου ευχέρεια να τη χρησιμοποιήσω όπως νομίζω αν χρειαστεί.

Έλεος! Δεν χρειαζόμαστε άλλους Μεσσίες!

Το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται και επιπλέον οι πρωταγωνιστές του φορώντας μάσκες αρχαίας τραγωδίας, ανταγωνίζονται για ένα κότινο φτιαγμένο όχι από κλαδιά ελιάς αλλά από φλουριά!

Και πως να μην συμβαίνει κάτι τέτοιο όταν οι θεατές "πληρώνουν" να δουν αυτά τα ψώνια και τους επιβραβεύουν για να επιδυκνείουν περίσσιο θράσος κάθε φορά που βγαίνουν στη σκηνή; Άρτος και θεάματα σε σύγχρονη διασκευή. Ένα παιχνίδι εντυπώσεων που στη σημερινή του εκδοχή κερδίζει ο πιο μεγάλος καταστροφολόγος. Αυτός που θα καταφέρει να αναδείξει το εαυτό του σε Μεσσία*!

Κάποιος έλεγε πως ο λαός δεν τρώει κουτόχορτο! Βλέπει και κρίνει. Αλλά δυστυχώς θα προσθέσω πως όχι μόνο τρώει αλλά βελάζει κιόλας.  Πως αλλιώς να εξηγήσω τη δήλωση του Μεσσία Τζέφρυ πως ούτε λίγο ούτε πολύ λέει πως "για όλα φταίει ο ψευτο-Μεσσίας που επιλέξατε και όχι αυτά που συνταράσουν ολόκληρο το πλανήτη!" και συνεχίζει: "Αναδείξτε εμένα και δείτε πως η χώρα μας και ο λαός μας θα τα ξεπεράσουν!" Λες και αυτός ο λαός ζει σε μια γυάλα και δεν τον αγγίζει τίποτα απ'όσα συμβαίνουν εκεί έξω. Λες και οι κουτόφραγκοι περιμένουν κι αυτοί έναν Μεσσία - κι όχι όποιον όποιον - να τους ανοίξει τα μάτια, να δουν το φως το αληθινό!

Κι αν τελικά είμαστε άξιοι των επιλογών μας, ε τότε ας μπούμε όλοι μαζί σ'αυτή τη γυάλα κι ο τελευταίος να κλείσει το καπάκι.

* Βικιπαίδεια

Barcelona

Λίγα αποσπάσματα από ένα σύντομο ταξίδι στη Βαρκελώνη.

From Barcelona

τα ποδήλατα είναι αρκετά διαδεδομένα και υπάρχουν αρκετοί σταθμοί στο κέντρο της πόλης όπου μπορείς να παραλάβεις ή να παρκάρεις ένα.

From Barcelona

άλλωστε η πολεοδομία και η χάραξη της πόλης επιτρέπει την εύκολη και ασφαλή μετακίνηση των πεζών και των ποδηλάτων.

From Barcelona

η πόλη διαθέτει πολλές πλατείες και πάρκα.  Το παραπάνω είναι το Parc de la Ciutadella όπου εκεί βρίσκεται και το περιβόητο ξύλινο μαμούθ.

From Barcelona

αν και δεν γνωρίζω αν στη Βαρκελώνη διεξάγονται ταυρομαχίες, στο κέντρο της πόλης βρίσκεται το Placa de Toros Monumental του οποίου το όνομα παραπέμπει σε κάτι σχετικό.

From Barcelona

η περιβόητη Las Ramblas φωτογραφημένη νύχτα με βροχή εν κινήση. Είναι ο πιο διάσημος πεζό-δρομος της πόλης, σημείο συνάντησης της νεολαίας και των τουριστών όπου ακόμα και μετά τα μεσάνυχτα σφήζει από ζωή. Μεγάλη εντύπωση προκαλούν οι οικονομικοί μετανάστες από την ανατολική Ασία, όπου προσπαθούν να επιβιώσουν πουλώντας κουτάκια μπύρας.

From Barcelona

ένα εστιατόριο σωστό μουσείο. Χτισμένο στην ανηφοριά του λόφου Montjuic τη νύχτα φαντάζει σαν κόσμημα. Εσωτερικά διαθέτει μεγάλες σάλες με αψιδωτά βιτρώ παράθυρα. Λίγο πιο πάνω βρίσκεται το club Mira Blau όπου μπορεί κανείς να πιει ήσυχα το καφέ του ή να κατέβει στο κάτω επίπεδο για mainstream μουσική και απέραντη θέα πάνω από τη πόλη.

From Barcelona

Temple de la Sagrada Familia. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να πω πολλά πράγματα γι'αυτό το αριστούργημα, δημιούργημα του "περίεργου" αρχιτέκτονα Gaudi. Ο ίδιος δεν πρόλαβε να το δει ολοκληρωμένο και παρέμεινε ημιτελές για περισσότερο από 70 χρόνια. Τελευταία άρχισαν οι εργασίες ολοκλήρωσής του. Η πόλη διαθέτει πολλά αρχιτεκτονικά μνημεία του Gaudi καθώς και μουσείο.

Μια βόλτα στη Barceloneta επιβάλλεται καθώς η αναδιαμόρφωσή της με αφορμή τους ολυμπιακούς αγώνες που ανέλαβε η πόλη το 1992, είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας τουριστικής περιοχής κατά μήκος της παραλίας, με φοίνικες,  πεζόδρομους, πλατείες, μόλους, εστιατόρια, καφέ και bar. Την επισκέφτηκα βράδι και ομολογώ πως η ατμόσφαιρα ήταν μαγική. 

Δυστυχώς δεν είχα χρόνο να δω περισσότερα, αλλά οι λίγες εικόνες που είδα μου άφησαν καλές εντυπώσεις και θετική ενέργεια.

tip: Αν σχεδιάζετε να επισκεφτείτε τη Βαρκελώνη, μην το κάνετε με παρέα. Πάρτε τον άνθρωπό σας και πηγαίνετε οι δυό σας. Θα αποζημιωθείτε.

Οι εικόνες που έμειναν

Λογαριασμός # 1

Είμαι άνθρωπος υπομονετικός, χαμηλών τόνων και ζω τη ζωή μου πλέον χωρίς εντάσεις. Χωρίς εντάσεις στις συναναστροφές μου. Γιατί για να πω την αλήθεια πάντα με τραβούσαν καταστάσεις κοντά στο ακραίο. Και ίσως να με τραβάνε ακόμα αλλά πλέον έχω ισορροπήσει αλλάζοντας τις προτεραιότητές μου, τουλάχιστον έτσι νομίζω.

Στις σχέσεις μου με άλλους ανθρώπους όμως δεν ήθελα εντάσεις. Πάντα διάλεγα να κρατώ μια ήπια στάση η οποία τις περισσότερες φορές με έβγαζε σχετικά ανώδυνα από δύσκολες καταστάσεις αν και μάλλον έκανε τα νεύρα των άλλων κρόσια. Κάποιες φορές συνέβαινε ο άλλος να είναι «φτιαγμένος» για extreme πράγματα. Και εγώ εκεί του την έσπαγα. Απλά δεν ακολουθούσα. Ακόμα και πάνω σε καυγά είχα μια μειλίχια στάση που εξαγρίωνε τον άλλο, όμως μετά από λίγο φαινόνταν τόσο γελοίος με την επιμονή του που τελικά εγκατέλειπε είτε γιατί το καταλάβαινε είτε γιατί είχε να αντιμετωπίσει την γενικότερη κατακραυγή που προκαλούσα με τη στάση του αφελή καλού και ήρεμου ανθρώπου.

Δέχομαι τη βλακεία, την έλλειψη μόρφωσης, τους κενούς ανθρώπους, χωρίς βέβαια να είναι το καλύτερό μου. Μπορώ να τ’αντέξω. Άλλωστε οι φίλοι μου φροντίζουν να μου θυμίζουν πως μπορεί να είμαι αρκετά έξυπνος, δεν είμαι όμως αρκετά εύστροφος. Υπάρχει όμως ένα πράγμα που δεν μπορώ να δεχθώ με τίποτα. Την ασέβεια κι ότι αυτό συνεπάγεται. Δεν δέχομαι σε καμία περίπτωση να μου φορτώσει κανείς το δικό του πρόβλημα χωρίς τη συγκατάθεσή μου. Ίσως είναι το μεγαλύτερο κακό που μπορείς να μου κάνεις και να με βγάλεις εκτός εαυτού. Ασέβεια στη δουλειά μου, στη προσωπικότητά μου, στη νοημοσύνη μου, στη ζωή μου. Ότι και να θέλει να κάνει κανείς από τη στιγμή που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επηρρεάζει τρίτους ανθρώπους, οφείλει να πάρει τη συγκατάθεσή τους. Ακόμα και αν είναι «κατώτεροι» επαγγελματικά, οικονομικά, κοινωνικά ή οτιδήποτε άλλο, έχουν μερίδιο σ’αυτή τη ζωή και από τη στιγμή που είναι εκεί οφείλουμε να τους ρωτήσουμε. Δεν έχουμε δικαίωμα να τους εξαπατήσουμε ή να τους αγνοήσουμε. Και αυτά τα «Ωχ αδερφέ δεν πειράζει» μου ακούγονται πολύ λίγα. Ή μάλλον δεν τα ακούω καθόλου.

Φυσικά και δεν θα μπω σε αντιπαράθεση. Τουλάχιστον όχι σε έντονη αντιπαράθεση. Ή τέλος πάντων θα προσπαθήσω να την αποφύγω και πάλι. Αλλά το παιχνίδι έχει τελειώσει. Και αυτός που τόλμησε να ασεβήσει εις βάρος μου, απλά δεν υπάρχει πια. Ας είναι και ο κολλητός μου. Δεν μου χρειάζονται τέτοιοι ανθρώποι γιατί χίλια δυο καλά να έχουν, τι να τους κάνω όταν επέδειξαν ασέβεια και μου φόρτωσαν το πρόβλημά τους; Ακόμα κι αν το έκαναν από αφέλεια, αυτό δείχνει πόσο ψηλά ή χαμηλά σ’έχουν σε μια νοητή κλίμακα εκτίμησης. Δυστυχώς η μάχη και η ανάγκη για επιβίωση σε μια κοινωνία, χρησιμοποιείται από πολλούς σαν συγχωροχάρτι για τέτοιους είδους συμπεριφορές που ακόμα κι αν ήμουν διατεθειμένος να το δεχθώ, πως θα μπορούσα να δεχθώ πως αυτές οι συμπεριφορές απομονώνονται όταν βρίσκεται κανείς στο οικογενειακό ή στο φιλικό του περιβάλλον; Και για να μην πολυλογούμε: Η ασέβεια κρύβει ψέμα, αυθάδεια και αδιαφορία και αυτά τα πράγματα ή τα έχει ή δεν τα έχει κανείς. Τα υπόλοιπα είναι απλές οδοντόκρεμες.

Η ασέβεια είναι εκφυλιστική ασθένεια. Από τη στιγμή που τη κολλήσεις δεν την αποχωρίζεσαι ποτέ. Μεγαλώνει και εξελίσσεται μαζί σου. Τα ζώα με την όποια νοημοσύνη διαθέτουν αλλά κυρίως με το ένστικτο της επιβίωσης φροντίζουν να κρατούν τις αποστάσεις και θεωρούν πως κάθε ζώο ακόμα και της ίδιας φυλής είναι ένας εν δυνάμει αντίπαλος. Γνωρίζουν όμως τα όρια τους και φροντίζουν να μην τα ξεπερνούν. Γνωρίζουν που κατούρησε ο αντίπαλος κι ακόμα κι αν φροντίσουν να κάνουν το ίδιο, θα το κάνουν σε εγκατελλειμένη περιοχή και όχι στην ιδιοκτησία του άλλου. Οι παραβάτες απλά αποβάλλονται από την αγέλη. Μοναδική εξαίρεση είναι τα όρνια τα οποία καραδοκούν ως άρπαγες αν και ακόμα κι αυτά έχουν κανόνες ανάμεσά τους.

Αν λοιπόν φτάσω στο σημείο να εξισώσω τον θύτη με τα ζώα προκειμένου να του δώσω ένα ελαφρυντικό, καταλήγω στο συμπέρασμα πως είτε πρόκειται για όρνιο, είτε χρήζει άμεσης και εντατικής νοσηλίας σε κάποιο άσυλο γιατί θεραπεία δεν υπάρχει.

Γκάγκα;

Οι αφορισμοί του Τζέφρι

«Δεν θα ανεχθώ καμία πρακτική, κανέναν που καταχράστηκε την εμπιστοσύνη του Ελληνικού λαού και των ψηφοφόρων μας. Καμία ενέργεια που κηλιδώνει το κύρος του Κινήματός μας, αλλά και τους θεσμούς της Δημοκρατίας.»

Από την ολοσέλιδη δήλωσή του στην βουλή σχετικά με το σκάνδαλο της Siemens, κρατώ μόνο την πρώτη φράση. Πόσο διαφορετικά ήταν όταν το κόμα του είχε την εξουσία; Πόσο διαφορετικά ήταν όταν ο ίδιος μετείχε στη κυβέρνηση του κόμματός του; Πόσες πρακτικές ανέχθηκαν και πόσοι τελικά καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη του Ελληνικού λαού και των ψηφοφόρων τους;

Τι να θυμηθεί κανείς; Την υπόθεση Οτσαλάν; Τα Ίμια; Το χρηματιστήριο; Τα Σκόπια και τη «Νέα Μακεδονία»; Το βασικό Μέτοχο; Τους εξοπλισμούς; Τους εργολάβους; Τον ΟΠΑΠ;

Ο Τζέφρι όμως τράβηξε διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα δύο σχήματα. Στο τέλος εποχής Σημίτη και στην ανάληψη της προεδρίας του κόμματος από τον εαυτό του. Δηλαδή τη κάθαρση. Οι ιστορικοί του μέλλοντος δηλαδή θα μιλάνε για εποχή προ και μετά Σημίτη (π.Σ. και μ.Σ.). Γιατί ο Τζέφρι ήρθε και είναι εδώ για να σώσει αυτό το κόσμο. Αναγνωρίζει τις καταστροφές που υπέστη αυτός ο τόπος εξαιτίας των κυβερνητικών εκσυγχρονιστών (Σημιτικών και Καραμανλικών), Και μην δίνετε σημασία στη τότε συμετοχή του στη κυβέρνηση Σημίτη γιατί ήταν μικρός και άβγαλτος. Πέρασαν όμως τα χρόνια και ο Τζέφρι μεγάλωσε, ωρίμασε, ανδρώθηκε και επιπλέον μπορεί και λέει μόνος μια ολόκληρη πρόταση σε απλά Ελληνικά (χωρίς βέβαια σημεία στίξης). Ο Τζέφρι είναι έτοιμος να καθαρίσει και να υπερασπιστεί αυτό το τόπο από κάθε επίδοξο βιαστή.

Φαίνεται όμως πως δεν είναι αρκετό να μπορεί να λέει μόνος του μια πρόταση. Δεν του έμαθε κανείς πως η Ελληνική γλώσσα περιέχει και άλλους χρόνους στο συντακτικό της καθώς και επιρρήματα. Ο Τζέφρι μιλάει αναφερόμενος στο παρελθόν παραβλέποντας τι συμβαίνει στο παρών. Δεν βλέπει τι συμβαίνει γύρω από τη καλύβα έτσι που κάθεται οχυρωμένος και ετοιμοπόλεμος. Ο Τζέφρι είναι μόνος γιατί δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανένα. Αλλά αν είσαι μόνος Τζέφρι δεν θα κερδίσεις αυτό το πόλεμο. Μόνο στο Hollywood συμβαίνουν αυτά Τζέφρι και μάλιστα μόνο αν πρωταγωνιστεί ο Ράμπο.

Μεγάλωσες Τζέφρι. Είσαι πια μεγάλος άντρας.

Κι εγώ θέλω να γίνω αστροναύτης!

Amsterdam - ένα μικρό οδοιπορικό

Στο Amsterdam πήγα για πρώτη φορά και νομίζω πως θα ήθελα να ξαναπάω για περισσότερες μέρες και χωρίς βέβαια επαγγελματικές υποχρεώσεις.

*



Εντυπωσιάστηκα με τους ανθρώπους αυτής της πόλης, με τους χαλαρούς ρυθμούς τους, με την άνεσή τους καθώς και με τη φιλικότητα που έχει αυτή η πόλη. Πρόκειται για μια πόλη μικρότερη από τη Θεσσαλονίκη σε έκταση και με πληθυσμό γύρω στους 800.000 κατοίκους (1.500.000 μαζί με τα προάστια).Χτισμένη δίπλα στο ποτάμι του Amstel, έχει γίνει σημαντικό οικονομικό κέντρο της χώρας αλλά και της Ευρώπης καθώς η δραστηριότητα στις μεταφορές είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένη (μετά το Rotterdam)και επιπλέον πρόκειται για μια πόλη που διατηρεί αναλλοίωτο το παραδοσιακό στοιχείο και έχει καταφέρει να το αναγάγει σε συνδυασμό με τα παραπάνω στοιχεία των ανθρώπων, σε σημαντικό τουριστικό προορισμό. Είναι μια δεύτερη Βενετία αφού το νερό, διαχέει τη πόλη και οι άνθρωποί της έχουν καταβάλει τεράστιες προσπάθειες να το δαμάσουν και να μεγαλώσουν την έκταση της γης τους.



Οι άνθρωποι έχοντας υιοθετήσει μια ιδιαίτερα χαλαρή στάση ζωής, φρόντισαν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να μπορούν να τη βιώσουν. Δημιούργησαν λοιπόν μια πόλη φιλική προς τον άνθρωπο, που να μπορεί να την περπατήσει και να χρησιμοποιεί ποδήλατο για τις μετακινήσεις του, σε συνδυασμό βέβαια με ένα άψογο δίκτυο συγκοινωνιών με κυριότερα μέσα το τραμ και τα τρένα.



Φυσικά και υπάρχουν ακριβά αυτοκίνητα αλλά σε γενικές γραμμές φαίνεται πως δεν είναι αυτή η προτεραιότητά τους, καθώς ο περισσότερος κόσμος είτε διαθέτει παλιό αυτοκίνητο, είτε χρησιμοποιεί σαν μέσο μεταφοράς το ποδήλατο. Ήταν πέρα από τη λογική μου η εικόνα της μητέρας που μετακινούνταν με ποδήλατο έχοντας τοποθετήσει σ'αυτό παιδικό καθισματάκι.



Ήταν επίσης εκτός της δικής μου πραγματικότητας τα απέραντα parking ποδηλάτων σε διάφορα σημεία της πόλης όπου έδινες μάχη για να βρεις μια θέση να το κλειδώσεις. Ακόμα και οι δρόμοι ήταν έτσι σχεδιασμένοι ώστε να υπάρχουν ειδικές λωρίδες κυκλοφορίας των δίτροχων. Οι ποδηλάτες από την άλλη συμπεριφέρονται σαν να είναι πεζοί και μάλιστα θα έλεγα πως απαιτούν προτεραιότητα από τους πεζούς! Αν ακούσεις το καμπανάκι να χτυπάει (ντριν ντριν), το καλύτερο που έχει να κάνεις είναι να πας όσο πιο άκρη γίνεται.



Downtown που λέμε και Ελληνικά, θα δει κανείς τις περισσότερες τουριστικές attraction.



Καλοδιατηρημένα κτήρια περασμένων αιώνων, την αγορά των λουλουδιών (ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα με μόλις €5), τα μουσεία της Anna Frank, του Van Gogh και του Rembrandt, πάρα πολλά coffee shops, sex shops και βέβαια τη περιβόητη red light district.



Φανταστείτε ένα πεζόδρόμο που τον διαρέει κατά μήκος ένα κανάλι και αριστερά και δεξιά παλιά κτήρια των οποίον το ισόγειο έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε ο τάχα περαστικός να έχει άμεση επαφή με τις βιτρίνες που φιλοξενούν το "εμπόρευμα". Επειδή όμως οι Ολλανδοί έχουν σύγχρονο επιχειρηματικό πνεύμα, αυτό το θέαμα δεν προσβάλλει καθόλου την αισθητική.


* *

Φρόντισαν να το πλασάρουν με τέτοιο τρόπο ώστε αυτός ο δρόμος και τα στενά τριγύρω, να εκπέμπουν μια ατμόσφαιρα μάλλον ρετρό και χωρίς χυδαίες εικόνες με αποτέλεσμα τις ορδές των αντρών και γυναικών τουριστών που σπεύδουν να τον περπατήσουν όπου βέβαια ακόμα κι αν δεν ψωνίσουν σίγουρα θα φάνε ή θα πιουν κάτι.



Η πόλη έχει μεγάλη αγορά που διαθέτει επώνυμα και μη προϊόντα. Οι τιμές είναι μάλλον φυσιολογικές όσο αφορά την ένδυση και τα ηλεκτρονικά, ακριβές όμως σχετικά με το φαγητό. Ενδεικτικά αναφέρω πως τα μπουκάλι του νερού 500ml στο Ελευθέριος Βενιζέλος κοστίζει €0,50 ενώ στο αεροδρόμιο Schiphol €2,70. Το πιο διάσημο τοπικό φαγητό είναι οι τηγανιτές πατάτες με μαγιονέζα, κάτι όμως που με απογοήτευσε καθώς οι πατάτες δεν διέφεραν απ'αυτές που τρώει κανείς στα Goodys. Δοκίμασα όμως και ένα καλομαγειρεμένο ζουμερό μοσχαρίσιο φιλέτο Αργεντινής παρακαλώ, με πατάτες τηγανιτές και σαλάτα με €21.



Ήταν ένα πολύ πιεστικό ταξίδι από πλευράς δουλειάς αλλά εξαιτίας του ότι αργεί πολύ να νυχτώσει - στις 11 το βράδι ο ουρανός έχει ακόμα γαλάζιο χρώμα- βρήκα και εκμεταλεύτηκα χρόνο, για να μπορέσω να πάρω λίγο από το άρωμα και τις εικόνες αυτής της πόλης. Έκανα λοιπόν τόσο ποδήλατο όσο δεν έχω κάνει τα τελευταία είκοσι χρόνια και έφυγα με τόσο καλές εντυπώσεις που σίγουρα πια το Amsterdam είναι ένας υποψήφιος προορισμός για ένα οικογενειακό ταξίδι.

Amsterdam links: The Amsterdam site (NBTC), Wikipedia

* Τις φωτογραφίες με αστερίσκο τις έχω δανειστεί από το web (google images). Ειδικά στη red light district απαγορεύεται η λήψη φωτογραφιών για ευνόητους λόγους.

η κοινωνία της αφασίας

Εργάζεσαι σε μεγάλη εταιρία (και μικρή να είναι, ισχύουν ακριβώς τα ίδια). Οι λειτουργίες του οργανισμού υποστηρίζονται και βασίζονται κατά 100% στη μηχανογράφηση και στις επικοινωνίες. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως οι επικοινωνίες (τηλέφωνα, email, fax, μισθωμένα κυκλώματα, vpn κλπ) είναι τα εργαλεία των εργαζομένων για να διεκπεραιώνουν τις καθημερινές τους εργασίες. Επιπλέον οι επικοινωνίες είναι το μέσο με το οποίο εισάγονται πόροι στον οργανισμό όπως χρήματα και πληροφορίες.

Ξαφνικά (χωρίς ενδείξεις και προειδοποίηση) τα πάντα καταρέουν! Τα τηλέφωνα κομμένα, στις οθόνες το γνωστό μήνυμα Page cannot be displayed, το email παγώνει, to customer service δεν μπορεί να δει καρτέλες πελατών αλλά ούτε και να πάρει παραγγελίες, τα καταστήματα δεν μπορούν να τιμολογήσουν, το fax νεκρώνει.

Crisis!

Όλοι ρωτάνε να μάθουν τι συμβαίνει. Όλοι οι μεγάλοι βγαίνουν από τα γραφεία τους και ψάχνουν να βρουν τα computer boys, να τους εξηγήσουν τι συνέβει. Αλλά και τα computer boys το ίδιο κάνουν γιατί δεν έχουν ιδέα.

Κοιτάς από το παράθυρο τους εργάτες που δουλεύουν στο δρόμο και λιώνουν από τη ζέστη. Με τα φτυάρια ανοίγουν χαντάκια για να περάσουν νέα καλώδια της ΔΕΗ. Τι έκαναν λέει; Σκάβουν; Τι σκάβουν; Αυτό ήταν. Ένα flash ενός τετραγωνικού νανομέτρου του εγκεφαλικού σου φλοιού ήταν αρκετό για να το συνδυάσεις. Χτύπησαν τα καλώδια των επικοινωνιών! Red alert!

Κυρίες και κύριοι αυτό ήταν το χρονικό του εγκλήματος που έθεσε σε καραντίνα την εταιρία επί σχεδόν μία εβδομάδα. Μια εβδομάδα αποκλεισμένη από τα γεγονότα, από πελάτες, από προμηθευτές, από συνεργάτες, από τράπεζες κι απ’όλο το κόσμο. Μια εβδομάδα, στην Ελλάδα που θέλει τάχα να διανύει μαζί με τους πρώτους τον αιώνα της πληροφορίας. Μια Ελλάδα που ζει τάχα τη κοινωνία της πληροφορίας. Μια Ελλάδα που οι εναπομείνατες ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ΟΤΕ) κάνουν ότι μπορούν για να απαξιωθούν από μόνες τους.

Facts:
- Πακιστανοί εργάτες σκάβουν χαντάκια περιμετρικά του τετραγώνου της εταιρίας.
- Το συνεργείο εσκαφής δουλεύει για λογαριασμό της ΔΕΗ αλλά ανήκει σε ιδιώτη εργολάβο (ανάθεση δημόσιου έργου).
- Το συνεργείο εσκαφής δουλεύει χωρίς σχέδιο.
- Η ΔΕΗ δεν φρόντισε να ενημερωθεί και να ενημερώσει τον εργολάβο της για τυχόν άλλες εγκαταστάσεις δικτύων.
- Ο εργολάβος σε επικοινωνία με την εταιρία δηλώνει: «Και τι θέλετε τώρα;»
- Ο ΟΤΕ έστειλε συνεργείο αποκατάστασης της βλάβης την επόμενη μέρα.
- Όλες οι γραμμές επανήλθαν εκτός αυτής που συνδέει την εταιρία με το Iinternet.
- Η εκ νέου δήλωση βλάβης για την γραμμή του Internet (γιατί έτσι λειτουργεί ο ΟΤΕ) έχει σαν συμπέρασμα τη λανθασμένη εκτίμηση της κοπελίτσας που κατέγραψε τη βλάβη και την εσφαλμένη κατηγοριοποίησή της με αποτέλεσμα ο ΟΤΕ να μην στέλνει συνεργείο επί 5 μέρες.
- Χρειάστηκε βύσμα εκ των έσω προκειμένου να ειδοποιηθεί ο προϊστάμενος της τεχνικής υπηρεσίας του ΟΤΕ και να αποστείλει συνεργείο.
- Ο προϊστάμενος σε προσωπική συνομιλία επιβεβαιώνει πως ο ΟΤΕ ουδέποτε θα έστελνε συνεργείο για την επισκευή με τον τρέχοντα χαρακτηρισμό της βλάβης.
- Το συνεργείο που ήρθε την 7η ημέρα αποφάνθηκε πως η βλάβη είναι εκτός δικαιοδοσίας του (εντός του κτηρίου) και πως θα πρέπει να αναλάβει ιδιώτης ηλεκτρολόγος. Παρ’όλα αυτά μόλις αποχώρησαν η γραμμή είχε αποκατασταθεί!

Facts εκ των facts:
- Η ανάθεση των δημοσίων έργων είναι ανέκδοτο. Χωρίς σχέδια, χωρίς προγραμματισμό, χωρίς ευθύνες.
- Ο ΟΤΕ έχει ξεπουληθεί από μόνος του. Δεν χρειάζεται τη βοήθεια κανενός Βγενόπουλου.
- Η συνείδηση των εργαζομένων των ΔΕΚΟ αλλά και των εργατών αν και βρίσκεται σε θετικό πρόσημο καμία σχέση δεν έχει με τη συνείδηση για τη κοινωνία της πληροφορίας. Οι άνθρωποι ούτε ξέρουν τι σημαίνει ούτε και ενδιαφέρονται να μάθουν.
- Για μια ακόμα φορά επιβεβαιώθηκε πως το φιλότιμο ανθρώπων μονάδων σώζει τη κατάσταση.
- Η εταιρία που βρέθηκε σε αυτή τη θέση έπαθε μεγάλη ηθική και οικονομική ζημιά. Μείωση πωλήσεων, ελλειπείς πληροφορίες, αδυναμία προγραμματισμού παραγωγής, αδυναμία επικοινωνίας με συνεργάτες, μηδενική εξυπηρέτηση πελατών και πολλά πολλά ακόμα.

Και μερικά ρητορικά ερωτήματα:
- Η ΔΕΗ μήνυσε τον εργολάβο της;
- Ο ΟΤΕ χρέωσε το κόστος πρόκλησης της ζημιάς και της αποκατάστασή της στη ΔΕΗ ή στον εργολάβο;
- Ο ΟΤΕ επέβαλλε διοικητικές κυρώσεις στους εργαζομένους που εμπλέκονται στη ολιγωρία που επέδειξε;
- Κατά ποιων πρέπει να προσφύγει σε αγωγή η εταιρία;

- Πόσα lexotanil να πάρω;

Πως σας φαίνεται;

Χρόνια πολλά μωρό μου!

Χρόνια πολλά (μεγάλο) κορίτσι μου! Να σε χαιρόμαστε!

Ακόμα ένας Έλληνας στο Λονδίνο*

Το μικρό σε διάρκεια ταξίδι που προέκυψε ήταν αρκετά κουραστικό αλλά παράλληλα μου έδωσε την ευκαιρία να ξεφύγω λίγο από την καθημερινότητα.

Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω το χρόνο στην παιδική ηλικία και με ρώταγε κανείς τι επάγγελμα θα ήθελα να κάνω μεγαλώνοντας, τώρα σίγουρα θα του απαντούσα πως θα ήθελα να ταξιδεύω. Με οποιονδήποτε τρόπο. Δεν είμαι ο τύπος που ζει για να ταξιδεύει και όπου κι αν βρεθεί αισθάνεται σαν το σπίτι του. Εγώ θέλω να έχω τη βάση μου, να ξεκουράζομαι, να αναδιοργανώνομαι και να ξαναφεύγω. Δεν ξέρω τι μου αρέσει περισσότερο, το ταξίδι σαν διαδικασία ή ο προορισμός. Σίγουρα και τα δύο, δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω. Ζηλεύω ανθρώπους όπως ο Δημήτρης ή ο Άκης και η Βούλα που πήραν την απόφαση να κάνουν πράξη το συναίσθημα του να ζεις για να ταξιδεύεις. Ποιος ξέρει; Ίσως όταν έρθει η ώρα της απόσυρσης από τον εργασιακό βίο να ξεκινήσω μια νέα ζωή.

Για το Λονδίνο και την Αγγλία έχουν γράψει πολλά αρκετοί Bloggers οπότε όποιος ενδιαφέρεται να μάθει κάτι γι’αυτό το τόπο και το λαό του ας διαβάσει αυτούς καλύτερα ή κάποιον ταξιδιωτικό οδηγό. Εγώ αν κι έχω επισκεφτεί τη χώρα αυτή αρκετές φορές θα περιοριστώ στη προβολή λίγων φωτογραφιών από το τελευταίο ταξίδι μου.

Όταν κοιτώ από ψηλά... μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά... (κάπου στις Άλπεις)

το θέμα είναι αυστηρά εικαστικό και δεν επιδέχεται αρνητική κριτική...

να υποθέσω ότι αυτά είναι τα περιβόητα Γαλλικά αμπέλια;

έξω από το Παρίσι

ακραίες καταστάσεις

London tower - official site

London tower, η τάφρος - official site

Tower bridge - Wiki

Tower bridge - Wiki

Tower bridge από τη νότια πλευρά - Wiki

City: Το αυγό! - Wiki

London eye: Μέσα στο μάτι - Official site

London eye:Ως γνωστό λίγο ήλιο να δουν οι Άγγλοι, τα πάρκα γεμίζουν κόσμο που λιάζεται σαν τα σκυλιά...

London eye:κοιτώντας ανατολικά

London eye: Houses of Parliament and Big Ben

London eye:κοιτώντας δυτικά

Κάπου εδώ θέλω να σημειώσω ότι τα μέτρα ασφαλείας που τηρούνται στο London eye είναι πολύ αυστηρά. Και για να μπεις και για να βγεις. Με την αποχώρηση μάλιστα, κάθε καμπίνα ελέγχεται από δύο ανθρώπους της ασφάλειας σχολαστικά. Πάντως θα έλεγα ότι δεν αξίζει να δώσει κανείς τις 12-13 λίρες που κοστίζει το εισιτήριο για τη μισάωρη περιστροφή καθώς οι κατάλληλες καιρικές συνθήκες που βοηθάνε στην ορατότητα είναι εξαιρετικά σπάνιες.

The Scarsdale pub Μην σας ξεγελά η επιγραφή TAVERN. Πρόκειται για μια κλασική pub στο Kensington ένα από τα ακριβότερα προάστια της πόλης. Ποιος είπε No smoking; Όλοι έξω στο δρόμο.

Οι φίλοι μας οι Άγγλοι μπορεί να μην έχουν αναπτύξει τη τέχνη της γαστρονομίας αλλά σίγουρα έχουν σπουδάσει τη τέχνη του περυτιλίγματος. Οι φιλόδοξοι και μη λοιπόν barmen ας δουν πως σερβίρεται ένα mojito και οι kitchen guys πως ένα σακουλάκι nachos μπορεί να γίνει τουλάχιστον αντικείμενο πόθου και ηδονοβλεψίας!

* Η φοβερή διαφήμιση της Aegean!