Τα πρόβατα, το μαντρί και οι κακοί λύκοι

Κάθε καλοκαίρι αγανακτώ με τους ανεγκέφαλους οδηγούς και τους άσχετους με το αντικείμενο διαχειριστές της κυκλοφορίας στις εθνικές οδούς. Το πρόβλημα βέβαια δεν περιορίζεται μόνο σ’αυτές αλλά ρε γαμώτο όταν περιμένεις ένα σαββατοκύριακο να πας να κάνεις ένα μπάνιο στο Λουτράκι που είναι μια ώρα δρόμος και το κάνεις σε δυόμισι, αγανακτείς ή δεν αγανακτείς;

Ακούω διάφορους να μου λένε ότι ναι μεν φτιάξανε το δρόμο με 3 διαζώματα σε όλο το μήκος του, ακόμα στα τούνελ, αλλά δεν είναι αρκετά! Ε λοιπόν, και 13 διαζώματα να έφτιαχναν πάλι δεν θα ήταν αρκετά για όλους τους ανεγκέφαλους οδηγούς.

Ο πρόσφατα αναθεωρημένος ΚΟΚ υποτίθεται ότι ρίχνει βάρος στην ασφάλεια έστω και μέσω εισπρακτικών μέτρων. Ζώνες, κράνη, παραβίαση STOP και κόκκινου σηματοδότη, αλλά πουθενά δεν γίνεται λόγος για τη οδηγική μας παιδεία και συμπεριφορά.

Έχουν γραφτεί πολλά και από άλλους bloggers για το θέμα, αλλά πιστεύω πως όσα περισσότερα λέγονται και γράφονται τόσο πιο πιθανό είναι να φτάσουν στα αυτιά και στα μάτια των ιθυνόντων για το χάλι αυτό και ίσως κάτι να παρεισφρύσει στον όποιου μεγέθους εγκέφαλο έχουν και μείνει εκεί.

Αυτό το ρημάδι το ελικόπτερο της αστυνομίας που τριγυρίζει πάνω από τα κεφάλια μας όποτε γίνεται αυτός ο χαμός για να αναφέρει τη κίνηση στο κέντρο, δεν μπορεί να δει όλους αυτούς τους έξυπνους – σιγά μη περιμένω – που έχουν πιάσει τη ΛΕΑ (λωρίδα έκτακτης ανάγκης) και οδηγούν λες και είναι στο χωράφι τους και να τους αναφέρει στο επόμενο μπλόκο της τροχαίας; Και μη πει κανείς τι να κάνει η τροχαία! Ναι να τους σταματήσει όλους. Να μπλοκάρει τη ΛΕΑ αφού έτσι κι αλλιώς άχρηστη είναι. Γιατί δηλαδή οι υπόλοιποι πρέπει να τους σεβαστούμε και να τους παραχωρήσουμε χώρο στην είσοδο του τούνελ που σχεδόν εξαφανίζεται η ΛΕΑ; Αυτοί γιατί δεν σέβονται τους υπόλοιπους οδηγούς που θα αναγκαστούν να σταματήσουν, να στριμωχτούν και ίσως να κινδυνέψουν; Το πυροσβεστικό όχημα, το ασθενοφόρο, ο οδηγός που βρίσκεται πράγματι σε ανάγκη από που θα περάσει;

Αυτή η ηλεκτρονική επιγραφή που βρίσκεται ακριβώς πριν τη είσοδο κάθε τούνελ και που λέει ‘Μην οδηγείτε στη ΛΕΑ’ τι ακριβώς εξυπηρετεί; Έχουν τοποθετήσει φορτηγάκια με ηλεκτρονικούς πίνακες στη καρότσα με το παραπάνω μήνυμα στο σημείο ακριβώς που έχει εξαφανιστεί η ΛΕΑ. Μπράβο, πανέξυπνο!

Οι ηλεκτρονικοί πίνακες που συναντάει κανείς στην Ε.Ο. π.χ. στη κακιά σκάλα οι οποίοι είναι τεράστιοι, ευανάγνωστοι και αναγράφουν ‘Αυξημένη κυκλοφορία’ επίσης δεν έχω καταλάβει τι ρόλο παίζουν. Μάλλον με τα νεύρα μας παίζουν. Όταν είσαι ήδη μποτιλιαρισμένος, κοιτάς μπροστά και όσο βλέπει το μάτι σου δεν κουνιέται τίποτα και έχεις από πάνω σου αυτή την ηλίθια ειδοποίηση, τι ακριβώς πρέπει να σκεφτείς; Ή ότι είσαι ηλίθιος που ξεκίνησες ή ότι κάποιος σε κοροϊδεύει. Γιατί δεν χρειάζεται να είσαι Αϊνστάιν για να σκεφτείς ότι αυτή η ενημέρωση θα έπρεπε να γίνεται πριν καν μπεις στην Ε.Ο. ώστε να έχεις και περιθώριο επιστροφής.

Τώρα γι’αυτούς που οδηγούν λες και είναι στα συγκρουόμενα τι να πω; Σφήνα από δεξιά από αριστερά, προσκόλληση στον προπορευόμενο και άναμμα του φλας – κάνε στην άκρη ρε, δε βλέπεις τι αμάξι έχω; Αλλά ούτε κι αυτούς τους βλέπει το ρημαδοελικόπτερο.

Δεν ξέρω τι γίνεται. Η κατάσταση είναι απελπιστική. Καθόμαστε και μιλάμε για διπλώματα μαϊμούδες, για υπέρογκα πρόστιμα, για το αλκοόλ, για την ασφάλεια γενικότερα, αλλά κανείς δεν μιλάει για την έλλειψη κοινωνικής παιδείας. Όταν κάποιος επιλέγει να γίνει μέρος ενός συνόλου δεν είναι αυτονόητο πως πρέπει να ασπαστεί και να υιοθετήσει τους κανόνες επιβίωσης και αρμονίας που διέπουν αυτό το σύνολο; Ο τρόπος οδήγησης δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ενδεικτικό στοιχείο για τη παιδεία του ανθρώπου. Είναι βέβαιο πως η συμπεριφορά του δεν μπορεί να είναι διαφορετική στο δρόμο απ’ότι είναι στη δουλειά του, στο σπίτι του και στις συναναστροφές του. Και όλα αυτά δεν με αφορούν στο ελάχιστο εφ’όσον η συμπεριφορά του δεν ξεπερνά τα όρια και αρχίζει να επικαλύπτει τα δικά μου. Αλλά μέχρι εκεί. Μετά απαιτώ να κάνει πίσω και να σεβαστεί τη δική μου ύπαρξη. Κάποιοι θα το κάνουν και κάποιοι όχι. Και στο σημείο αυτό αρχίζει η όποια προστριβή με την όποια κατάληξη για να φτάσει κανείς να αναρωτηθεί γιατί φτάσαμε εδώ; Δεν μπορούσαμε να το αποφύγουμε;