ποιος κυβερνάει αυτή τη χώρα;

Ένας πρωθυπουργός με πατερίτσες τις οποίες μάλιστα έχει πάρει δανικές και με ειδικούς όρους χρήσης;

Μια κυβέρνηση που ακόμα και κατά τη διάρκεια μιας εθνικής κρίσης δεν κατάφερε να δείξει πως είναι συντονισμένη και πως έχει ένα κοινά αποδεκτό στρατηγικό σχέδιο;

Μια κυβέρνηση που βασίζεται στην οικονομική βοήθεια άλλων χωρών χωρίς να είναι σε θέση να διαπραγματευτεί τα ανταλλάγματα;

Ένας πρωθυπουργός ο οποίος υπερβαίνει τα όρια ενός έθνους, και κινείται σαν διαπλανητικός αστέρας; Που αφού 'έλυσε' τα προβλήματα της σοσιαλιστικής διεθνούς και της κλιματικής αλλαγής, τώρα ασχολείται με τα θέματα της βαλκανικής;

Ένας 'ηγέτης' της αξιωματικής αντιπολίτευσης που μοιάζει να τον έχει ρουφήξει μια μαύρη τρύπα;

Ο 'κυρίαρχος' ελληνικός λαός ο οποίος μόλις 2 μήνες μετά το κραχ και το μπαλατζάρισμα στο κενό, έριξε στη λήθη το δίκαιο αίτημά του για την απόδοση ευθυνών στους υπαίτιους αυτής της τραγωδίας;

Ή μήπως τελικά έχουμε μια σκιώδη κυβέρνηση, πολύ καλά οργανωμένη, η οποία είναι πανταχού παρούσα, περνάει τα μηνύματά της και κάνει πράξη τις βουλές της χωρίς ποτέ να ανοίγει να ρουθούνι; Πριν την κατονομάσω όμως πρέπει να πούμε πως αυτή η κυβέρνηση δεν δημιουργήθηκε σήμερα. Είναι δημιούργημα της μεταπολίτευσης, το οποίο φρόντισαν και στήριξαν πολλοί επίδοξοι και μη, πολιτευτές και κυβερνήτες. Ο τσαμπουκάς της δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Θα κλείσει τα διόδια, θα αποκλείσει πλοία, δρόμους, θα απεργήσει, θα επιβάλει την απεργία και τέλος όλοι εμείς οι 'υπόλοιποι' θα βρεθούμε με την ουδέτερη στάση μας να μας χρησιμοποιούν επικοινωνιακά και με τη σιωπή μας να φαίνεται πως επιδοκιμάζουμε τις τακτικές τους. Και πως να είναι άραγε διαφορετικά όταν υπάρχουν αρκετά παραδείγματα όπου υπερσκελίζει ακόμα και τη δικαιοσύνη; Τελειώνοντας, θα ήταν χρήσιμο να είχαμε μια ολοκληρωμένη σκέψη από τη πλευρά των ΚΚΕ και ΠΑΜΕ η οποία δεν θα αναλλωθεί σε βαρύγδουπα πράγματα όπως ο καπιταλιστικός ιμπεριαλισμός αλλά να αποδίδει με σοβαρότητα τη στρατηγική τους για την επίτευξη των εθνικών στόχων.