σαν να μην πέρασε μια μέρα

Το ότι δεν έχω γράψει ούτε λέξη εδώ και τρεις μήνες δεν σημαίνει πως δεν είχα θέματα, απεναντίας είχα τόσα πολλά που δεν μου άφηνα ούτε το χρόνο αλλά ούτε και τη διάθεση να ασχοληθώ με το blog. Παρ'όλα αυτά προσπαθούσα να παρακολουθώ κάποιους εκλεκτούς bloggers που καιρό τώρα έχω σταμπάρει.

Σαν απολογισμό λοιπόν αυτής της απουσίας μου θα κάνω μια αναδρομή στα κυριότερα γεγονότα που συνέβησαν. Ίσως στο μέλλον να παρουσιάσω κάποια από αυτά αναλυτικότερα.

Μια παράσταση salsa και όχι μόνο, για τη λήξη της χρονιάς χορού.

Τριήμερη αποχαιρετιστήρια εκδρομή του σχολείου σε πανάκριβο θέρετρο - σε ειδικές τιμές βεβαίως. Κάναμε ποδήλατο. Πολύ ποδήλατο!

Έκλεισαν τα σχολεία

Τέλειωσαν τα σεμινάριά φωτογραφίας! Κλαψ! Τι θα κάνω τον επόμενο χειμώνα;

Ο Πανελλήνιος όχι μόνο δεν λειτούργησε το καλοκαιρινό camp αλλά έκλεισε εντελώς (Τώρα που το γραφω είναι και πάλι ανοιχτός και απ'ότι μαθάινω λειτουργεί κανονικά χρωστώντας όμως σε ολο το κόσμο!).

Ο Μόγλης ξεκίνησε τις καλοκαιρινές διακοπές παρέα με τη γιαγιά και τον παππού και σε δυο μόλις μέρες γυάλιζαν τα δόντια του και το ασπράδι των ματιών του.

Στη δουλειά ένα τεράστιο έργο ξεκίνησε να υλοποιείται. Ο εφιάλτης κάθε επαγγελματία πληροφορικής. Εικονική μεταφορά συστημάτων σε μεγάλο εξωτερικό συνεργάτη του εξωτερικοί. Ακόμα τρέχουμε.

Οι 15 μέρες οικογενειακών διακοπών που ακολούθησαν αποδείχθηκαν ωραίες άλλα λίγες. Ένα καθημερινό δίωρο στο τηλέφωνο με τη δουλεία, μαζί με την κούρασή και την τεμπελιά μου, ήταν αρκετά για να περιοριστώ σε μια ξαπλώστρα κάνοντάς τα τέλειος απαραίτητα.

Με την ευκαιρία πόσο χρεώνεται ένα δωμάτιο πανσιόν / ξενοδοχείου / camping; Πως σας φαίνεται μια τιμή 33 ευρώ το άτομο το βράδυ με πλήρη και καλή διατροφή καθώς και animation σε πολιτισμένο περιβάλλον, δηλαδή σ'ενα ξενοδοχείο 4 αστερων; Μην ξανακούσω ότι ο Έλληνας δεν μπορεί να πάει διακοπές πάνω από 5 μέρες. Ούτε και για επίπεδο υπηρεσίας δωματίων που αλλάζουν σεντόνια μια φορά την εβδομάδα. Μύκονο θέλεις αγάπη μου... τι να σου κάνω! Κι εσείς οι πονηροί θα συνεχίσετε να κλαίτε για τις αναδουλειές σας.

Οι εκδρομές μας στη Βεργίνα και στο Δίον ομολογώ πως ήταν πέρα από κάθε προσδοκία. Ειδικά η Βεργίνα! Πρόκειται για ένα τύμβο-μουσείο σκηνοθετημένο ατμοσφαιρικά και που ταυτόχρονα προκαλεί δέος. Να πάτε οπωσδήποτε.

Αντίθετά ο Παλαιός Παντελεήμονας είναι τόσο τέλειος που προσωπικά τον θεώρησα ψεύτικο. Ένα ακατοίκητο κυριολεκτικά ορεινό χωρίο, με ιδιοκτήτες επιχειρηματίες. Το ανακαίνισαν ολόκληρο διατηρώντας την παραδοσιακή εικόνα του και τελικά πρόκειται για μια τεράστια επιχείρηση καταστημάτων σουβενίρ, ταβερνών, καφέ και ξενώνων.

Ο δε Όλυμπος ανεπανάληπτος. Αν και είχα όρεξη για περισσότερη πεζοπορία, οι κυρίες δυσκολεύτηκαν να ακολουθήσουν. Τα παιδιά ως συνήθως πρώτα και καλύτερα.

Σ'αυτές τις διακοπές γνωρίσαμε τόσο κόσμο που πλέον μου είναι αδύνατο να συγκρατήσω τα ονόματά τους. Ελπίζω κάποιους να τους δούμε μέσα στο χειμώνα.

Ο Μόγλης συνεχίζει να μετουσιώνεται σε μαύρη τρύπα!

Ο δεύτερος εφιάλτης του επαγγελματία πληροφορικής είναι η μετακόμισή μιας εταιρείας χωρίς να σταματήσουν οι εργασίες της. Έγινε κι αυτό!

4 απολύσεις μέσα στο καλοκαίρι σε σύνολο 40 ανθρώπων. Τυχαίο; Δεν νομίζω! Τζέφρι τ'ακούς;

Τα σχολεία άνοιξαν! Είχα ακούσει πολλά αρνητικά σχόλια για το βιβλίο των θρησκευτικών (Γ' δημοτικού) αλλά τελικά είναι κατά τη γνώμη μου από τα πιο ουσιώδη που έχουν γραφτεί. Το βιβλίο της ιστορίας είναι μια απόλαυση (μυθολογία). Και η δασκάλα μας νέα, όμορφη και ορεξάτη! Α ναι, φέτος η αύξηση των διδάκτρων ήταν μηδενική.

Τον πολλαπλασιασμό ακόμα τον παιδεύει. Που θα πάει...