επεράσαμε όμορφα...

Μεγάλη Παρασκευή - Επιτάφιος

Αρχαιολογικός χώρος Ηραίου

φάρος - Αρχαιολογικός χώρος Ηραίου

πασχαλιά και βεγγαλικά

μοναστήρι

σκυλίσια ζωή...

το κατέχουμε το άθλημα!

μια πινελιά στον πίνακα της φύσης

κι όποιος αντέξει

ψάχνοντας για πεταλίδες

και του χρόνου!

Καλά να περάσετε όλοι!

Ice age

Κι εκεί που είπαμε πως επιτέλους βρήκαμε ένα άθλημα ή μια δραστηριότητα που μας ταιριάζει, πάει κι αυτό...

 6-7 μαθήματα ήταν όλα κι όλα όσα προλάβαμε να κάνουμε όταν στο τελευταίο μάθημα μας ανακοίνωσαν πως δεν θα υπάρξει άλλο! Το παγοδρόμιο μεταφέρεται σε άλλη περιοχή όπου η πρόσβαση πλέον είναι ασύμφορη λόγω χρόνου.

 Γμτ! Τι ατυχία είναι αυτή! Και τι απογοήτευση για τη επίδοξη «Καταρίνα Βιτ» που στο τελευταίο μάθημα «λύθηκε» επιτέλους και γλίστραγε στη πίστα μόνη της και με άνεση!

 Πόσες τούμπες έφαγε δεν έχω ιδέα. Μερικές ήταν αρκετά επίπονες. Πάντα όμως σηκωνόνταν όρθια και γέλαγε. Και ξανά πάλι από την αρχή.

 Τι θα κάνουμε τώρα; Πρέπει να την πείσουμε να ξαναδεί τα άλλα αθλήματα και να διαλέξει κάποιο. Δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος αλλά θα προσπαθήσουμε.

Παρά τρίχα...

Τι μπορεί να πάθει ένας 25χρονος  Σάββατο βράδι, όταν έχει πιει τις κάλτσες του και οδηγεί ένα 106 rally σε δρόμο γειτονιάς του κέντρου της Αθήνας που μετά βίας χωράει να περάσει ένα μικρό φορτηγό;

Α) Παίρνει μαζί του 2 παρκαρισμένα μηχανάκια

Β) Παίρνει μαζί του 3 παρκαρισμένα αυτοκίνητα

Γ) Παίρνει μαζί του ένα κάδο απορριμάτων

Δ) Ντελαπάρει

Η σωστή απάντηση είναι όλα τα παραπάνω! Αφού έπαιξε λίγο σαν μπίλια του φλίπερ χτυπώντας αριστερά δεξιά ότι υπήρχε δίπλα του, το αυτοκινητάκι του πήρε την απόφαση να σταματήσει να κοπανιέται βλέποντας πως ο οδηγός του δεν είχε την πρόθεση να το κάνει από μόνος του. Το αποτέλεσμα ήταν να γυρίσει στο πλάι και να συρθεί μερικά μέτρα ακόμα από τη πλευρά του οδηγού.

Ο οδηγός; Όχι δεν έπαθε τίποτα! Και όταν οι περαστικοί και οι περίεργοι έσπρωξαν το αυτοκίνητο ώστε να γυρίσει στη θέση του και να μπορέσει να βγει ο οδηγός έξω, εκείνος έκλαιγε και χτυπιόνταν για το κακό που βρήκε το αμαξάκι του. Του αναγνωρίζω βέβαια σαν ελαφρυντικό το ότι καμία επαφή δεν είχε με τη πραγματικότητα. Άλλωστε τα βήματά του ήταν σαν χορογραφία των Μπολσόι!

Σαφώς και δεν ήταν σε θέση να αντιληφθεί ότι αν για παράδειγμα είχε ανοιχτό το παράθυρό του μπορεί να είχε αποκεφαλιστεί ή ακρωτηριαστεί. Σαφώς και δεν ήταν σε θέση καταλάβει πόσο τυχερός ήταν που δεν βρέθηκε άνθρωπος στο δρόμο του. Ένας ηλικιωμένος πόσο γρήγορα θα μπορούσε να αντιδράσει; Μια μητέρα με το παιδί της;

Σκεφτείτε πως ένα από τα αυτοκίνητα που χτύπησε ήταν σχολικό το οποίο ήταν παρκαρισμένο έξω από παιδικό σταθμό. Σκεφτείτε τώρα να ήταν πρωί την ώρα που το σχολικό ξεφορτώνει τα πιτσιρίκια...

Και δεν φτάνει αυτό, κάποιοι περίοικοι τον έβαλαν να πιει νερό για να προλάβει να ξενερώσει πριν έρθει η τροχαία, μην το συλλάβουν το καϋμένο το παιδί...

Μα είμαστε σοβαροί τώρα;

 * Η φωτογραφία είναι από το www.modified-cars.info. Δυστυχώς δεν είχα ούτε κινητό μαζί μου για φωτορεπορτάζ.

express yourself

Τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να πληκτρολογεί τη λέξη «συναισθήματα» σε μια μηχανή αναζήτησης; Και τι μπορεί να προσμένει κανείς από τις σελίδες που θα του προτείνει να επισκεφτεί η μηχανή αναζήτησης;

Μπορώ να πω πως σοκαρίστηκα διαβάζοντας τις στατιστικές όταν είδα πως το πρώτο keyword στις μηχανές αναζήτησης και αιτία επίσκεψης στο blog μου είναι η λέξη «συναισθήματα» η οποία οδηγεί σε παλιό post με σχετικό τίτλο και θέμα. Τι ψάχνει να βρει ο κόσμος; Ποια εσωτερική του ανάγκη προσπαθεί να ικανοποιήσει; Μήπως έχει μπουκώσει από συναισθήματα και πνίγεται; Καλά, κακά, άγχους, φόβου, αγάπης δεν έχει σημασία. Φαίνεται να είναι τόσα πολλά που είναι αδύνατον να τα εξωτερικεύσει κανείς με αποτέλεσμα να τον κάνουν να αισθάνεται πως είναι γεμάτος, πως δεν χωράει άλλα. Ίσως θέλει να εκτονωθεί. Ίσως διαβάζοντας κάτι σχετικό να αισθάνεται πως τα μοιράζεται και να ξαλαφρώνει λίγο. Ίσως να μοιράζεται εμπειρίες και το βάρος των συναισθημάτων που αυτές περιέχουν. Ίσως διαβάζοντας τα προβλήματα των άλλων να ξεχνάει για λίγο τα δικά του. Ίσως να τα απαξιώνει.

Είναι γεγονός πως όταν μοιραζόμαστε κάτι δικό μας, κάτι που το έχουμε μέσα μας και μπορεί να μας βαραίνει, αυτομάτως το απομυθοποιούμε και χάνει την φαινομενικά τεράστια σημαντικότητά του. Τα θετικά συναισθήματα έχουν τη τάση να παίρνουν μεγαλύτερη διάσταση όταν τα εξωτερικεύουμε. Η έκφραση της χαράς ενός ανθρώπου  μπορεί δηλαδή να παρασύρει και τον αποδέκτη. Αυτό σαν γεγονός έστω και πρόσκαιρα, διογκώνει το συναίσθημα και ίσως να λειτουργεί πολλαπλασιαστικά. Άλλωστε γιατί οι άνθρωποι μοιράζονται για παράδειγμα τη χαρά τους; 

Από την άλλη τα αρνητικά συναισθήματα δύσκολα τα εκφράζουμε. Ένας καβγάς ή ένας θυμός μπορεί να είναι ενδεικτικές εκφράσεις αρνητικών συναισθημάτων αλλά  σίγουρα δεν είναι αυτά που θεωρούνται προσωπικά. Δεν είναι αυτά που απορέουν από μέσα μας ή που θεωρούμε ότι έχουν σαν αιτία τον εαυτό μας. Τα πιο προσωπικά είναι συνήθως και βαθιά χωμένα. Είναι αυτά που μας φέρνουν δυσάρεστες μνήμες και γι’αυτό το λόγο τα σπρώχνουμε όσο πιο κάτω μπορούμε. Και πάλι όμως, σε μια στιγμή αδυναμίας είναι πιθανό να αρπάξουμε την εικαιρία να τα εξωτερικεύσουμε. Συνήθως νιώθουμε την ανάγκη να τα βγάλουμε από μέσα μας ειδικά όταν ξέρουμε πως ένας φίλος είναι πρόθυμος να μας ακούσει  και ειδικότερα όταν θα αποφύγει να μας κριτικάρει. Όπως κι αν έχει τα αρνητικά συναισθήματα βγαίνοντας στην επιφάνεια, απαξιώνονται. Χάνουν την σημαντικότητά τους αλλά όχι απαραίτητα και την ύπαρξή τους. Μπορεί όμως να μαλακώσουν, να γίνουν πιο ήπια.

 Γεγονός είναι πως οι άνθρωποι σε δύο πράγματα ξεχωρίζουν από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Στην επικοινωνία και στα συναισθήματα. Όσο κι αν κάποια ζώα τα διαθέτουν και τα δύο, σε καμιά περίπτωση δεν μπόρεσαν να τα εξελίξουν είτε γιατί δεν είχαν τη δυνατότητα, είτε τη διάθεση, είτε γιατί τα αρχέγονα ένστικτα ήταν πιο δυνατά και επισκίαζαν οτιδήποτε άλλο. Η επικοινωνία ήταν και είναι το κλειδί για την εξέλιξη της λογικής. Η δυνατότητα ανταλλαγής της πληροφορίας μας έκανε πιο έξυπνους (;). Τα συναισθήματα είναι αυτά που χαρακτηρίζουν τις σχέσεις και καθορίζουν την ποιότητα της επικοινωνίας. Ένα ζώο για παράδειγμα μπορεί να αισθάνεται τη χαρά ή να διαθέτει το μητρικό ένστικτο, αλλά το φάσμα των συναισθημάτων που μπορεί να νιώσει και να εκφράσει είναι περιορισμένο. 

Συμπερασματικά λοιπόν θα έλεγα πως έχουμε το χάρισμα. Να νιώθουμε πράγματα και να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας. Και φαίνεται ότι το’χουμε ανάγκη.

αει σιχτιρ! πρωί πρωί

Μπορεί κάποιος να μου πει τι παθαίνουν πολλοί οδηγοί όταν βρέχει και οδηγούν σαν οχτάχρονα στα συγκρουόμενα του Allou fun park; Πως είναι δυνατόν η οποιαδήποτε διαδρομή ανεξαρτήτως χρόνου και απόστασης να διπλασιάζεται επειδή βρέχει;

Ας βάλουμε λοιπόν τις πιθανές απαντήσεις σε ένα multiple choice:

1. Όταν βρέχει φοβάμαι τα μπουμπουνητά.
2. Όταν βρέχει δεν τρέχω γιατί δεν έχω καλά λάστιχα και γλιστράει.
3. Όταν βρέχει δεν τρέχω γιατί φοβάμαι να πατήσω το φρένο αν χρειαστεί, μήπως γλιστρήσω.
4. Όταν βρέχει δεν βλέπω καλά.
5. Όταν βρέχει πιάνω την αριστερή λωρίδα και πηγαίνω με 20 γιατί κανείς δεν πρέπει να τρέχει.
6. Όταν βρέχει οδηγώ πολύ αργά γιατί δεν ξέρω πολύ καλά το αυτοκίνητό μου.

 Μετά από αρκετή σκέψη και αφού έκανα όλους τους πιθανούς συνδυασμούς στις παραπάνω απαντήσεις, κατέληξα πως όποια απάντηση και να δώσει κανείς, ακόμα και μία, το συμπέρασμα είναι κοινό. Δηλαδή έστω και μία καταφατική απάντηση είναι αρκετή για να χαρακτηριστώ δημόσιος κίνδυνος.

 Γιατί λοιπόν βρε άνθρωπε δεν κάθεσαι σπιτάκι σου, στο γραφείο σου ή όπου αλλού θέλεις να μας αφήσεις να κάνουμε οι υπόλοιποι τη δουλειά μας; Γιατί δεν χρησιμοποιείς τα ρημάδια μέσα μεταφοράς; Τίποτα εκεί... μουλάρι! Να μπεις στο αμαξάκι σου, να δεθείς γερά, να ασπρίσουν τα δάχτυλά σου από το σφίξιμο στο τιμόνι, να σφίγγεις τα πόδια σου για να μην σου φύγουν, να μετανιώνεις την ώρα και τη στιγμή που το καβάλησες το ρημάδι, να εκνευρίζεσαι γιατί θα αργήσεις στη δουλειά σου, αλλά ούτε που σου περνάει από το μυαλό ότι η αιτία για όλα αυτά είσαι εσύ! Η αιτία του μαρτυρίου του δικού σου αλλά και των άλλων είσαι εσύ. Η αιτία της καραμπόλας και του κάθε κινδύνου που ενέχει είσαι εσύ. Έχεις υπόψη σου το Butterfly effect; Όχι; Τότε ψάξε διάβασε και θα το μάθεις. Αν πάλι το ξέρεις τότε μπορείς να καταλάβεις ότι σε ένα δρόμο αρκεί να βρίσκεται μόνος ένας οδηγός σαν κι σένα για να βρεθούν στα πρόθυρα εγκεφαλικού οι υπόλοιποι δεκάδες/εκατοντάδες/χιλιάδες συνοδηγοί σου στον αυτό και στους παράπλευρους δρόμους.

Ε, ψιτ... κράτα και καμιά ομπρέλα γιατί πήρε νερό ο εγκέφαλος σου... 

έξω από τη παράγκα! #2

Συνελήφθη -τελικά- ο ληστής της Παλλήνης

πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1001155&lngDtrID=244

Ένοπλη επίθεση εναντίον αστυνομικών στην Κυψέλη με δύο τραυματίες

πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1001134&lngDtrID=244

Φαίνεται πως δεν έχει τελειωμό η ασυδοσία των αλλοδαπών. Και μην ακούσω κανέναν να μιλάει για ρατσισμό! Όχι γιατί θα παρεξηγηθώ αλλά γιατί θα τον κατηγορήσω ως ηθικό αυτουργό αφού ανέχεται αυτές τις καταστάσεις.

Θέλεις κύριε αλλοδαπέ να μείνεις σ'αυτό το τόπο ως κάτοικος ή ως φιλοξενούμενος; Καμία αντίρηση! Φτάνει όμως να δείξεις και τον απαιτούμενο σεβασμό στο τόπο και τους πολίτες του. Αν δεν θέλεις, δεν μπορείς ή ότι άλλο, διαλέγεις και παίρνεις:

Στα 4 μέτρα ή από εκεί που ήρθες.

Δεν σου έχω καμία υποχρέωση και κανένα λόγο να σε ανέχομαι. και στη τελική έχω ένα σοβαρότερο λόγο να μην σε θέλω: Με αναγκάζεις να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου και την οικογένειά μου μόνο και μόνο εξαιτίας της παρουσίας σου.

Ουστ!