Τρίτη 29 Απριλίου 2008

Η Ανάσταση δεν ήρθε ακόμα

Ακόμα την περιμένουμε. Όλοι πιστεύουμε πως είναι κάπου εκεί στο βάθος κι ας μην τη βλέπουμε.

Είμαι κάπου μεταξύ Αθήνας και Σάμου. Βλέπετε την υγεία δεν την ενδιαφέρει που είναι κανείς για να διαμαρτυρηθεί όταν ζορίζεται. Κι έτσι ο πατέρας (μου) νοσηλεύεται στο νοσοκομείο του νησιού με τη μητέρα δίπλα του μέρα νύχτα.


Η φύση πάλι αναστήθηκε και μ'ένα μεγάλο μπουκέτο κατακόκκινα τριαντάφυλλα περιμένει τον περαστικό να του μιλήσει, να του δώσει χαρά και αισιοδοξία.

Λίγο ακόμα κι έρχεται...

Πέμπτη 3 Απριλίου 2008

Στην Ελλάδα ζούμε

Διάλογος με φοιτήτρια κόρη μεταναστών. Ο πατέρας "Βορειοηπειρώτης", η μητέρα Αλβανίδα.

Εγώ: Πως τα πας με τη σχολή;

Εκείνη: Μια χαρά. Χθες (παραμονή 25ης Μαρτίου) είχαν απεργία οι καθηγητές.

Εγώ: Γιατί; Τι θέλουν πάλι;

Εκείνη: Τίποτα. Έκαναν τετραήμερο.

Εγώ: Ε... σωστά... έπρεπε να το καταλάβω...

Εκείνη: Στην Ελλάδα ζούμε... τι περιμένεις;



Τα συμπεράσματα δικά σας. Εγώ μπλόκαρα.