ότι έχετε ευχαρίστηση

Αυτές τις ημέρες περίμενα να λάβω ταχυδρομικώς την ανανέωση ενός ασφαλιστηρίου καθώς και την ειδοποίηση πληρωμής των ασφαλίστρων. Και πράγματι, η εταιρία τυπικότατη, το έστειλε εγκαίρως. Μεγάλη έκπληξη όμως με περίμενε ανοίγοντας τον φάκελο! Εκτός από το ειδοποιητήριο πληρωμής, υπήρχε και μια επιστολή που ούτε λίγο ούτε πολύ έλεγε πως η αύξηση των ασφαλίστρων οφείλεται σε μια επιπλέον κάλυψη που πρόσθεσαν στο ασφαλιστήριο! Διαβάζοντας λοιπόν αναλυτικά την επιστολή βλέπω πως πρόκειται για 8€ το χρόνο που ναι μεν δεν είναι μεγάλο ποσό, αλλά από την άλλη ουδέποτε ενημερώθηκα και συγκατέθεσα για κάτι τέτοιο. Διαβάζοντας βέβαια και το είδος των καλύψεων (πρόκειται για ασφαλιστήριο σπιτιού), εκεί πια ήθελα να βάλω τα γέλια. Να δίνεις 8€ για να πάρεις αν συμβεί να καταστραφεί το σπίτι σου, 60€ κατά περίπτωση (τζάμια, πατώματα κλπ). Βέβαια μπορεί να πάρεις και 120€ αν καταστραφείς δυο φορές στο ίδιο έτος! Μα είμαστε με τα καλά μας; Ασφαλίζω το εσωτερικό του σπιτιού μου από ζημιές/καταστροφές/διαρήξεις κλπ για 60€; Πόσο αλλού γι'αλλού πρέπει να είμαι δηλαδή;

 Άκου τι σκαρφίζονται! Πως λοιπόν οι εταιρίες θέτουν στόχους αύξησης του τζίρου τους και πως τους πιάνουν ακόμα κι αν οι πωλήσεις αυτές καθ'αυτές δεν πάνε καλά. Έστω λοιπόν ότι μια εταιρία (αυτού του μεγέθους) έχει 100.000 πελάτες ανεξαρτήτως προϊόντος. Έρχονται λοιπόν οι marketing και οι product managers - οι οποίοι παρεμπιπτόντως κάτι παίρνουν, δεν μπορεί! - και λένε στα operations: Μάγκες βάλτε στο φάκελο κι αυτή την επιστολή και μετά περιμένουν. Περνάνε μια, δυο, τρεις εβδομάδες κρίσιμες, για την αποδοχή του νέου προϊόντος από τους πελάτες, όπου κάποιοι μπορεί να διαμαρτυρηθούν και να τους ακυρώσουν. Πόσοι όμως είναι αυτοί; Πόσοι θα διαβάσουν όλη τη σελίδα ώστε να μάθουν περί τίνος πρόκειται; Πόσοι θα μπουν στον κόπο εφόσον δεν συμφωνούν είτε με την αύξηση, είτε με τις παρεχόμενες νέες καλύψεις, είτε και με τα δύο, να διαμαρτυρηθούν; Να υποθέσουμε πως το 40% των πελατών μπορεί να μην δεχθεί; Το υπόλοιπο 60% θα φέρει στην εταιρία τουλάχιστον μισό εκατομμύριο ευρώ, και λέω τουλάχιστον γιατί είναι πολύ πιθανόν το ασφάλιστρο των 8€ να προσαρμόζεται ανάλογα με την αξία του σπιτιού (ασφαλιζόμενο κεφάλαιο).

Το παραπάνω δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα του θράσους και της αλαζονείας τους. Πρόσφατα έλαβα άλλη επιστολή από τον χρηματιστηριακό κλάδο μιας τράπεζας όπου τηρώ ένα ηλεκτρονικό χαρτοφυλάκιο, η οποία ανακοίνωνε πως στο εξής θα πρέπει να πληρώνω 10€ το χρόνο για την τήρηση του χαρτοφυλακίου ανεξαρτήτως της χρήσης του!

Αν δεν είσαι δηλαδή λίγο προσεκτικός μπορεί να σου πάρουν από τη τσέπη και με το έτσι θέλω ένα ποσό που στο σύνολό του, δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο. Δέκα ο ένα και δέκα ο άλλος, που θα φτάσουμε δηλαδή; Είπαμε, καλή είναι η ελεύθερη αγορά αλλά αν δεν λειτουργεί με κανόνες και έλεγχο δεν βλέπω να ανακάμπτει ούτε η τσέπη μας, ούτε και η ίδια. Δεν μπορεί όλοι μας να μιλάμε για μείωση αποδοχών/κερδών, ανάπτυξη και σταθεροποίηση σαν τη μόνη λύση για να βγούμε από την ύφεση κι αυτοί να κάνουν ότι γουστάρουν. Χαλαρώστε λιγάκι, κι αν πάλι δεν μπορείτε, τότε μάλλον πρέπει να καταλάβετε πως αυτή η αγορά και οι άνθρωποι της μέχρι εδώ μπορούν, δεν έχει άλλο, πως αλλιώς να το πούμε;

Το άλλο με τον Τοτό (ε... τον ΣΚΑΙ ήθελα να πω) το ακούσατε; Κάνει γκάλοπ για να δει αν θέλει ο κόσμος να διοργανώσει έρανο (μαραθώνιο το λέει) για την Ελλάδα! Ναι καλά ακούσατε! Να δώσουμε δηλαδή για να σώσουμε την πατρίδα! χαχαχα! ξανά χαχαχα!