express yourself

Τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να πληκτρολογεί τη λέξη «συναισθήματα» σε μια μηχανή αναζήτησης; Και τι μπορεί να προσμένει κανείς από τις σελίδες που θα του προτείνει να επισκεφτεί η μηχανή αναζήτησης;

Μπορώ να πω πως σοκαρίστηκα διαβάζοντας τις στατιστικές όταν είδα πως το πρώτο keyword στις μηχανές αναζήτησης και αιτία επίσκεψης στο blog μου είναι η λέξη «συναισθήματα» η οποία οδηγεί σε παλιό post με σχετικό τίτλο και θέμα. Τι ψάχνει να βρει ο κόσμος; Ποια εσωτερική του ανάγκη προσπαθεί να ικανοποιήσει; Μήπως έχει μπουκώσει από συναισθήματα και πνίγεται; Καλά, κακά, άγχους, φόβου, αγάπης δεν έχει σημασία. Φαίνεται να είναι τόσα πολλά που είναι αδύνατον να τα εξωτερικεύσει κανείς με αποτέλεσμα να τον κάνουν να αισθάνεται πως είναι γεμάτος, πως δεν χωράει άλλα. Ίσως θέλει να εκτονωθεί. Ίσως διαβάζοντας κάτι σχετικό να αισθάνεται πως τα μοιράζεται και να ξαλαφρώνει λίγο. Ίσως να μοιράζεται εμπειρίες και το βάρος των συναισθημάτων που αυτές περιέχουν. Ίσως διαβάζοντας τα προβλήματα των άλλων να ξεχνάει για λίγο τα δικά του. Ίσως να τα απαξιώνει.

Είναι γεγονός πως όταν μοιραζόμαστε κάτι δικό μας, κάτι που το έχουμε μέσα μας και μπορεί να μας βαραίνει, αυτομάτως το απομυθοποιούμε και χάνει την φαινομενικά τεράστια σημαντικότητά του. Τα θετικά συναισθήματα έχουν τη τάση να παίρνουν μεγαλύτερη διάσταση όταν τα εξωτερικεύουμε. Η έκφραση της χαράς ενός ανθρώπου  μπορεί δηλαδή να παρασύρει και τον αποδέκτη. Αυτό σαν γεγονός έστω και πρόσκαιρα, διογκώνει το συναίσθημα και ίσως να λειτουργεί πολλαπλασιαστικά. Άλλωστε γιατί οι άνθρωποι μοιράζονται για παράδειγμα τη χαρά τους; 

Από την άλλη τα αρνητικά συναισθήματα δύσκολα τα εκφράζουμε. Ένας καβγάς ή ένας θυμός μπορεί να είναι ενδεικτικές εκφράσεις αρνητικών συναισθημάτων αλλά  σίγουρα δεν είναι αυτά που θεωρούνται προσωπικά. Δεν είναι αυτά που απορέουν από μέσα μας ή που θεωρούμε ότι έχουν σαν αιτία τον εαυτό μας. Τα πιο προσωπικά είναι συνήθως και βαθιά χωμένα. Είναι αυτά που μας φέρνουν δυσάρεστες μνήμες και γι’αυτό το λόγο τα σπρώχνουμε όσο πιο κάτω μπορούμε. Και πάλι όμως, σε μια στιγμή αδυναμίας είναι πιθανό να αρπάξουμε την εικαιρία να τα εξωτερικεύσουμε. Συνήθως νιώθουμε την ανάγκη να τα βγάλουμε από μέσα μας ειδικά όταν ξέρουμε πως ένας φίλος είναι πρόθυμος να μας ακούσει  και ειδικότερα όταν θα αποφύγει να μας κριτικάρει. Όπως κι αν έχει τα αρνητικά συναισθήματα βγαίνοντας στην επιφάνεια, απαξιώνονται. Χάνουν την σημαντικότητά τους αλλά όχι απαραίτητα και την ύπαρξή τους. Μπορεί όμως να μαλακώσουν, να γίνουν πιο ήπια.

 Γεγονός είναι πως οι άνθρωποι σε δύο πράγματα ξεχωρίζουν από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Στην επικοινωνία και στα συναισθήματα. Όσο κι αν κάποια ζώα τα διαθέτουν και τα δύο, σε καμιά περίπτωση δεν μπόρεσαν να τα εξελίξουν είτε γιατί δεν είχαν τη δυνατότητα, είτε τη διάθεση, είτε γιατί τα αρχέγονα ένστικτα ήταν πιο δυνατά και επισκίαζαν οτιδήποτε άλλο. Η επικοινωνία ήταν και είναι το κλειδί για την εξέλιξη της λογικής. Η δυνατότητα ανταλλαγής της πληροφορίας μας έκανε πιο έξυπνους (;). Τα συναισθήματα είναι αυτά που χαρακτηρίζουν τις σχέσεις και καθορίζουν την ποιότητα της επικοινωνίας. Ένα ζώο για παράδειγμα μπορεί να αισθάνεται τη χαρά ή να διαθέτει το μητρικό ένστικτο, αλλά το φάσμα των συναισθημάτων που μπορεί να νιώσει και να εκφράσει είναι περιορισμένο. 

Συμπερασματικά λοιπόν θα έλεγα πως έχουμε το χάρισμα. Να νιώθουμε πράγματα και να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας. Και φαίνεται ότι το’χουμε ανάγκη.