Μουσείο Ακρόπολης

Παγκόσμιο ρεκόρ επισκεψιμότητας έκανε το νέο μουσείο της Ακρόπολης πέρυσι στις 30 Οκτωβρίου. Ενδιαφέρον όμως θα είχε αν μας ανακοίνωναν πιο τακτικά την επισκεψιμότητα του μουσείου καθώς και το είδος των επισκεπτών. Κατηγοριοποιημένη δηλαδή με στοιχεία για τον τουρισμό, για τα σχολεία κλπ. ακόμα πιο ενδιαφέρον όμως θα είναι να δούμε αν συνεχιστεί αυτή η ροή και τον επόμενο χρόνο που θα έχει αυξηθεί η τιμή του εισητηρίου.

Φτάνοντας λοιπόν μια Κυριακή πρωί στο προαύλιο του μουσείου, η λαοθάλασσα που αντικρύσαμε να περιμένει υπομονετικά στην ουρά για τα ταμεία ήταν ένα μικρό σοκ! Την επόμενη στιγμή όμως θυμήθηκα πως εμείς είχαμε βγάλει ηλεκτρονικά εισητήρια οπότε δεν υπήρχε λόγος να περιμένουμε στην ουρά. Ουφ! Μεγάλη ανακούφιση. Επιδυκνείοντάς τα λοιπόν στον securitά, προσπεράσαμε την ουρά και αφού μπήκαμε μέσα διαπιστώσαμε πως υπήρχαν ειδικά ταμεία για την θεώρηση και την έκδοση αποδείξεων των ηλεκτρονικών εισητηρίων.

Για τα εκθέματα δεν έχω να πω κάτι. Λίγο πολύ όλοι ξέρουμε τι θα δούμε σε αυτό το μουσείο και επιπλέον δεν νομίζω πως μια λεκτική περιγραφή και ειδικά από έναν άσχετο του αντικειμένου όπως εγώ, θα ήταν η καλύτερη διαφήμιση για το μουσείο.

Είναι εντυπωσιακό, με επιβλητικούς χώρους, άπλετο και μελετημένο φωτισμό, μεγάλη συλλογή εκθεμάτων και προπάντων με έξυπνο στήσιμο. Τι να πω; Για την απούσα Καρυάτιδα; Ακόμα κι ο Ιαπωνέζος μπορεί να εύκολα να καταλάβει ότι υπάρχει ένα κενό που χαλαάει την αρμονία. Για την ζωφόρο και τις μετώπες του Παρθενώνα; Ειδικά στην αίθουσα του Παρθενώνα το σκηνικό που έχουν στήσει αναδυκνείει το “μέγεθος” και τη λαμπρότητα του. Χωρίς να είμαι βέβαιος θα έλεγα πως η συγκεκριμένη έκθεση είναι στημένη σε πραγματική κλίμακα. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως η ζωφόροι και οι μετώπες είναι τοποθετημένες έτσι ώστε να περικλείουν ένα παραλληλόγραμμο με τις πλευρικές διαστάσεις του ναού, στις σωστές τους θέσεις. Όπου υπάρχουν εκμαγεία, έχουν τοποθετηθεί κι ας ξεχωρίζει η ψευτιά τους (λόγω χρώματος). Όπου λείπουν κομμάτια, οι άδειες θέσεις (κενά διαστήματα) το μαρτυρούν ευθέως. Συμπληρώστε τώρα αυτή την εικόνα δίπλα στη πραγματική που βρίσκεται δίπλα σας και έχετε ένα απίστευτο θέαμα.

Δεν ξέρω πόσα χρόνια χρειάστηκαν, πόσοι άνθρωποι δούλεψαν και τι κόστος είχε η πραγματοποίηση αυτού του μεγαλόπρεπου έργου, έχω να πω όμως, πως έμεινα κατάπληκτος με το αποτέλεσμα και πως πρόκειται για ένα μουσείο διαφήμιση για τη χώρα μας.

Αν έχω να αναφέρω κάτι αρνητικό, αυτό δεν έχει να κάνει με το μουσείο αλλά με τον περιβάλλοντα χώρο. Είναι πραγματικά αντιαισθητικό να βλέπεις αυτή την εικόνα πλαισιωμένη από μίζερες και κακόγουστες πολυκατοικίες. Αλήθεια τι κόστος έχουν οι απαλλοτριώσεις;

Σχεδιάστε λοιπόν την Κυριακάτικη βόλτα σας γύρω και μέσα στο μουσείο. Δεν θα μετανιώσετε.

ΥΓ: Το κείμενο αυτό γράφτηκε πέρυσι το χειμώνα αλλά τώρα αποφάσισα/θυμήθηκα να το δημοσιεύσω.