Γιατρέ μου δεν είμαι καλά...

Είχα πει ότι θα επανέλθω στο θέμα περί ΙΚΑ, τελικά όμως αποφάσισα να το γενικεύσω και να μιλήσω για το αγαθό που λέγεται υγεία. Πως το προστατεύει κανείς και από ποιον.

Παρακάτω παραθέτω τα γεγονότα όσο πιο περιληπτικά μπορώ γιατί διαφορετικά εσείς θα βαρεθείτε κι εγώ θα χάσω τη μπάλα.

Σε όλους μας συμβαίνει να βουλώσουν τα αυτιά μας μέσα στο αεροπλάνο, έτσι δεν είναι; Τον Ιανουάριο του 2006 κατά τη διάρκεια ενός αεροπορικού ταξιδιού βούλωσαν λοιπόν και τα δικά μου συνοδεία οξύ και αφόρητου πόνου. Τέλος πάντων αφού βγήκα από το αεροπλάνο ο πόνος εξαφανίστηκε και έμεινε το μπούκωμα. ‘Εντάξει’ λέω, ‘θα περάσει κι αυτό’. Μία, δύο μέρες, πέντε μέρες, γυρίζω στην Ελλάδα,, δύο εβδομάδες, 1 μήνας, τίποτα. Το μπούκωμα εκεί. Ένα βράδι λοιπόν τελειώνοντας από το γραφείο λέω ‘δεν πάω μια βόλτα από ένα εφημερεύον νοσοκομείο (ΛΑΙΚΟ) να μου ρίξουν μια ματιά;’ Και πήγα...

- Και γιατί ήρθατε στα επείγοντα; Με ρωτάνε.
- Γιατί κάποια στιγμή έπρεπε να το κοιτάξω. Και γιατί η αίσθηση που έχω είναι ότι δεν ακούω καλά πέρα από το μπούκωμα.

Να σημειωθεί ότι το ΩΡΛ ιατρείο ήταν το μόνο που δεν είχε ψυχή. Κι έτσι μάλλον τους έπεισα να με κοιτάξουν. Φώτα, κάμερες, πάμε... Αρχίζουν λοιπόν το ‘μπανιστήρι’ στο αυτί. Ακουογράμματα, Τυμποναγράμματα και άλλα πως τα λένε δεν ξέρω. Διάγνωση : ‘Κάτι πάθατε από το αεροπλάνο!’ Συγκλονίστηκα από την οξύτητα της σκέψης τους και από την επιστημονική τους κατάρτιση. ‘Πάρτε αυτά τα φάρμακα και άντε στο καλό.’

Η θεραπεία αυτή κράτησε καμιά δεκαριά μέρες αλλά φως δεν είδα ή μάλλον ‘δεν την άκουσα’. Κι έτσι αποφασίζω να κλείσω ένα ραντεβού στο ΙΚΑ. Για καλή/κακή μου τύχη είχα ραντεβού σε 10-15 μέρες και μάλιστα το 1ο πρωινό ραντεβού στις 07:30. Ο γιατρός βέβαια μάλλον δεν ήταν στο ίδιο ραντεβού αφού ήρθε στις 08:30. Μπαίνω στο γραφείο, κάθομαι απέναντί του, δεν σηκώνει καν το κεφάλι να με κοιτάξει και με ρωτάει:

-Τι θέλεις;
- Να δεις το αυτί μου γιατί έχω πρόβλημα.. Πήγα στο νοσοκομείο, μου έδωσαν αυτή την αγωγή αλλά τίποτα.
- Α... καλά. Λοιπόν πάρε αυτά τα φάρμακα.... κι αρχίζει να γράφει.
- Μα δεν θα το κοιτάξεις;
- Όχι δεν χρειάζεται.
- !!! Να σου πω τότε πως το έπαθα;
- Όχι δεν χρειάζεται.
- !!! Θα ρίξεις μια ματιά στις εξετάσεις που μου έκαναν στο νοσοκομείο;
- Όχι δεν χρειάζεται.
- !!!

Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν αυτά τα φάρμακα δεν τα πήρα ποτέ! Και δυστυχώς αμέλησα να πάω σύντομα σε άλλο γιατρό. Με τα πολλά βρίσκω ένα ιδιώτη γιατρό ο οποίος φρίκαρε με αυτό που είδε - το οποίο είδα κι εγώ χάρη στη τεχνολογία – και με ρώτησε όλο το ιστορικό. Εν ολίγοις η διάγνωση ήταν ρήξη αγγείου στο τύμπανο. Τα φάρμακα που μου έδωσαν στο νοσοκομείο όμως αντί να βγάλουν τα υγρά του αυτιού προς τα έξω, τα έπηξαν! Επειδή ήδη έχω γίνει σιχαμερός δεν θα πω άλλες λεπτομέρειες. Το θέμα είναι πως ο γιατρός αυτός (Δ.) ασχολήθηκε πολύ και σε βάθος χρόνου.

Στη συνέχεια, ένα σαββατοκύριακο του καλοκαιριού πριν την έναρξη των διακοπών μου και ενώ είμαι μέσα στη θάλασσα, ένας σουβλερός πόνος στο αυτί με στέλνει αδιάβαστο και μην φανταστείτε κανένα μακροβούτι. Επέπλεα ανάσκελα σαν όρκα.

Είναι παραμονές δεκαπενταύγουστου κι ο γιατρός μου (Δ) λείπει. Τι να κάνω λοιπόν, παίρνω τις πληροφορίες καταλόγου και ζητάω έναν ΩΡΛ στη περιοχή μου. Παίρνω μερικά τηλέφωνα και τελικά βρίσκω έναν. Ξεκινάω πάω, ωραία λέω στον εαυτό μου τουλάχιστον μη χαλάσω τις διακοπές μου. Ευγενέστατος ο Γ., ομιλητικότατος, άκουσε το ιστορικό μου (το κατέγραψε στο PC του), είδε τις εξετάσεις μου και μαντέψτε! Γνώριζε το γιατρό του ΙΚΑ αφού δούλευε κι αυτός στο ΙΚΑ. Και λέει το Θεϊκό: ‘Ήσουν άτυχος! Αλοίμονο σ’αυτούς που θα πέσουν σ’αυτό το γιατρό!’ Ξανά λοιπόν εξετάσεις, θεραπείες αφού η διάγνωση ήταν ρήξη τυμπάνου και άλλα ωραία. Περνάει ο καιρός τελειώνω τη θεραπεία αλλά νάδα. Καμιά διαφορά. Γυρίζω λοιπόν από τις διακοπές και ξαναπάω στον Γ. Βλέπετε αφού είχα ξεκινήσει θεραπεία με αυτόν, θεώρησα σωστό να συνεχίσω με τον ίδιο. Και αφού του λέω ότι δεν έγινε τίποτα και αφού με ξαναεξετάζει αποφάνθηκε: ‘Λοιπόν κοίταξε, από εδώ και στο εξής θα μάθεις να ζεις με αυτό το πρόβλημα. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο. Μόνο πρόσεχε τις εναλλαγές της θερμοκρασίας. Το χειμώνα να κυκλοφορείς με σκούφο.’

Είδα κι απο είδα και αποφάσισα να ξαναπάω στον γιατρό μου Δ. ‘Τι έγινε;’ μου λέει, ‘τι έπαθες πάλι;’ Και αφού του εξηγώ και του λέω για τον Γ. μου λέει: ‘Τι; Σ’αυτόν πήγες; Το ξέρεις ότι η ίδια του η μάνα έρχεται σε μένα;’ Και πέφτω ανάσκελα!

Συμπέρασμα: Σκιτζήδες υπάρχουν σε όλα τα επαγγέλματα. Κι απ’ότι φαίνεται εγώ τράβηξα το πρώτο λαχνό πολλές φορές. Και αυτό είναι κάτι που παραδέχομαι στα Αμερικανάκια: Ξέρετε τι λεφτά θα μπορούσα να τους πάρω; Να τους χώσω μέσα; Ή να τους πάρουν τα διπλώματα;

Να σημειωθεί ότι η επίσκεψη σε νορμαλ ιδιώτη γιατρό κοστίζει 50 ευρώ. Η επίσκεψη στον Γ. 70 ευρώ. Συνολικά οι επισκέψεις κόστισαν πάνω από 500 ευρώ εκτός τα φάρμακα και αποζημιώθηκα για όλα κατά 80% από την ιδιωτική ασφαλιστική εταιρία. Γιατί συνεχίζω να πληρώνω το ΙΚΑ;

Υ.Γ. 1 Το ξέρατε ότι το ΙΚΑ τώρα λέγεται ΙΚΑ-ΤΕΑΜ; όπου ΤΕΑΜ σημαίνει Ταμείο Εννιαίας Ασφάλισης Μισθωτών. Μήπως υποννοούν τίποτα συγχωνεύσεις;

Υ.Γ. 2 Έπεται και συνέχεια...