Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Οι βούρτσες και οι....

Έχω μείνει έκπληκτος από την ιδιαίτερη ευαισθησία που επιδεικνύουν οι αρμόδιοι (διεύθυνση κηποτεχνίας;) και ο δήμαρχός μας στην αισθητική της πόλης μας! Μα τόση ευαισθησία πια; Τόσο που δεν αφήνουν τους καημένους τους εργαζόμενους να ξεκουραστούν μια Κυριακή!

Γιατί σου λέει, "πως είναι δυνατόν να αφήσουμε τα κράσπεδα(!) των παρτεριών με αυτό το ξεθωριασμένο κεραμιδί χρώμα Κυριακάτικα; Όχι κύριοι! Δεν θα πάτε σπίτι σας. Θα πάρετε τους κουβάδες και τα πινέλα σας και εμπρός στη δουλειά! Πως θα αφήσουμε τους δημότες μας με άβαφα παρτέρια Κυριακάτικα;"


Βρε δεν έχετε τσίπα πάνω σας; Και το ρετιρέ τελείως ακατοίκητο; Έχετε τόσο θράσος να πιστεύετε πως δεν θα το προσέχαμε; Όχι δεν μου φταίει ο υπαλληλάκος που κοιτάει να κάνει καμιά υπερωρία ή καμιά αργία για να βάλει 50-100 ευρώ επιπλέον στην τσέπη. Με την αναίσχυντη ασυδοσία σας ενοχλούμαι. Πως δηλαδή να δεχθώ και να καταλάβω τις καλές προθέσεις σας όταν από τη μια, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, τράπεζες, ξένοι "δάχτυλοι" κλπ μας πρήζουν τα συκώτια κάθε μέρα με σενάρια πτωχεύσεων, με μειώσεις αποδοχών, με εθελούσιες εξόδους, με φορολογικές αυξήσεις και με χίλια δυο άλλα δεινά, και από την άλλη εσείς θεωρείτε αναγκαίο να πληρώσουμε με διπλό μεροκάματο ένεκα αργίας, το φρεσκάρισμα του χρώματος των κρασπέδων των παρτεριών; Πόσο επείγον είναι πια που δεν αντέχει η αισθητική σας να περιμένει να ξημερώσει η ριμάδα η Δευτέρα;

Προκαλείτε κύριοι, προκαλείτε! Πως είπατε;